UZAY YOLCUSU

Karşımdaki pencereden dışarı bakıyorum. Bugün Nasa tarafından uzaya ayı incelemek için gönderileceğiz. Bu benim ilk uzaya gidişim ve ekip arkadaşlarımın dediğine göre uzayda 1 ay kalacakmışız.Pencereden ayrılıp koltuğun üzerinden ceketimi alıyorum.Dışarı çıktığımda hafif bir esinti beni karşiliyor sanki tam kapıyı kapatırken biri Alex diye çağırdığında içeride annemi görüyorum.Gözleri yaşlar içinde bana bakiyor.Ne yapacağimi bilmiyorum ve annem birden bana sarılıp beni öpüyor.Alex senden bana
söz vermeni istiyorum.Biraz düşünüyorum annem benden nasıl bir şey yapmamı ister acaba.annem bana yaklaşıp hayatta kal ne olursa olsun bunu unutma tamam mı ? tamam diyorum ve annem içeri gidip kapıyı kapatıyor.saatime bakıyorum.Saat altı olmuş bile hızlıca arkadaşlarımın yanına gidiyorum.

Başımı kaldırdığımda binanın üzerinde NASA ULUSAL HAVACILIK MERKEZİ yazdığını gördüm ve hızla ilerleyip içeriye girdim. içeride birçok kişi bir ileri bir geri dönüp duruyordu. Koltuğa yayılmış olan komutan robet beni görünce hemen ayaklandı."Alex  nerde kaldın." dedi ve yürümeye başladı."geldim işte robet.Eee herkes nerde?" dediğimde duyduğum anonsla irkildim."Değerli astronatlarımız her biriniz farklı katagorilerde eğitilip farklı zamanlarda uzay yolculuğu yapacaksınız.seçmiş olduğumuz 12 astronot bu yıl Ay'a yolculuk yapacak.Tabi ki uzaya gitmeden önce size bazı tetler yapacağız bu testı sonunda sıralmada en yüksek puanlı 12 arkadaşımızı Ay'a göndereceğiz.İyi günler dilerim." Anons sesi kesilince robert kıkırdadı." Galiba bu yıl bay yorulacağız." Dedi ve bize doğru yürüyen adama bakmaya başladı.Adam yanımıza gelip "komutanım Başkan martines sizi çoğrıyor dedikten sonra robert "sonra görüşürüz" dedi ve adamı takip etmeye başladı. Karşıda duran koltuğa doğru ilerleyip oturdum. Etrafı süzerken gözüm sevgili olan kız ve erkek astronot ilişti. Birbileriyle öpüşüyorlardı. Kendimi bildim bileli hiç bir kız arkadaşım yada sevgilim olmamıştı. Kimi zaman bu duyguyu yaşamak istemişimdir kimi zaman ise gururuma yenilip vaz geçmişimdir.