Saklambaç

Pilot Bölüm

''Alo?''

''Rüya?''

''Benim.Kimi aramıştı..Gökçe..Gökçe senmisin? Nerdesin sen halam aradı sabah evde yokmuşsun hiçbiyerde bulamamış seni! İyi misin?!'

''Rüya, sana bişey sorucam.Sen hala İstanbuldamısın?''

''Evet hala burdayım neden sor...Gökçe burdamısın sen!?'' Bu bi sorudan ziyade bi azarlamaydı.Rüyaya burda olduğumu söylersem annemi aramasından korkuyordum.

''Şey bak, sakın annemi arama sadece...''

''Sadece ne Gökçe?!''

''Sadece küçük bir ziyaret olarak düşün.''Bu iş telefonda olmuyacaktı.''Peki nerdesin sen seninle konuşmam gerek.''

''Okuldayım.Sınavdan çıktım.Hemen nerde olduğunu söyle seni almaya geliyorum.''

''Rüya!?''

''Efendim?''

''Burda olduğumu sakın anneme söyleme lütfen.''Daha yeni gelmiştim ve hiçte gitmeye niyetim yoktu.

''Düşünürüm.''

''Rüya!''

'Tamam ama sadece bugünlük.Nerdesin''

''Atatürk havalimanındayım.'' Telefon kapandı.Saat nerdeyse ikiydi.Karşıdaki banka geçip beklemeye başladım.Rüyanın buraya gelmesi 5-10  dakikayı bulurdu.İlk defa uçakla uçmuştum ve kendimi kusmak üzere gibi hissediyordum.Zaten yanımdaki adamda iki de bir torbasını açıp kusuyordu.Yani eğer miden bulanıyorsa neden uçakla uçuyosun?!Bu söylediğimin ironik olduğunu biliyorum çünkü benmde midm bulanmıştı.Rüya buraya Ataköyden gelicekti.Okulunun kampüsü oradaydı.

Cevapsız aramalara bakmaya karar vermiştim.

64 CEVAPSIZ ARAMA

4 YENİ MESAJ

Annem küplere binmiş olmalı.

''Gökçe?!'' Rüya herzamanki gibi çok güzeldi.Kırmızı ruju ve kızıl saçları hep hatırladığım gibiydi.

''Rüya!'' Hemen boynuna atladım.Görüşmeyeli neredeyse 2 yıl olmuştu.O da bana sıkıca sarılmıştı.Özlemimizi gidrdikten sonra havalimanından ayrılıp küçük bir çay bahçesine geçtik.İstanbuldaydım işte.Burdaydım ve herşeye yeniden başlayacaktım.

''Anlat bakalım.Neden geldin? Hemde halamdan habersiz.''

''Rüya ben artık İzmire geri dönmicem.Ve bu kararımdanda geri dönmicem.'' Rüya çayından içerken nerdeyse boğuluyordu.Kaşları çatılmış öylece bana baktı.'Ne' anlamında kafamı salladım.

''Delisin sen.Çıldırmışsın!''

Yine başa dönmüştük. Annemde aynı tepkiyi vermişti. Ama işte buradaydım.Buna engel olamamıştı ve şuan benim burda olduğumdan habersiz İzmirde beni bekliyordu.Ama geri dönmüyeceğim. Artık vazgeçmiyeceğim.Annem ağlasada yakarsada bu olmıuyacak. Acaba annem şuan ağlıyormuydu? Kalbim bir an durur gibi olmuştu. Sanki bu yaptığım bencillikti ama hayalimdi bu benim ve hiç de geri dönmeye niyetim yoktu.

''Hayır kararım kesin.Ben artık reşit oldum Rüya ve gidip o okula başvuracağım.Oyunculuk bölümünü bitiricem ve...''

Düşüncesi bile bi harikaydı.Oyuncu olmam, insanların beni izlemesi ve taktir etmesi benim hayalimdi.

''Ve, beş parasız ortada kalıcaksın.Kızım sen bu işleri öyle kolay sanma. Kaç kişi o bölümü bitirip açıkta kalıyo biliyomusun sen? İzmirde eczacılığı kazanmışsın neden hala bu okulun burs sınavlarına giriyosun ki? Oku İzmirde bak parana.Artık bu devir para devri öyle hayalmiş seymiş sökmez. Hayat acımaz insana.''

Sinirlerim iyice gerilmişti.Neden herkes böyle diyordu? Neden kimse beni anlamıyordu? Ben ciddiydim.

''Ben ciddiyim Rüya.Oyunculuk bölümünü bitiricem ve kendime bi hayat kurucam.kendi kurallarıma göre olan bi hayat.Anneminkilere göre değil.Sendende bunu istiyorum. Bana saygı duymanı.Lütfen anneme sen söyleme.Ben bikaç gün sonra kendi ağzımla söylemek istiyorum. Senden duyması daha kötü olur.''

'' İyi tamam ama nerde kalıcaksn, ne yiyiceksin, ne içiceksin?Hadi bikaç gün bizde kal dicem ama kızların seni isteyip istemiyeceğinden emin değilim.Olmaz kızım.Vazgeç sen.Dön İzmire bak kafanın rahatına.İstanbul ateş pahası.Bi ev kirası ne kadar haberin varmı? Bide tek başınasın.Halam haklı. Saçmalamışsın sen iyice.''

''Evet saçmaladım , evet ben deliyim ama hiç değilse bi umudum var ve ne annem nede başka biri bu umudumu yıkamaz anladınmı? Yazdan kalan bikaç birikmişim var.Otelde kalırım sonra sürekli bi iş bulurum.Hem okul hem iş hepsini idare edebilecek yaştayım artık.Bana çocuk gibi davranmayı kesin!''

Sesim o kadar yüksek çıkmıştı ki diğer masadaki herkes bana bakıyordu. Rüya eliyle bişey yok anlamında bikaç işaret yapıp iki sırıtınca önlerine bakmaya devam ettiler.Sonra bana döndü,

''Peki.Sana üç gün veriyorum. Üç günün sonunda halamı arar burda olduğunu söylerim.Gerisi sana kalmış.Öyle otellede olmaz.Bizde kalırsın.Kızlarada iki çıkışırım bişeycik yapamazlar.''Güldü. '' Hadi bakalım Prenses, İstanbula hoşgeldin.''

İkimizde kahkahalarla güldük.Üç günüm vardı ve iyi değerlendirmem gerekiyordu.Okula kaydımı yaptırdıktan sonra annemin bişey demiceğine emindim yani...sayılır.