The Guy In My Dream Are Real?!

PROLOGUE

Hindi alam ni Lindsey Valentine Rivas nung narinig niyang sinabi ito ng kasintahan niya na si Travis Montecristo
"Ayoko na sayo let's break up!"

"Ano bang gagawin ko??? Napapagod ka na ba??"
Sabi ni lindsey habang patuloy pafing bumabagsak ang luha niya kasabay ang pagbuhos ng ulan.

"Wala kang gagawin kung hindi magmove on kasi may iba na ako."

Nung narinig ni lindsey ang sinabi ng kasintahan niya or should I say ex boyfriend biglang gumuho ang pangarap nilang dalawa at pabagsak na napaupo sa lupa na tila nawalan siya ng lakas sa mga sunabi nito.

"Bakit? Bakit?! Ano bang meron sakanya na wala sakin?! Napapagod ka na ba?! Napapagod ka na?!!!" Hindi mawari ni lindsey kung bakit nagkakaganito ang buhay niya... kung bakit ang mga mahal niya sa buhay ay tila nawawala..

"Oo!!! Oo pagod na akong intindihin ka!!! Pagod na pagod na ako!!!" Nilukumos ni travis ang muka at sinabunutas ang sarili sa sobrang inis.

Ngumiti ng peke si lindsey at sinabi "Bakit nung napagod ba ako sinukuan kita?? Nung napagod ba ako iniwan ba kita?? Nung napagod ba ako pinagtaksilan ba kita?! Diba hindi?!" Tumutulo parin ang luha ni lindsey at tumayo at hindi niya alam na basang basa na pala siya dahil sa buhos ng ulan.

"Maraming salamat... siguro nga ganun yung buhay... ikaw yung bumuo sa akin pero siya ang komumpleto sayo. Pakasaya kayo ahh??" Tumalikod na si lindsey at pinunasan ang luha.

Pumunta siya sa isang bar ngunit hindi niya matandaan kung anong pangalan.

"Vodka please!" Sigaw niya dun sa waiter.

"Here you go ma'am." Sabi ng waiter at inagaw yung baso at ininom. At uminom lang siya ng uminom hanggang sa makalimutan na niya si Travis na pilit na pumapasok sa isip niya ang mga panahon na sila pa.

"Isa pa!" Kukunin na sana ni lindsey ang baso ng may bilang umagaw nito isang guwapong nilalalang.

"Stop. Marami ka ng nainom by the way I am Terence Ezekiel Carter and you are??" Nilahad nito ang kamay niya.

"Lindsey Valentine Rivas. Lindsey for short." Inagaw nito ang baso at ininom.

"What are you doing here??" Tanong ni terence na nagtataka.

"My boyfriend broke up with me." At tinunga na niya yung bote.

"So you what to forget him??" Tanong ni terence at sinusuri ang kanyang muka.

"Yeah. I hate getting flashbacks from things that I don't want to remember." Tumayo si lindsey at naglakad paalis at dahil sa sobrang kalasingan nawalan siya ng balanse. Akala niya ay babagsak siya sa sahig ngunit may mga bisig na sumalo sakanya.

"Be careful." Sabi ni terence at tinulungan siyang maglakad.

Tumigil si lindsey sa parking lot at sumigaw na akala mo ay siya lang ang tao dito.

"Gusto ko na siyang kalimutan!!!! Bakit ba lahat ng mahal ko sa buhay nawawala?! Do I deserve this?!" Sigaw ni lindsey sa kawalan hindi mo mawari kung dala lang ba ito ng kalasingan.

"Gusto mo makalimutan siya??" Tanong ni terence habang nakangiti.

"Oo." Sagot ni lindsey na nagtataka.

"Okay. Tutulungan kita." Nakangiting sabi ni terence.

"R-Really?! But how??" Hindi makapaniwalang saad ni lindsey.

"I will be your boyfriend first." Nakangiting saad ni terence habang sinusuri ang kanyang muka.

"H-huh?! W-wait!!! What?!" Gulat na tanong at hindi makapaniwalang saad ni lindsey. Gusto niyang tampalin ang sarili. Siguro nga lasing lang siya at kung ano ano na yung naririnig.

"Be my girlfriend first and I will help you to move on." Maangas na sabi ni terence.

"Are you sure na matutulungan mo ako?" Tanong ni lindsey na parang nananaginip.

"Yup." Sabi ni terence habang umiwas ng tingin ngunit inaalalayan parin siya.

"Be my boyfriend then."

"My pleasure."

_____________________________________

I hope you enjoy this prologue ❤