The Guy In My Dream Are Real?!

Chapter 1

"Be my boyfriend then."

"My pleasure"

"Lindsey!!! Bumangon ka na jan!!! Anong oras na!!!" Katok ni rommel

Napabalikwas ng bangon si lindsey at tumayo. Ilang beses ko na ba ito napanaginipan?? Bumukas ang pinto at niluwa nun ang bestfriend niya na si Rommel Dumas. Don't get me wrong bakla po siya.

"Kanina pa ako kumakatok" inirapan ako. Hala? Daig pa ako ng lola niyo. "Dhai! Oo nga pala dhai napanaginipan mo nanaman siya?" Tanong ni rommel.

"Hay nako rommel-" hindi niya natuloy ang sasabihin niya dahil sumingit ulit ito.

"Hey!! Don't call me rommel!! Ang sagwa pakingan tumataas yung balahibo ko sayo my ghad! By the way tuloy mo na." Ganyan talaga yan ayaw magpatawag ng rommel masiyado daw panglalaki kay rommy nalang psh!

"Yun napanaginipan ko nanaman. Ewan ko ba. Totoo naman kasi na naghiwalay kami ni travis wala daw naghatid saakin nung gabing lasing na lasing ako." Totoo nga naman ano ba lindsey wag ka nang umasa na totoo yan kasi lahat ng lalaki manloloko! Ay! Hindi pala lahat.

"Dhai hindi ko maimagine na meron kang jowa sa panaginip mo. Haysst kung hindi lang kita bestfriend tapos sinabi mo sakin yan baka pagkamalan kitang baliw. Bumangon ka na jan at larga na tayo bisitahin na natin yung daddy mo." Napakamot si lindsey ng ulo dahil sa katamaran niya. Pero bumangon na siya at umalis na sa kuwarto niya ang bestfriend niya.

Bumangon na siya pero at pumasok ng banyo pero hindi parin mawala yun sa panaginip niya ilang araw na ba niya ito napapanaginipan?? Ilang beses ba niya ito hindi nakalimutan??

PAGKATAPOS niyang maligo at magbihis bumaba na siya at hinanap si rommy.

"Ang tagal!!! Dhai bilisan mo na at nandon na ang mommy mo. My ghad!! Three years na tayong magkaibigan pero ang bagal mo paring kumilos. Tara na nga!" Saad ni rommy tila naiinis na.

Nang pumasok na sila sa sasakyan at si rommy ang nagdrive habang si lindsey ay nasa frontseat. Habang nakatingin sa bintana, Nakikinig ng music si lindsey sa headset niya at tumingin sa bintana at kasabay nun ang pagstop ng sasakyan ng biglang may nahagip ng tingin si lindsey sa mga tatawin.

Bigla itong natulala ng tumingin ang lalaki sa gawi niya! Hindi niya alam kung imahinasyon lang niya ito o totoo dahil ngumiti ito sa gawi niya. At umalis na ito para tumawid. Nagiba na rin ng kulay ang stop light at umandar na ang sasakyan nila.

"Dhai kilala mo yun? Bakit ka nginitian?" Basag ni rommy sa katahimikan.

"Dhai!! Siya yung lalaki sa panaginip ko!! Yung sinabi ko si terence!!? Nababaliw na ako!!! Peste! Don't mind me dhai imposible yun ghad!" Pinukpok ni lindsey ang ulo niya dahil sa mga nakikita niya.

NUNG dumating na sila sa puntod ng papa at lola niya. Hinintay nila muna umunti ang tao. At nung nawala na lumapit siya sa puntod.

"Pa, La... I missed you... I wish na sana... sana hindi nalang kayo ang nawala... sana... hindi nalang kayo ang kinuha... bakit ba lahat ng kakampi ko iniiwan ako?! Bakit ba lahat ng minahal ko ng todo yun pa yung nawala?! Akala ko ba Pa ikaw yung magsusuot ng medal ko?! Malapit na ako ng makapagtapos... La.. miss na kita... I never thought na bigla ka nalang mawawala..." pinunasan ni lindsey ang luhang sunod-sunod na umagos dahil sa kalungkutan... hinagod ni rommy ang kanyang likod at inabutan ng panyo...

"Tara na ba dhai?" Malungkot na tanong ni rommy

"Sige ma-una ka na. I'm fine. Mamamasahe nalang ako." Saad ni lindsey at binigyan ng pekeng ngiti si rommy

"Sure? Sige dhai may aasikasuhin pa ako ehh... hindi kita mahahatid sa apartment mo..." malungkot na saad ni rommy na nakokonsensiya.

"Oo dhai. Ano ka ba? Malakas toh haha." Saad ni lindsey at tumawa ng peke... ngumiti lang si rommy at umalis na.

Umupo si lindsey sa puntod at pinagmasdan ang bulaklak. Nagsindi na siya ng kandila at nagdasal.

Pagkatapos nahiga siya sa isang bench na malapit sa puno at hindi niya namalayan na nakatulog na palasiya.

Napabalikwas siya ng bangon nung naalipungatan na siya. Nataranta siyang makita na palubog na ang araw.

"Hala?! Mag-gagabi na pala." Wala sa sariling saad ni lindsey habang pinagmamasdan ang araw na papalubog.

"Yup. I tried to wake up you but napakalalim ng tulog mo."

"Mahangin kasi- wait!! What?!" Nanlaki ang mata niya. tumingi siya sa likod niya at nakita niya ang isang lalaki na nakasandal sa puno ngunit kalahating muka lang ang nakikita niya dahil ito ay nakaside view dahil pinagmamasdan din niya ang palubog ng araw.

ABANGAN....

______________________________________
A/N: I hope you enjoyed this chapter. Vote and Follow to more updates :>>