You're My HOPE, I'm Your ANGEL 🖤 (COMPLETED)

JHOPEEEEEEEEE (11)

"Hyung!", inis na sigaw ni Jimin,

"Wae? I'm just telling the truth! You're not the father so what's the matter kung nanjan ka?", pang iinis niya lalo,

"I can be her Father!", sigaw ni Jimin,

"Tama na! Y-Yoongi? Narinig mo lahat?", kabadong tanong ko,

"Ofcourse! What's the use of this?", sagot niya sabay hawak sa tenga niya,

"D-don't tell anyone please", sabi ko sabay lapit sakanya at hawak sa kamay niya,

"T-teka Gel! Bakit may paghawak?", sabi ni Jimin saka lumapit samin at pinaghiwalay yung kamay namin ni Yoongi,

"Ano bang inaarte mo Jimin?! Batukan kita jan eh!" Iritang sabi ni Yoongi sakanya,

Nanahimik nalang si Jimin,

"Don't worry Angel, I won't tell anyone! I feel sorry for you, Manong just send Hoseok back to Korea to escape from the issue", seryosong sabi niya,

"Ganong issue palang kailangan niya agad takasan, paano pa pala kung sinabi ko na sakanya yung totoo edi mas lalong naging mahirap para sakanya", nanlulumong sabi ko,

"Kung sakin ka kase, ipaglalaban kita hindi tulad ng ginawa ni Hyung-", di niya na natapos yung sasabihin niya nung irapan siya ni Yoongi,

"Lintik ka talaga Jimin! Halika na nga kanina ka pa namin hinahanap! Lagot ka kay Manong", sabi niya,

"Whatever Hyung! Nagtataka nga ako pano mo nalamang nandito ko eh! Sige Angel mauna na kami", paalam niya sabay pisil sa pisngi ko,

"Ingat kayo", paalam ko,

"Bye Angel", paalam ni Yoongi,

Nagsabay na sa kotse si Yoongi at Jimin, kaya nakasunod sakanila yung Van na naghatid kay Yoongi dito,

Nanlulumo akong pumasok sa loob pagkaalis nila,

"Kyaaaaaaah! Si Yoongi yon diba?", nagtititiling sabi ni Ran pagkapasik na pagkapasok ko,

"ANO BA RAN?! NAKAKABINGI KA!" Sigaw ko,

"Kinikilig ako eh bakit masamang kiligin?!Palibhasa manhid ka na eh" Sagot niya,

Inirapan ko nalang siya saka ko kinuha si Janeah sakanya,

"Ay teka bes naguguluhan ako! Ano pala nangyari sa Airport? Nasabi mo ba kay Hoseok? Anong sabi niya? Bakit kasama mo si Jimin? Tapos-", tinakpan ko yung bibig niya para matigil yung kakatanong niya,

"Tangina naman Ran eh! Isa isa lang jusmiyo! Maupo ka nga!", sabi ko,

Sumunod naman siya, naupo kami sa sofa,

"So anong nangyari?", kalmadong tanong niya,

"Di ko siya inabutan", sagot ko habang pinipigil yung luha kong gusto nanamang pumatak,

"Aww! So hindi mo nasabi? Siguro bes hindi pa to yung tamang panahon para malaman niya yung totoo", sabi niya saka lumapit at inakbayan ako,

"Sana di ko nalang ulit siya nakita bes! Nagulo nanaman yung isip ko, dapat pala talagang tinago ko nalang ang totoo at di na rin nagpakita pa sakanila", sabi ko habang nakatingin sa anak ko,

"Ssshhh don't say that! Kawawa naman si Janeah kung di niya makikilala ang tatay niya", sabi niya,

Tama naman siya pero sa tingin ko kawawa din si Janeah oras na ireject siya ng daddy niya,

Masyado kase kong ilusyunada eh, alam ko ng ganto ang kahihinatnan ng lahat pero tinuloy ko parin ang namamagitan samin nun ni Hoseok,

"Bes teka si Jimin naman pag usapan natin", pag iiba niya ng topic ng mapansing natahimik ako,