What If ❤ (ViceJack)

Chapter 7

A/N: sorry sa sobrang tagal na update guys. Busy lang talaga sa school 😔 Hopefully maka update ako twice a week.

Enjoy reading readers. 😘😘

"I've been calling you several times but you're not picking up. Masyado kabang nag enjoy sa company ni Anderson?" He asked sarcastically.

"Tom. Pa-paano ka nakapasok?" Ignoring his question.

"Hndi na importante yun. Kanina pa ako naghihintay lumamig na lang yung pagkain na dinala ko, wala ka pa rin."

"Kung sinabi mo sakin na pupunta ka edi sana umuwi ako ng maaga." Saad ko at naglakad patungong kusina.

"Anong meron sainyo ni Anderson?" I can sense the annoyance in his voice.

Ininom ko muna ang tubig sa baso bago ko siya sinagot.

"Bukod siya ang leading man ko.... Wala na." Bored kong sagot.

Bigla niyang hinablot ang braso ko para humarap saknya.

"Tom ano ba nasasaktan ako!"

"Talagang masasaktan ka kung patuloy mo akong lolokohin! Niloko mo na nga ako kay Vice, tapos ngayon uulitin mo na naman!" He said in greeted teeth.

Hinila ko ang braso ko sa pagkakahawak niya sakin na ipinagtagumpay ko naman.

I looked at him straight in his eyes, at nakita ko sa mga mata niya ang unang lalaking nagpatibok ng puso ko, ang unang lalaking nagpakilig sakin sa tuwing titigan at kikindatan ako. Ang lalaking minamahal ko. Humugot muna ako ng malalim na hininga bago siya sinagot.

"Oo inaamin ko na nagsinguling ako tungkol sa kontratang pinirmahan ko, inaamin ko na mali ako, na kasalanan ko. Pero sana naman Tom makita mo na may kasalanan ka rin, I wouldn't fell for him kung naging mabuti kang kasintahan sakin."

"So now you put the blame on me huh?!"

"I'm not blaming anyone here, what I'm trying to point is, kung sana binibigyan mo ako ng oras at sinusuportahan mo ako sa mga pangarap ko edi sana walang gulo ngayon!" Hndi ko napigilan ang pagtulo ng mga luha ko na agad ko namang pinahid.

"You're not blaming anyone?! Pero sa sinasabi mo ako ang sinisisi mo! Hndi mo ba naiintindihan na busy ako sa trabaho ko kaya --"

"Kaya nagagawa mo pang mag bar? Busy ka pero gabi-gabi kang nasa club." Putol ko sa sabihin niya.

Pumikit siya ng mariin at pinapakalma ang sarili. "Jackie how many times did I told you, nagbabar ako para magtanggal ng pagod."

"Yan ang pinagkaiba niyo ni Vice, siya when his tired or stressed he always want to be with me gustong-gusto niya akong nakikita dhil napapatanggal ko raw ang pagod niya. Kahit sobrang busy niya, he always assured na tanungin ako kung kumain na ba ako? Kung okay lg ba ako? He never failed to ask me kung kamusta ang araw ko. Kahit minsan 30mins lang siya meron to rest dadaan pa rin siya sa dressing room ko to check on me. Sa tatlong taon natin Tom, ni kahit minsan hndi mo nagawa sakin yan." As my tears fell down once again.

"So you're comparing as now?"

"You can't blame me."

He reach for my hand. "Jackie mahal kita."

"Bat hndi ko maramdaman." Binawi ko ang kamay ko na hawak niya at tinalikuran na siya pero bago ako umalis muli akong nagsalita.

"I want space Tom." At tuluyan na akong lumabas ng kusina.