Itong tula na ito ay galing sa puso't isipan
Kaya sanay iyong pakingan ang kabiliwan na aking nalalaman
Tika nga lang, ano ba ito?
Ano ba itong ginagawa ko?
Bakit na uutal ako pag ikaw ay kausap ko?
Minamasdan ang bawat pag ngiti mo?
May palihim pa akong nalalaman
Sa bawat sulok nag mukha mo ay aking sinisilayan
Sapaglat pag ikay aking tinitigan
Lumalalim pa ang ka hiwagaan
Sa tuwing kinakausap mo ako
Para akong kandilang tumotulo
Diko maiwasan ang malakas na pag kabog nitong puso
Pag magkausap tayo ang mata natin ay tumatagpo
Ayon puso ko naman parang kumarirang Hindi mahinto
Kilig ko rin ay Hindi maitago
Kaya naman naisip ko
Naisip kong gumamawa ng katagang na galing sa isip at puso
Katagang determenado
Dahil sayo ay insperado
Sa tuwing tayong nag tatagpo
Kaba koy di mahinto
Kasi ang hirap naman nito
Dahil ang nararamdaman ko sayo ay Hindi matanto
Uulitin ko ang hirap nitong sitwasyon ko
Dahil nahulog ako sa isang tao na dapat isang kaibigan lang ang itatro
Akoy nagaalala
Kung ito ay lalalim na
Ano kaya ang mangyayari sa ating dalawa?
Kung itoy aaminin na
Ano kaya ang mangyayari sa ating salitang mag kaibigan?
Dahil sa kadahilanang tinatagong nararamdaman?
Kaya naman di nalang sasabihin
Ang tinatagong damdamin
Dahil sayo ay mahirap umamin
Baka ang puso'y hindi tugma ang damdamin
Kaya naman napag disisyonan
Na itatago nalamang
Ang damidaming parang sayo'y wala lang
Dahil ayaw kong itong pakiramdam ang siyang dahilan upang mabura ang salitang mag kaibigan
