Broken

Hoofdstuk 3

Sanne POV.

Ik word wakker en rek me uit .Vandaag ga ik op vakantie naar belgië samen met Amy. Ik heb er zooo veel zin in! Ik stap uit bed. Ik voel me een beetje duizelig en ga weer zitten. Als de duizeligheid weg is loop ik naar beneden waar mama al aan het ontbijt zit. 'Hee mam' zeg ik gapend. 'Hee lieverd, heb je je tas al ingepakt?'. 'Nee dat moet ik nog doen maar ik ga eerst eten'. 'Oke, ik ben naar naar mijn werk ik zie je vanavond wel'. 'Oke, tot vanavond!'. De deur slaat dicht en ik hoor de auto wegrijden. Ik pak een witte boterham en smeer er pasta op. Ik schenk ook wat appelsap in. Als ik klaar ben met eten ruim ik netjes de tafel af en loop daarna naar boven.

Ik loop op de trap als de bel gaat. 'Wie komt er zo vroeg al langs?' vroeg ik mezelf af. Ik loop de trap weer af en maak de deur open. Ik schrik als er een man in een uniform voor me staat. Hij is lang, heeft bruin haar en blauwe ogen. 'Hallo, ben jij Sanne' . 'Ja' zeg ik geschokt. 'Sanne Beek?'. 'Ja?' zeg ik nu vragend. 'Hallo ik ben agent Mulder, zeg maar Bram. Je moeder heeft een ongeluk gehad' zegt de agent. Ik verstijf als ik het hoor en kan niks anders doen dan naar de agent staren met open mond en tranen in mijn ogen. 'Mag ik even binnen komen en wat vragen stellen?'. Ik kan niks meer zeggen dus ik knik. De agent loopt naar binnen en gaat aan de tafel zitten. Ik maak de deur dicht en loop achter hem aan. 'Is alles oke met haar?' vraag ik huilend. Ik voel mijn hart heel hard te keer gaan en heb moeite met ademhalen. Ik merk dat ik hyperfentileer en dan word alles zwart...

Als ik mijn ogen open word ik overvallen door het felle licht. Ik knipper met mijn ogen en zie een figuur over me heen gebogen. Als ik aan het licht ben gewend maak ik mijn ogen helemaal open en zie een agent. Ik heb heel erge hoofdpijn en merk dat ik op de grond lig. 'Wat is er gebeurd?' vraag ik verward. 'Je bent flauwgevallen toen ik je kwam vertellen over het ongeluk van je moeder' zegt Bram.

Ondertussen zijn we weer aan de tafel gaan zitten. 'Wat is er met haar gebeurd?'. 'Ze is tegen een boom aan gereden. Toen de ambulance er was, was ze bewusteloos. Ze ligt nu in coma in het ziekenhuis'. 'Dus ze leeft nog wel?'. 'Ja'. Ik voel me een stuk opgeluchter als ik dat hoor. 'Heeft je moeder de laatste tijd misschien klachten over haar gezondheid? We twijfelen namelijk of het door het ongeluk kwam of door iets anders dat ze bewusteloos was. Getuigen zeggen namelijk dat ze haar bewusteloos in haar auto zagen en daarna tegen een boom reed'. 'Ik heb mijn moeder vaak horen klagen over haar ademhaling. Af en toe krijgt ze haast geen lucht en kan ze niet meer goed ademhalen. Ik zei dat ze naar de dokter moest gaan maar dat wilde ze niet'. 'Oke, bedankt dit is goede informatie'. 'Wanner mag ik mijn moeder zien?'. 'Je kunt haar bezoeken als ze uit coma is '. 'Wanneer is dat ongeveer?'. 'Dat is verschillend, maar ik denk dat ze het fijn vind als je bij haar bent als ze uit haar coma komt'.'Oke, dan zeg ik mijn vakantie wel af' zeg ik getreurd. 'Sorry, ging je met je moeder op vakantie?'. 'Nee, met mijn beste vriendin Amy'. 'Ow het spijt me, wanneer zou je gaan?'. 'Vanavond'. 'Ow het spijt me misschien kunnen we nog wel iets voor je regelen als je wil?'. 'Wat bedoeld u precies?' vraag ik verward. 'Dat jij en je vriendin misschien nog wel weg kunnen alleen niet vanavond'. 'Dat zou geweldig zijn' zeg ik blij. Ik weet niet hoe ik me moet voelen. Er gaat van alles door me heen; verdriet (omdat mama in coma ligt); blijdschap (omdat we misschien toch nog op vakantie gaan); boos (omdat mama wist dat ze naar de dokter moest maar niet wou en dan gebeurd dit). 'Het komt allemaal goed hoor' zegt de knappe jonge Bram die zijn hand op mijn arm legt. Ik kijk geschrokken op. 'Ik zag dat je een beetje verward was, maar alles komt goed, geloof me maar ' zegt hij met een lieve stem en een knipoog.

'Wow hij is echt knap en lief! Hoe oud zal die zijn?' vraag ik mezelf af. 'Mag ik iets vragen?' vraag ik aan Bram. Ik voel dat mijn hoofd rood word. ' Tuurlijk'. 'Hoe oud bent u?' mijn hoofd lijkt nu vast een tomaat! Bram begint te lachen en zegt: 'Ik ben 18 en jij?'. Ik zie dat hij ook begint te blozen en ik vind het wel schattig. 'Ik ben 15' zeg ik met nog steeds een rood hoofd. Ik voel een vinger onder mijn kin die mijn hoofd omhoog tilt. Nu kijk ik Bram recht in zijn mooie blauwe ogen aan. Ik kan het niet helpen en begin te glimlachen. Hij laat mijn kin los en staat op. Hij gebaart dat ik zijn handen moet vastpakken. Ik pak zijn handen vast en voel een tinteling door mijn lichaam gaan. Ik kijk hem weer recht in zijn ogen aan. 'Wow hij is echt KNAP!' zeg ik in mezelf. Ik begin weer te blozen. Hij ziet het en begint te lachen. 'Als er iets is, of als je wil praten dan kun je altijd bij mij terecht' zegt hij lief. 'Dankjewel' zeg ik met een zacht stemmetje. Dan laat hij mijn handen los en geeft me een knuffel. 'Wow dit voelt echt goed, nee Sanne niet denken, je kan niet verliefd op hem worden!' zeg ik in mezelf. Ik maak me los. Hij pakt mijn handen weer vast en zegt: 'Als ik iets voor je kan doen moet je het gewoon zeggen oke?'. Ik kijk hem recht in zijn ogen en zeg met een lach: 'Zal ik doen'. Dan komen onze gezichten dichter bij elkaar. Zijn zachte lippen op de mijne. 'Kan dit wel? Mag dit wel? Ik zou het niet weten, maar erg vind ik het niet' denk ik in mezelf.

Bram POV

Ik bel aan en er doet een knap meisje open. Ze heeft lang bruin haar en mooie blauwe ogen. Ik begin te blozen, hopelijk ziet ze het niet. 'Pff hoe ga ik dit nou zeggen?' denk ik in mezelf. Eerst stel ik mezelf voor en dan zeg ik: 'Je moeder heeft een ongeluk gehad'. Ik zie dat ze schrikt en vraag of ik binnen mag komen om wat vragen te stellen. Waarschijnlijk kan ze niks zeggen want ze knikt alleen. Ik leg haar alles uit en zegt dat het goed komt. Daar staan we dan, onze gezichten komen steeds dichter bij elkaar. Ze heeft zachte lippen. 'Dit voelt best goed, maar wacht kan dit wel? Mag dit wel? Ik zou het niet weten, maar ik vind het niet erg'.

Sanne POV

Ik maak me los en zie dat Bram bloost. Ik voel mijn hoofd rood worden. 'Sorry, dit was nogal vreemd en het had niet mogen gebeuren' zeg ik terwijl ik naar de grond staar. Ik voel een vinger onder mijn kin die mijn hoofd omhoog til. 'Ik vond het anders niet erg hoor' zegt Bram met een rood hoofd. Ik voel mijn hoofd nog roder worden. 'Maar ik ga maar eens, als er iets is kun je me bereiken op dit nummer' zegt Bram en hij geeft me een kusje. 'Zal ik doen!'. Bram loopt naar de deur en rijd weg. Ik plof neer op de bank en heb weer verschillende emoties. Ik besluit om Amy te appen. 'Dit gaat nog moeilijk worden' zeg ik tegen mezelf. Ik leg Amy alles uit. Ik ben doodop ook al is het pas 12 uur. Voordat Amy heeft gereageerd val ik in slaap...