Damn Cupid!

Chapter 1

Minsan may mga bagay talaga na hindi mo inaasahan na darating sa buhay mo. Hindi mo alam kung saan ka lulugar dito sa napakagulong mundo. Yes, We're surrounded by many hypocrites in this society wherein there's no other way out but to let them write your own story based on their perspectives and judgements. Ganun naman talaga diba? That is how life works. Well.

Palaging ganito ganyan, dapat ganito ka kasi ganiyan sila, in the end wala kang magagawa kundi maging robot nalang just to fit in, macoconscious ka nalang sa mga ginagawa mo and also sa itsura mo. Imagine? Fck that bullsht. I hate it. Ayoko na makisalamuha sa mga taong di naman worthy ng attention ko. Well anyways, I'm not that kind of girl who wears makeups, pumps, and other shts na napakagirly. Sa sobrang kikay na ng dating, ang sakit na sa mata kung tinggnan.

Btw, I'm Quin Krenielle Reyes. I love rockbands and so what? Yun lang yung mga dahilan kung bakit busy ako palagi, "fangirling" ya know? I grew up in a family na kung saan my parents are both well-known doctors here in the Philippines. I also have a brother and guess what? Hindi kami close, hindi kagaya ng ibang magkakapatid diyan. Well, I'm sorry for that.

"KREN! IT'S ALREADY 8:30 AM AND YOU'RE STILL SLEEPING?! MY GOD YOU'RE ALREADY LATE FOR YOUR FIRST DAY IN PARSON UNIVERSITY IS THAT WHAT YOU CALL A GOOD STUDENT?" Sigaw nung nanay ko sa baba habang nagriready para sa shift niya sa hospital.

"MOOOOOM! I TOLD YOU EVERY SINGLE DAY PLEASE DON'T SHOUT EVERY MORNING! ANYWAY I'M COMING, 5 MINUTES PLEASE!" nakakainis din kasi minsan 'to si mommy palaging sumisigaw. Ang aga aga pa sana e. Hayy nako naman.

Ganito naman kasi palagi ang morning routine namin. Gigising siya ng maaga, magluluto ng breakfast, mag aasikaso ng sarili niya tapos saka ako gigisingin. Minsan nga mag iiwan nalang yan ng note na umalis na siya tapos iseset nalang yung alarm clock ko para magising din ako ng maaga. Si daddy kasi nasa Switzerland for 3 years. Bihira lang umuwi kasi kailangan siya ng doctors din dun. Oh gosh, my mom will always be the perfectionist type of mom. Kaya wala akong magagawa kundi sumunod. Si kuya kasi di na niya pinapakialaman kasi alam ni mommy na ayaw ng kapatid ko ng ganun. Basta nag-aaral ng mabuti okay na yun sakanila ni daddy. Syempre hindi rin pinapabayaan, if may nagawang mali saka sila magsasalita. Okay na rin siguro samin na ganito kesa sa overprotective na magulang kulang nalang ikulong tapos gawing aso ng bahay yung mga anak nila. Haaays.

Umalis na kami ni mommy sa bahay tapos hinatid na ako sa PU kasi first day daw kailangan daw siya yung kasama ko para daw di naman ako agad magsawa kay Manong Hernan. Tapos last niya daw na paghatid saakin nung first day ko sa senior highschool, ngayon lang daw nasundan kasi college na daw ako tapos super busy sa hospital kasi lahat ng pasiyente sa kanya pumupunta kasi kilalang-kilala si mommy. Hay nako. Ang drama minsan ng nanay ko. Pero nah, sanay na din siguro sa ganitong set-up.

"Kren, pakabait sa school palagi ha? Study well para sa future mo din naman yan. Okay? love you baby" saka ako hinalikan ng nanay ko sa forehead tapos iniwan sa tapat ng main building ng PU.

Palagi niya naman kasi niya akong hinahalikan sa forehead kaya nasanay na ako. Kahit ayoko na bini'baby nila ako, no choice naman kasi. Ako yung bunso tapos si kuya di naman masyadong palasalita. Siguro ako lang yung nag-iingay sa bahay e.

After ako binaba ni mommy, nakita ko ang yung madaming tao ang nakapalibot kaya hindi ko nakikita and i don't know kung ano man pinagkakaguluhan nila. As if I care. Didiretso nalang ako sa Floor C ng main building ng PU para pumunta sa first class ko. Ngunit nung papasok palang ako sa main building biglang may sumigaw habang nakamicrophone dun sa nagkukumpulan tapos napansin ko lahat ng tao nakatinggin sakin. Damn ang awkward neto.

"Hey miss! Ang ganda mo ngayon!" Sigaw nung lalaki na parang leader nung mga nagsasayaw dun.

Napatigil ako sa paglalakad kasi ang alam ko lahat ng tao nandun ako lang talaga yung hindi interesado. Malamang ako lang namam yung tinutukoy nun. Argh!

Wala akong pake if ang suot ko lang ay yung uniform lang tapos nakamessy bun lang ako, tapos sasabihin niyang maganda? Duhh. Para nga akong pinagsakluban ng lupa e. Nang-iinsulto ata yung gago. Dali dali akong naglakad saka tinanguan nalang yung sumigaw. Tsk.

Hmmm, Sila pala yung pinagkukumpulan. Kaya pala ang dami ng tao kasi may mga itsura din naman sila. Argh. Ayoko sa lahat talaga kapag yung attention ng halos lahat nasa saakin kasi damn ayoko na pag-usapan nila ako. Knowing that asshole kanina, Super sikat yun dito sa campus, malamang sa malamang yung mga mata ng mga babaeng nagkakandarapa dun sa grupo na yun parang mga kutsilyong binabato sa akin. Ayoko ng ganun. What a shitty day to start with. Bwesit na lalaki kasi yun!

Nag makarating ako sa classroom ko, hindi siya yung kagaya ng highschool moments na may nagbabatuhan ng papel, yung maingay, yung may kanya-kanyang ginagawa. Pero yung nakikita ko ngayon complete opposite nung iniisip ko. May nakita akong lalaking ang sipag mag advance reading, tapos kanya-kanyang ginagawa sa mga desk nila. Ganito pala yung college life? Pero biglang may nahagilap akong lalaki na nakatinggin sa akin tapos biglang ngumiti. Naawkward ako bigla, papasok na sana ako pero biglang napansin ko lahat ng mga kaklase ko nakatinggin sakin na para bang multo ako. Mas lalong naging awkward yung atmosphere. Ayoko talaga ng ganito.

Dali dali akong pumasok saka umupo sa pinakadulo kasi yun lang naman yung vacant seat, okay lang naman sakin kasi nasa may bintana ako. Palipas oras din naman tingnan yung mga ulap kapag nabobored ako. Nagtaka ako kasi parang ako yung pinakalate saamin dumating kaya no choice ako sa upuan. Bigla ako kinabahan. Terror ba yung prof namin kasi parang ang aga nila lahat? Wth.

Noong nakaupo na ako, bigla ko napansin na yung lalaking ngumiti sakin kanina ay katabi ko pala. And ano pa nga pa ieexpect? Nakangiti na naman siya! Ba't parang pinaglihi 'to na gunggong na 'to ng nanay niya sa ngiti? Nabibwesit ako sa ngiti niya! Argh.

"Hi! I'm Gregory. And you are?" Nagulat ako ng biglang nagsalita yung asungot kong katabi na palaging nakangiti. As usual. Duhh.

Hindi ko pinansin, masyadong feeling close naman. Ayoko sa lahat ng ganito. Pinabayaan ko siyang magsalitang mag-isa. Nagearphones nalang ako. Haaayy buhaaa-

"BWESIT KA SABING AYOKONG MAGSALITA! KAYA NGA DI KITA PINANSIN DIBA?!" Nakakainis naman kasi kanina pa ako nito binibwesit e. Nasigawan ko tuloy.

Pero natigilan ako nung lahat sila nakatinggin sakin at gulat na gulat lalo na yung katabi ko na nagbibwesit sakin. Pero pinakita ko na parang wala na akong pake. Nangyari na.

"Sana pala di nalang kita kinulit. Gusto ko lang naman sana maging kaibigan mo. Don't worry. Hindi ako kagaya ng iba na 'friends with benefits' lang ang habol. Hindi naman sa pagmamalaki pero mahal ko pag-aaral ko." Natigilan ako sa sinabi ni Greg. Ngunit late ko ng napansin na parang ayaw niya na makipagkaibigan saakin.

Bigla akong naguilty sa ginawa ko sa kanya. Ang bait niya pala. Kakausapin ko na sana siya ngayon ngunit biglang dumating yung prof namin. Ah siya! Kakausapin ko nalang siya after ng class namin. Hayss.