Widzę go. Uśmiecha się do mnie. Otwieram oczy z myślą że go zobaczę... i wtedy powraca okropna rzeczywistość, że jego już nie ma i że nie wróci. Wspomnienia z nim są tak bolesne że szybko wstaję i biorę leki nasenne. Kładę się spać. Ukazuje mi się jego smutny wyraz twarzy, niestety nie trwa to długo gdyż zasypiam. Sama z jego zdjęciem przy piersi. Pogrążam się w wiecznym śnie, powoli... tak jak on. Pamiętaj o mnie przyjacielu i nie zapomnij ze cie kocham <3 ...
CZYTASZ
Skrywane Sekrety
PoetryMyśląc na przyszłością i teraźniejszością w głowie mej myśl zawitała, i oto światu się ukazała...
