Numb...

NUMB

feel the pain 'til it hurts no more

CHAPTER 1

Hi readers!!! ako si Eden Paras, 'den' nlng for shorrrt...

Mahirap lng kami, parents ko farmer, may sarili naman kaming lupa

pero hindi ganon ka lawak at maliit lng na bahagi ang napagtataniman

  "den pautang ng puto" - aling kapitbaranggay

   "naku hindi pwede ngayon manang.. bertdi ko kasi kelangan kung makabenta, wla munang utang" naisip ko alaga kong manok, kaya kelangan sumubra pambili ng bigas at ng makabili ako ng ulam kasi shotay ang alaga ko pagnagkataon. Alam nyo kasi soft ako s mga creatures..teka sinabi ko bang soft? rephrase... haha.. bakit ba? bakit ako naging oa bigla? kasi naman paparating na sya.. yon oh..(turo)

"Hi ganda"-Chamil 

"Wag kang mang-asar..alam ko na yon" -ako 

"sungit mo naman Den, hindi naman totoo"-Chamil

Heto na naman sya, hindi talaga sya titigil sa pang-aasar sa akin

 "eh..alin ba ang totoo? yong mayabang at ksp ka o yong ksp at mayabang ka?" huh? kala nya papatalo ako sa kanya hah,.,

"hhahaha...hindi yan,, yong maganda ka..eh wla ka pa nga sa kalingkingan ni Glenn eh"-Chamil

"Aba at dinamay pa talaga si Glenn, wala akong pakealam no che!" at kumaripas na ako ng takbo buti nalang at hindi  nahulog ang mga paninda ko. Ay..readers hindi ko pa pala nakukuwento si Chamil Flores, sya yong anak ng barangay capt. namin, may itsura rin naman kaya lang wla na talagang ginawa sa buhay kundi ang inisin ako. Si Glenn Reyes naman, maganda sya, may kaya kasi ang family nya..nsa abroad ang mama nya kaya ganon..eh hindi pa nga siguro nakakahawak ng lupa yon..palit kaya kami tingnan ko lang kung magmukhang tao pa sya pagkatapos..hehe..

"HUHUHUWAAAAAAAHHHHHH" iyak ko yan,pagdating ko kasi luto na alaga ko, kaya ganyan kalakas...

haayy... buhay nga naman minsan inaasar, minsan ...niluluto.."HWAAAHH"....

Tapos na ang drama ko, nandito ako ngayon sa school, 4th year na ako, malapit ng grumaduate.. ayeehh..

Wag kayong mag-alala hindi man ako kagandahan sa paningin ni Chamil at hindi man ako  mayaman,,,running for valedic naman ako. Alam nyo kasi pressured ako eh.. nakilala ako sa amin bilang mabait, responsabli at matalino kaya kelangan ko ingatan reputation ko.. haha parang politiko lang no?,,,,naman...

Peru teka, nakakapagpanibago, kadalasan kasi pagpasok ko palang dito sa room eh sasalubungin na agad ako ng asar.. pero parang ang tahimik yata ngayon. Nilagpasan ko lang si Chamil, nasa may unahan kasi ng upuan ko ang upuan nya.Wala pa ring imik, hindi naman sa namimiss ko siya ano, pero hindi ako sanay. Hindi na ako nakapagpigil, kinalabit ko siya,"Hoy! Chamilyon? may amnesia ka ba?" nagulat ako sa reaction niya,paglingon niya wala siyang sinabi, tiningnan lang niya ako, yong tingin na tinutunaw ka.Kaya ayon nailang tuloy ako. "Hey! what's with that stare?" bigla naman siyang umayos ng upo.Natapos ang klase na hindi man lang kami nag iimikan. 

Nang sumunod na araw ko ganon parin...'O sige na... aamin na ako namimiss ko siya,ang mga asar niya, alam nyo yong feeling ng parang may kulang sayo...? Hindi kumpleto araw ko pagwalang asar ni Chamil. Gulo ko rin no dapat nga matuwa ako eh...Is this miracle? Hindi talaga ako makapaniwala.. at lalong hindi talaga kapanipaniwla ang mga sumunod na nangyari.

Binuksan ko locker ko, may nahulog, pinulot ko agad, malay nyo may mircle message na nagsasabing milyonaryo na ako. teka ano ba to? graduation card? meron bang ganon??