The teacher of my Dreams! [ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ]

Κεφάλαιο 9

Έφτασε το τέλος της εβδομάδας αλλά και στο σχολείο που δεν θα τον βλέπω δεν τον αποφεύγω εδώ σηκώθηκα και άνοιξα την ντουλάπα μου έβαλα κάτι απλό μια φόρμα μαύρη Nike και ένα μπλουζάκι μαύρο κοντομάνικο έβαλα τα αθλητικά μου και μια μαυρη ζακέτα έφτιαξα λίγο τα μαλλιά μου και ήμουν έτοιμη πήρα την τσάντα και κατέβηκα κάτω
Μαμα:καλημέρα
Αμελια :καλημέρα μαμα
Μαμα:τι ώρα γύρισες εχθές; δεν σε ακουσα
Αμελια :δεν άργησα γύρισα νωρίς πάω γιατί θα αργήσω
Μαμα:ένταξει όταν τελειώσεις και τα ιδιαίτερα πάρε με τηλέφωνο λεφτά έχεις;
Αμελια:ναι μαμα

Βγήκα από το σπίτι και προχώρησα προς το σχολείο κοιτούσα δεξιά αριστερά πίσω μου πουθενά λες να είμαι τόσο τυχερή; να αρρώστησε να γλυτώσω; έφτασα στο σχολείο και μπήκα στο προαύλιο είδα την παρέα εκει
Αμελια :καλημέρα παιδιά
Παιδιά :καλημέρα
Ελένη :τι έχουμε πρώτη ώρα;
Εμμα:ιστορία

Δεν θυμόμουν το πρόγραμμα απ έξω αλλά είχανε το μάθημα του σήμερα δεν θυμόμουν όμως πια ώρα χτύπησε το κουδούνι και μπήκαμε στην τάξη η πρώτη ώρα πέρασε γρήγορα και η δεύτερη

Αμελια :τι έχουμε τώρα;
Εμμα:μαντεψε
Ελένη :το μανάρι
Αμελια :Α ναι; δεν το θυμόμουν

Γιατί γιατί γιατί; μετά από λίγο μπήκε μέσα στην τάξη άφησε την τσάντα στη καρέκλα και γύρισε προς εμάς οι προσευχές μου δεν ακούστηκαν τελικά

Φαμπιαν:λοιπόν παιδία σήμερα θα μπούμε στο επόμενο κεφάλαιο το επόμενο κεφάλαιο αναφέρει τα ψυχοσωματικα συμπτώματα που έχει κάποιος άνθρωπος
Εμμα:δηλαδή;
Φαμπιαν:δηλαδή όταν νιώθουμε ότι κάτι έχουμε ενώ στην πραγματικότητα είναι η ιδέα μας είναι στο μυαλό μας αυτό ονομαζεται ψυχοσωματικο
Ελενη:μπορεί να το πάθει ο καθένας;
Φαμπιαν:ναι αν και συνήθως το παθαίνουν άτομα με συμπτώματα ανχους στρες και διάφορα

Η ώρα πέρασε γρήγορα εγώ κοιτούσα το τετράδιο μου συνέχεια και σκεφτόμουν τι να κάνω για να γλυτώσω τα ιδιαίτερα δεν νομίζω ότι είχα άλλη επιλογή έπρεπε να του αποδείξω ότι είχε άδικο

Φαμπιαν:αμελια αμελια είσαι μαζί μας;

Τυναχτηκα πάνω και κοίταξα μπροστά με κοιτούσαν όλοι γύρισα και τον κοιταξα

Αμελια :ναι μια χαρά θα μπορούσα να βγω για λίγο έξω;
Φαμπιαν:ναι φυσικα

Σηκώθηκα και βγήκα από την τάξη έκλεισα τα μάτια και προσπαθησα να συνέλθω πάντα είχα κρίσεις ανχους και τώρα νιώθω ότι κάνει την εμφάνιση του παλιά στα διαγώνισματα στα τεστ γυμνάσιο ακόμα και δημοτικό ανχονομουν λυποθιμαγα θυμάμαι η μήτερα μου πάντα με έτρεχε προσπάθησα να πάρω μια βαθιά ανάσα εισπνοή εκπνοή εκείνη την ώρα χτύπησε το κουδούνι και βγήκαν όλοι έξω

Ελένη :είσαι καλά;
Αμελια :ναι μια χαρά
Ελένη :σίγουρα;
Αμελια:ναι καλά ειμαι

Πήγαμε έξω και κάτσαμε στο προαύλιο ξανά χτύπησε το κουδούνι μέχρι που έφτασε το τελευταίο κουδούνι για σήμερα άδειασε η τάξη και σηκώθηκα όρθια βγήκα έξω με περίμενε μπροστά από το γραφειο

Φαμπιαν:έτοιμη;
Αμαλια:ναι που θα κάτσουμε;
Φαμπιαν:πάμε στη τάξη

Μπήκαμε μεσα έκατσα σε ένα θρανίο και εκείνος έκλεισε την πόρτα πήρε μια καρέκλα και έκατσε δίπλα μου

Φαμπιαν :είσαι καλά;
Αμελια:εμ ναι έπαθα κρίση ανχους το παθαίνω από μικρή
Φαμπιαν:σου χουν πει τίποτα για αυτό;
Αμελια:να μην ταρασομαι να μην ανχονομαι τέτοια

Όσοι ώρα μιλούσα κοιτούσα το θρανίο μόνο εκείνον δεν τον κοίταξα λεπτό στα ματια έβγαλα τα βιβλία μου πήγα να ανοίξω και το έκλεισε με το χέρι του

Φαμπιαν:αμελια γιατί δεν με κοιτάς στα μάτια όταν σου μιλάω;
Αμελια:σας κοιτάω
Φαμπιαν :τι συμβαίνει;
Αμελια :τίποτα μπορούμε να αρχίσουμε;
Φαμπιαν:πρώτα θα με κοιτάξεις και θα μου πεις

Συνεχίζα να κοιτώ κάτω

Φαμπιαν:εδώ είμαι όχι εκεί

Πήρε το χέρι του μαλακά και μετακίνησε το πρόσωπο μου τα μάτια μου συνάντησαν τα μπλε του ματιά

Φαμπιαν :λοιπόν ακουω
Αμελια :κοιτάξτε κύριε ξέρετε εγώ δεν..

Τραβλιζα δεν μιλούσα καθαρα τα έχασα έκλεισα τα μάτια και πήρα μια βαθιά ανάσα

Φαμπιαν:αμελια μην μην το κάνεις αυτό
Αμελια:τι κάνω;
Φαμπιαν:καλύτερα να μην κάνουμε ιδιαίτερα ήταν κακή ιδέα τελικά

Σηκώθηκε και πήρε την τσάντα του άνοιξε την πόρτα και έφυγε

Μετά από λίγο βγήκα και εγώ έξω και ξεκίνησα για το σπίτι έφτασα και μπήκα μέσα

Μαμα:τόσο γρήγορο ήταν το ιδιαίτερο;
Αμελια:ναι πάω να ξαπλώσω δεν πειναω

Ανέβηκα πανω και μπήκα στο δωμάτιο πέταξα την τσάντα κάτω και έπεσα στο κρεβάτι
Τι έγινε μόλις τώρα;
Δεν καταλαβαίνω ξεσυσηξα Σηκώθηκα και τράβηξα την κουρτίνα μου στεριωσα τα χέρια μου στο παράθυρο και ακούμπησα το κεφάλι κοιτούσα κάτω το δρόμο τους ανθρώπους άνοιξαν τα φώτα απέναντι ήταν εκείνος πλησίασε στο παράθυρο και με κοίταξε έκλεισα τις κουρτίνες και γύρισα πλάτη ένιωθα ακόμα το βλέμμα του εκεί γύρισα γεμάτο οργή και άνοιξα το παράθυρο

Αμελια:γιατί; τι έκανα;

Φώναξα με άκουσε άνοιξε και εκείνος το δικό του

Φαμπιαν :δεν φταις εσυ
Αμελια:ναι βέβαια

Έκλεισα το παράθυρο και την κουρτίνα μαζί έπεσα στο κρεβάτι και κουκουλοθηκα μέχρι πάνω