Το μαγεμένο ελάφι

3

Και εκείνη την φορά χάθηκε επίτηδες στην ομίχλη για να βρεθεί εκεί. Έψαξε στην σπηλιά αλλά το κορίτσι δεν ήταν εκεί. προχωρώντας μέσα στο δάσος την είδε να κάθετε δίπλα απο μια λιμνούλα που είχε φτιάξει το νερό ενός μικρού καταρράκτη. Κάθισε λιγο πιο πέρα από αυτήν που δεν τον πρόσεξε και την ρώτησε κοροϊδευτικά " Ωραίο το νερό;!"

Η Έλεθ τον κοίταξε χωρίς να πει κάτι και μετά έστρεψε το βλέμμα της πάλι στο νερό.Ο Νάντορ την πλησίασε περισσότερο και την ρώτησε γιατί δεν μιλάει. Η Έλεθ τραβηχτηκε περισσοτερο και δεν είπε κάτι. Τότε ο Νάντορ την επιασε απο το χερι και την ρώτησε το ιδιο. Αυτή απλως τραβήχτηκε ακόμα πιο πολύ και είπε " δεν πρέπει να είσαι εδώ" (θα μαθετε μετα γιατι) Έπειτα σηκώθηκε πάνω για να φύγει.

Ο Νάντορ την ακολούθησε και άρχισε να την ρωτάει διάφορα τύπου " εδώ μένεις;!" " Οι γονείς σου που είναι;" " και άλλα τέτοια και στο τέλος την ρώτησε " Δεν βγαίνεις ποτέ έξω από εδώ;! Δηλαδή είσαι σαν φυλακισμένη;!" Τότε αυτή γύρισε και τον κοίταξε στα μάτια με ένα θλιμμένο ύφος νομίζοντας οτι κατάλαβε τι της είχε συμβεί.

Πριν πολύ καιρό μια μάγισσα την καταράστηκε ως εξής ( δεν εχω βρει τον λογο να το κανει αυτο ακομα): το πρωί να είναι κορίτσι και το βράδυ ελάφι. Για να σπάσει τα μάγια το μόνο που της είπε η μάγισσα ήταν ότι '' Αυτός που τα μάγια θα λύσει θα βλέπει με την καρδιά και όχι με τα μάτια.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ξέρω οτι η ιστορια μου ειναι ψιλορομαντικοβλακειουλα οποτε μην με βρισετε

Δεν ειναι βασιμενη καπου ουτε την εχω γραψει κατα παραγελια απλως μου ηρθε μια μερα και την εγραψα,

ελπιζω ομως να ειναι αρκετα καλη ωστε να την διαβασετε χωρις να παθετε εγκεφαλικο ανευρισμα...