Immortal

• CHAPTER ONE • ~ "A bloody drink" ~

            ~ • 1986 23 december. Londen, Engeland • ~

" Daniëls POV "
Ik deed de tv aan en dronk wat water. M'n moeder zwaaide me gedag en deed de deur dicht. Snel deed ik de tv uit en trok me jas en schoenen aan, ik keek of ze weg was een ging via de achterdeur weg.

Je vraagt je vast of wat ik ga doen he? Nou: ik heb met mijn "vrienden" afgesproken om over een kwartiertje, snoep te gaan stelen uit een winkeltje van een paar straten verderop. Als ik met hun mee gaan ze stoppen met pesten. En als ze stoppen met pesten komt me pa niet naar school. En als me pa niet komt, dan gaan hun me niet in elkaar slaan.

"Hallo! Ik ben er!" Riep ik. Ik keek om me heen. Misschien ben ik wat vroeg? Ik keek naar m'n horloge, het is precies 18:45? Ik zocht een beetje rond maar zag ze niet. Ik ging zitten op een bankje totdat ze kwamen. Toen ik me weer herinnerde dat ik een kwartier te vroeg ben! Wat een sukkel ben ik ook!

Ik hoorde een paar voetstappen naar me toe lopen, snel keek ik om en zag hun. Ze knikte naar achter dat ik moest komen. Hoe wisten ze dat ik zo vroeg kwam? Misschien omdat ik een sukkel ben. Snel rende ik achter hun aan. Ze hadden een grote zak bij zich, snel pakten ze iets uit de zak en lieten ze een mes aan me zien.

Het zag er verschrikkelijk uit. Het haat rare vormpjes erin en een eng teken. Ik keek hun aan, "We gaan toch niet iemand vermoorden he?" zei ik. Ze lachte, "nee natuurlijk niet, wij doen dat niet is veel's te erg." Ik lacht mee "Of denk dat we moordenaar zijn?" Hij keek me niet meer lachend aan, maar eng en woest. Nadat hij dat zei voelde ik me niet meer goed. Ik wist dat er iets niet klopte hier. Als ik maar net op tijd weg was.

Snel bedacht ik wat ik moest zeggen om weg te gaan. "Ik ga effe- uh... plassen". Snel rende ik weg maar hoorde hun snel achter me aan rennen, een groepje van 5 mensen tegen 1, wat eerlijk. Vlug voelde ik in mijn zak naar iets wat ik kon gooien maar vond niets, ik raapte een steen op en mikte op z'n oog. Hij viel op de grond maar de rest rende verder.

"Laat me met rust!" Ik voelde een hand op m'n schouder en keek om. Het was een oud vrouwtje."Hallo jongen man weet jij waar de slager zit?" Ik wees haar de weg en rende verder, door het vrouwtje durfde ze niets meer en verstopte ze zich. Ik was weer bij m'n raam en wou der in klimmen totdat een van hun me naar beneden trok. Ik viel en spuugde in z'n gezicht snel gaf hij me een vuist en schopte ze me.

"Hey, Hey!! We moeten het offer wel heel houden!" Snel liepen ze naar achter maar een paar hielden me vast. Offer? Offer!? Ik ben geen offer! Wat!? Wat gebeurd hier. "Zo, zo... wat hebben we hier." Een lange gedaante keek me diep in m'n ogen aan. Ik probeerde lost te komen maar ze bleven me vast houden. "Heb jij ooit gesekst?" Vroeg hij alsof het de normaalste vraag van de wereld was. Ik knikte nee en keek weg. Wacht! Wat als ze me verkrachten nee!! "Wat gaan jullie met me doen? Laat me gaan ik doe alles..." riep ik.

Hij knikte naar een van z'n handlangers een kreeg een knuppel, ik keek weg en zag zwart. "Wat... w-waar ben I-ik?" Ik voelde aan m'n hoofd en zag bloed snel keek ik op. Ik zag een teken op de grond gemaakt met iets wits. Zout! Ik zag ook kaarsen erom heen.

Een van hun pakte me vast en sleurde me voor het teken. Hij pakte de mes en sneed me hand open. "Aaah! Stop ik wil nog niet dood! Laat me los!" Hij deed het bebloede hand boven de kaars. Ik gilde want me hand brande en de wond ging dicht maar met misvormde heel erg met bulten en al. Ik keek hem jammerend aan, hij stopte en deed m'n hoofd naar boven zodat ik het plafon kon zien.

"Protecto Meneseies! Verbose!! Szatan" Riep hij. Ik voelde me niet goed en kreeg het warm, opeens was ik in een duistere grot vol met vuur. Ik schreeuwde van de pijn en angst, opeens werd ik weer wakker en vloog in de kamer doordat iedereen op keek behalve hij.

Ze buigen voor hem, alsof hij hun koning is. Z'n ogen werden wit en hij krijste van alles en nog wat, opeens vloog ik uit de raam en werd wakker in in een bed.