Heyy, Ik weet het. Ik heb een zeer slechte gewoonte om mijn vehralen niet af te maken. En het is heel lang geleden dat ik bij dit verhaal heb geschreven, maar ik ben nu van plan om verder te gaan! ;) EINDELIJK haha xp. Hopelijk vinden jullie het nog wel leuk. Aangezien ik verandert ben, en mijn manier van denken dus ook. Het kan dus zijn dat ik nu ook anders schrijf. Dus een andere fantasie heb enz. Maar dat zal vast niet tot last zijn. Veel plezier!
_____________________________________________________________________________
"We zijn er jongens!" Roept mijn oma naar ons. Ze remt en zet de auto uit. Ciske en ik stappen uit, en Muppet springt achter ons aan. Ciske kijkt naar ons huis. "Wow, jij hebt een mooi huis!" Hij kijkt naar boven, vol bewondering. "Hihi, dankje." Mijn ouders lopen naar de deur en maken die open. Silvie glipt snel voor ons naar binnen. Mijn ouders blijven staan in de hal. "Nou Silvie en Ciske." Begint mijn Vader. "Welkom in ons huis! Jullie mogen het hier een weekje proberen, wij gaan niet verplichten jullie hier te houden hoor! Het is ook jullie keuze. En ook de bedoeling dat Luna kiest wie er blijft, want jullie moeten tenslotte nog een paar jaar met elkaar in hetzelfde huis wonen." Ik moet lachen. Ciske lacht terug en Silvie kijkt me boos aan. "Dus, Silvie jij slaapt op de kamer naast de badkamer, loop anders maar even mee." Zegt mijn moeder. En ze lopen samen naar boven. "Ciske, jij slaapt op de kamer naast Luna's kamer." Zegt mijn vader. "Wil jij hem anders even laten zien waar hij slaapt Luna?" Vraagt hij. "Ja hoor natuurlijk!"Zeg ik vrolijk. En ik trek Ciske mee aan zijn arm de trap op. Ik wijs naar een deur. "Dit is mijn kamer, haha! En die daar, dat is de jouwe!" Hij grinnikt."Haha, niet schrikken als ik in een keer de verkeerde kamer in loop hè?" Ik kijk hem lachend aan. "Haha, Perongeluk of expres?" Hij lacht, "perongeluk natuurlijk!" Ik kijk hem plagerig aan. "jaja Tuurlijk joh!" Ik duw hem plagerig tegen zijn schouder. We moeten allebei lachen. "Weetje ik mag die Silvie echt niet." Zeg ik tegen Ciske. "Ik ook niet hoor." Zegt hij tegen mij. "Maar, ze was ooit heel anders dan ze nu is, Silvie en ik waren samen met Cat,Youness en Mayla de eerste kinderen in het weeshuis. Ze was echt heel gezellig en aardig. Ze was totaal niet zoals ze nu is. Ze was spontaan, gezellig en in voor avontuur. Mayla en zij waren beste vrienden. Silvie, Cat, Youny, Mayla en ik waren sowieso al een hele hechte groep. Er kwamen steeds meer mensen in het weeshuis. En we hadden het met iedereen heel gezellig samen. We waren met z'n allen een hele hechte groep. Toen op een dag werd Mayla opgehaald door een familie. Op dat moment knapte er iets in Silvie. Haar aller beste vriendin die ze al 5 jaar kende werd weggehaald! Er ontstond woede in haar. Ze verliet de groep en keurde iedereen in het weeshuis af. Ze vormde haar eigen groepje. Sinds dat Mayla weg is, geeft ze ons de schuld. Ze zegt dat als wij ons beter hadden gedragen Mayla niet mee was gegaan. Maar een van ons. Dusja..." Hij kijkt me aan. "Wow. Oké, dat had ik niet verwacht. Maar dan nog. Ze hoeft niet tegen iedereen zo te gaan doen." Zeg ik. "Daar ben ik het mee eens, maar ik denk dat ze gewoon niet anders kan. Ze is nog steeds niet over Mayla heen en dat is nu al 6 jaar geleden. Maarja, je moet gewoon niet te veel op haar letten. Mag ik mijn kamer trouwens nog zien?" Hij port me plagerig in m'n arm. "Ohja tuurlijk! haha." We lopen samen naar zijn kamer en doen de deur open. In de kamer staat een bed, een flatscreen, een kledingkast, een computer en een boekenkast. De kamer is donker Blauw en heeft zwarte gordijnen. "Wow! Awesome kamer! Waar is deze deur voor?" Hij wijst naar een deur in de muur. "Dat is de deur naar mijn kamer. Haha, vroeger toen ik kleiner was was ik altijd bang. Toen sliepen mijn ouders hier en die deur stond altijd open haha." Ciske moet ook lachen. "Haha, wat schattig. Maar sliepen je ouders in een kamer met deze kleuren?" Hij kijkt verbaas. "Oh nee zeker niet! Ze hebben hem geverfd een paar jaar geleden, omdat mijn neef hier toen een jaar kwam wonen, want het ging niet zo goed bij hem thuis." Vertel ik hem. "Oké haha, ik dacht al." We moeten lachen. "Als je bang bent kun jij trouwens ook die deur open doen." Zeg ik plagerig. Ciske moet lachen. "Ohja, ik ben heel bang! Haha, voor jou!" We moeten allebei heel hard lachen. "Goedzo! Want ik ben ook heel eng!" Zeg ik en ik por hem in zijn arm. HIj moet lachen. "Luna! Kom je even? Oma gaat zo weer weg!" Mijn moeder roept me. "Ja mam, ik kom er aan!" Mijn vader zet de koffer van Ciske in zijn kamer. "Alsjeblieft Ciske!" Hij lacht vriendelijk. "Dank U wel meneer!"Zegt Ciske beleefd. "Hoho niet zo beleefd hè jongen! Ik word misschien wel je vader! Haha" Mijn vader lacht. "Ga je nou even naar beneden Luna? Oma wacht op je." "Ja pap, ik wou al gaan haha." Ik kijk Ciske aan. "Ik ben zo terug, maar nu kun jij dus even alvast je kamer een beetje inrichten hè haha." Ik loop naar beneden. "Lieverd, zo te horen had je het wel leuk met Ciske." Mijn oma komt naar me toe gelopen en geeft me een knuffel. "Haha ja, maar zo hard lachten we toch niet?" Vraag ik haar. "Oh nee zeker niet, maar ik was op jouw kamer. Ik zette even het mandje van muppet neer." Zegt ze. Jaja oma denk ik. Tuurlijk je zette alleen even het mandje neer. Ik grinnik. "Oma ik ken U langer dan vandaag." Mijn oma glimlacht en zegt. "Ja meisje, dat weet ik, dat weet ik. Maar Ik ga zo weer weg. Ik moet nog eten gaan koken, want vanavond komt mijn kaartclubje bij mij thuis eten." Ze geeft me een kus op mijn wang. "Haha oké oma. Veel plezier!" Ze glimlacht vriendelijk. "Dankje wel Lulu." Mijn oma loopt naar de deur en pakt haar tas van de stoel. "Doei allemaal! Tot de volgende keer!" Ze doet de deur open. "Doei oma!" Zeg ik. Als ze de deur uit is draai ik me om, om weer naar boven te gaan. Opeens staat Ciske achter me. Hij grinnikt. "Lulu? haha." Hij moet lachen. "Nouhou. Dat is mijn bijnaam oké, zo noemt mijn oma me." Hij lacht. "Ik vind het wel cute." Zegt hij. En hij bloost een beetje. "Jongens, het eten is bijna klaar, roept mijn moeder vanuit de keuken." We lopen samen naar de keuken. "Kunnen we ergens mee helpen mam?" Vraag ik. "Och ja lieverd, heel graag! Zou je alsjeblieft de tafel willen dekken?" "Ja natuurlijk!" We dekken de tafel. Tijdens het avond eten wordt er niet veel gezegd. Silvie zit vooral heel stil voor zich uit te staren. Na het avond eten vlucht ze ook meteen naar boven. En Ciske en ik gaan ook maar naar onze kamer. We praten nog even en dan gaan we slapen. "Weltruste, tot morgen!" Zegt Ciske. "Weltruste!" Zeg ik. En ik sluit de deur van mijn kamer. Ik ga op bed liggen en sluit mijn ogen.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dus mensen, dit was weer hoofdstuk 3 van mijn verhaal. Hopelijk vonden jullie het leuk. En... Bij 3 stemmen ga ik door met hoofdstuk 4! :) Haha. Btw, laat ook vooral een reactie achter als je vind dat er iets beter kan ofzo. Daar help je me enorm mee ;)
