The new guys | Dutch 5SOS fanfic |

Chapter 2

Pov Nienke

De pauze is voorbij en we zitten bij wiskunde, mijn favoriete vak. Lisa zit tussen Luke en Calum in en ik tussen Ashton en Michael. Onze mentor had ons verteld dat we dat moesten doen. Het is het eerste lesje Wiskunde en ik snap er nu al niks van! Zuchtend begin ik aan de opdrachten. Ja, we moeten direct aan het werk. “Lukt het?” Fluisterd Ashton. Ik schudt zuchtend mijn hoofd. “Ik snap er niks van!” Fluister ik. Ashton grinnikt en legt het uit. “Dankje” fluister ik. “Graag gedaan”

Na Wiskunde hebben we een tussenuur. Met Ashton en Michael loop ik door de school. “En dan hebben we hier aan de linkerkant de wc's en aan de rechterkant de kluisjes” zeg ik en we lopen richting de kluisjes. “Dit is Michael's kluisje, en dat, is Ashton's kluisje” Ik wijs naar de kluisjes naast de mijne. Waarschijnlijk heef onze mentor dat zo uitgekozen. “Dan was dit de rondleiding” Ik kijk op mijn telefoon naar de tijd en zie dat we nog 45 minuten hebben. Ik zucht, doe mijn kluisje open en trek de boeken voor de komende lessen eruit. Als ik die in mijn tas heb gestopt loop ik met Ashton en Michael naar de kantine.

Eindelijk zijn alle lessen voorbij, en loop ik met Lisa de school uit. “Maareh, die Luke en Calum, volgens mij zie je Luke wel zitten” plaag ik haar. “Nien! Doe normaal! Ik ken hem nog maar een dag!” Gaat ze in verweer. Ik wil naar mijn fiets lopen, maar die staat er niet meer. Oh fijn! Kan ik lopen naar huis. Ik zeg Lisa gedag en begin aan mijn wandeling naar huis.

Halverwege komt er iemand naast me lopen, met een fiets in z'n handen. Als ik opzij kijk zie ik dat het Ashton is. “Lift nodig?” Vraagt hij. “Uh nee hoor” “Komop! Ik zag je vanochtend met een fiets aankomen, en dan ineens loop je terug. Nou, spring achterop en geef me je adres“ zegt hij en ik doe wat hij zegt. “Hey, dan zijn we buren!” Zegt hij opgewekt. Hij begint te fietsen en het is best gezellig, todat Ashton bijna tegen een paaltje aan fietst. Ik kan mijn lach niet inhouden en ook Ashton begint te lachen. Na 15 minuten komt mijn huis in zicht. Ik spring van zijn fiets af. “Bedankt voor de rit” “geen dank, zal ik je morgen vroeg ook ophalen?” Stelt hij voor. “Uh nou als je zou willen..” “Ik ben er morgen om kwart voor acht” en hij fietst weg. Ik loop naar binnen en direct naar mijn kamer. Daar plof ik neer op mijn bed.