"Anne gerçekten bunu yapmak zorunda mıyız ? Yani biliyorsun yeni hayat yeni ar-"
"Kızım bu kardeşin için çok iyi bir fırsat. Hem yaz tatilinde buraya yeniden geleceğiz. Taşınıyoruz, evi satmıyoruz."
Oflayıp masamın üstündekileri aynı filmlerdeki gibi ittirerek kutuya koydum. Dolabım gittiği için kıyafetlerim her yerdeydi. Hepsini zor da olsa teker teker katlayıp farklı büyük bir kutuya koydum. Üstüne "Elbiselerim -Lydia-" yazdıktan sonra aşağı indim.
Ev bomboştu. Mutfaktaki malzemeleri ayırıp, kutuların üstüne isim yazan annem bu işten oldukça sıkılmıştı. "Eşyalarını kaybetmezsin öyle değil mi Lydia?" dediğinde hemen yukarı çıktım.
Ah Tanrım nasıl unuttum. Sadece elbiselerime isim yazmıştım. Sırasıyla hepsinin içini açıp ne olduklarına baktım. En son kutuya geldiğimde üstüne "Fotoğraflarım -Lydia-" yazdım. Kutunun içini açtım.
Burdan gitmek istemiyorum. Arkadaşlarımı nasıl göreceğimi düşünmek istemiyorum. Onları özlemek istemiyorum. Elimi kutuya daldırıp bir fotoğraf çıkardım. Allison. Bir kaç gün önce taşınacağımızı söylediğim zaman yüzüme bakışı ve birşey söylemeden sarılıp gitmesi.
Seçim hakkı verilmemişti bana. Seçimimi yapsam bile ne fark edecekti ki ? Yine de Sarah'nın o bursa ihtiyacı vardı. Gözümden akan bir kaç damla fotoğrafa düştüğünde göz yaşlarımı sildim. Ve fotoğrafı kutuya koydum.
"Abla. Üzgünüm bak istersen gitmeyebiliriz." dedi kapının arkadasından bana bakan Sarah.
"Hayır buna ihtiyacın var. Üstelik sende arkadaşlarından ayrılacaksın bencillik edip kendimi düşünemem" diyerek ayağa kalktım. Kapının ordan bana bakan Sarah'a sarıldım. "Seni çok seviyorum biliyorsun değil mi ?"
"Evet biliyorum" diyerek kollarını bana sardı. Annemin ayak sesleri duyulunca ikimizde gözlerimizi ovuşturduk.
"Kızlar hadi gelin arabaya binin. Gidiyoruz" dedi annem son basamağa geldiğinde. "Biliyor musunuz burayı özleyeceğim."
Sarah ile birbirimize bakıp güldük. "Sarah Emily'i aradın mı ?" diye sordum. Cevap vermeyince aşağıya doğru koşturarak indik. Hemen yanımızda olan Emily'lerin evinin bahçesine girdik. Küçük banka oturduğumda Sarah evin zilini çaldı.
"Sarah ?" diyerek en iyi arkadaşının boynuna atlayan Emily'i izledim. Bir kaç dakika sonra kapıdan Allison çıktı.
"Yine görüşeceğiz değil mi Lydia ?"
"Elbette" koşarak ona sarıldım "Bana kızgın olduğunu sanıyordum."
"Sana kızgın değilim. Sonuçta bu ufaklığın bursa ihtiyacı var." dedi. Az sonra arba kornaları çaldı. Annem...
"Görüşürüz Allison! Yine geleceğim bekle beni !" diye bağırdım arabaya doğru ilerlerken. Arabanın ön koltuğuna binince annemin son ses açtığı müzik yüzünden düşüncelerimi bile duyamadım. Allison'a el salladım.
Arba ilerlemeye başladığında önüme döndüm. Yeni bir yolculuk, yeni kişiler, yeni bir hayat.
