It's been a year since that tragedy happen at nakauwi na din ako sa Italy dito sa family ko.
ako narin ang naghahandle o ang CEO ng kompanya ni papa. masasabi ko na masyadong nakakapagod ang pwestong yun pero wala kong magagawa panganay ako at 17 palang ang kapatid kong lalaki.
' Pano pag nakaalis tayo dito? '
' hihingin ko na ang kamay mo sa mga magulang mo agad agad '
' sabi mo yan ah! I love you eron! '
' i love you too mere '
napailing ako sa naalala ko. why do I keep thinking about that guy? kung tutuusin para lang syang panaginip. dahil malabong maging totoo.
Stop hoping kashmere! isip isip ko. bakit ba umaasa padin akong babalik yung hinayupak na lalaki nayun? as if naman may pakelam sakin yun psh!
" ma'am may meeting po kayo ng 12pm with Mr. Bevan "
" ok get ready. magaayos lang ako "
" So Mr. Bevan I assure you na hinding hindi ka magsisisi sa pagiinvest sa company namin. I can guarantee you that it's all worth it. "
" thank you Ms. Schulz it was so nice talking to you "
" thank you sir " i said while smiling so widely. when the old man stand up i immediately stand too and shake his hand as a sign that we are now partners in business.
pagalis nya ay pabagsak akong umpo at minasahe ang sintido ko. too much paperworks after this. this is so stressful!
