𝓜𝓸𝓸𝓷𝓵𝓲𝓰𝓱𝓽 /𝓟𝓙𝓜

~1~

Jiwoo'nun Ağzından;

Yaz biterken bende beni bu yıl nelerin beklediğini düşünüyordum. O düşüncesiz ve acımasız insan topluluğuyla aynı okulda olma düşüncesi beni öldürüyordu. Aslında geçen yıla kadar çok güzel bir hayatım vardı. Ailemle mutluydum, tek çocuktum. Bu durumdan hoşlanmıyordum ama Jungkook vardı. Jungkook benim kuzenimdi, benim için çok değerliydi. O benim olmayan kardeşimdi. Zaten evlerimiz arasında sadece bir sokak vardı. Sürekli beraberdik.
Geçen yıl gittiğim lisede bir kızla aramızda anlaşmazlık çıktığı için okulumu değiştirmek zorunda kalmıştım. Bu verdiğim en kötü karardı. Şimdi o okulda olmayı tercih ederdim. 2. Dönem evin yakınlarındaki özel bir liseye nakil aldırmıştım. Tabi burda okul hayatımın mahvolacağını bilmiyordum. Park Jimin... Hayatımı mahvetmişti. En acısıysa hayatımı mahveden bu insanı seviyor olmamdı. Aslında okula ilk geldiğimde kimseyle sorunum yoktu. Park Jimin'in egoist sevgilisi ve kendini beğenmiş beyni olmayan arkadaşları benimle uğraşmaya başladılar. Tabi bu zaman ilerledikçe hırpalamaya ve çok daha fazla sözlü hakarete kadar ilerledi. Sonralarında Park Jimin de benimle uğraşmaya başladı. Arkadaşları benim bir kız olduğumu hatırlatıp ona bunları yapmamasını söylüyordu ama Park Jimin onları dinlemiyordu. Bu zamanla sınıfta bana ezik lakabını takmalarına sebep olmuştu.. Annemin odama girmesi bu düşüncelerimi bölünmüştü.
J.A(Jiwoo'nun annesi): Kahvaltı hazır tatlım.
Jiwoo: Tamam anne.
  Annem odamdan çıktıktan sonra üzerimi değiştirip banyoya gittim. Elimi yüzümü yıkayıp aşağıya indim. Jungkook buradaydı. Yaz tatiline girdiğimizden beri görüşemiyorduk. Çünkü o yaz tatili boyunca ingilizcesini geliştirmek için yurtdışındaydı. Onu görünce sevinçten gözlerim doldu ve hemen boynuna atladım.

Jw: Ya! Neden hiç aramadın!? Seni ne kadar özlediğimi biliyor musun!??

Jk: Ah, özür dilerim. Dersler fazla yoğundu ve boş zamanım hiç yoktu. Telafi edeceğim Jiwoo~~

Jw: Hiç şirinlik yapma. Bi mesaj bile atmadın, çok kızgınım.

Jk: Şimdi bu tatlı kardeşini affetmeyecek misin?~~ , dedi aegyo yaparak. Onun bu haline nasıl dayanabilirdim ki. O bu dünya için fazla sevimliydi.

J.A: Hadi oturun artık, kahvaltımızı edelim. Sonra da dışarı çıkıp okul için birşeyler alalım. Okulların açılmasına 1 hafta kaldı biliyorsunuz.

Annemin hatırlattığı bu acı gerçek bir kez daha yüzüme tokat gibi vurulduğunda yine moralim bozulmuştu. Bunları düşünmeyi bırakıp masaya oturdum. Kahvaltımızı bitirdik. Ben yukarı çıkıp üzerimi değiştirdim. Aşağıya indiğimde herkes hazırdı ve beni bekliyordu.