Chapter 4: Hate Myself for Loving You

40 1 0
                                    

IT STARTED WITH A CHEESY LINE

Written by: cottoncandy214

Hate Myself for Loving You

Years have passed and I’m already the marketing executive of a successful company. And I’m so thankful for that! I also already have invested for my family’s future. I really should be happy because I am now a successful one which I have only  dreamt before... but... but how would I be happy if even right at this moment, I am still living from my past. Yeah, that “forgetting him” just turned into a crap. He didn’t greet me yet I wasn’t able to forget him. Stupid me! I supposedly have to forget everything about him yet at this point of time, I am still thinking about him... those moments we have shared... those heartbreaking moments... everything! Minsan nga, nadasal ko na sana may makaimbento ng “amnesia capsule”, yung gamot na makakapag pawala ng alaala at baka sakaling makalimutan ko na sya kaso hindi pa din natutupad e! Kulang pa ata sa pagnonobena?! Pwedeng kumamot ng ulo? Ma-miss ko ‘to eh! xD =.=7

I’m about to go back to the office after I have fetched those files that I have left here at home but as I am about to start the engine of my car for the second time mukhang... hindi lang mukhang eh... as in, ayaw talagang mag-start! So, the best option for me is to ride a tricycle or else malelate ako sa importanteng meeting lang naman na ako pa ang speaker. So, sumakay na ako ng tricy... I am sitting near the entrance of it and next to me is a woman at yung nandun sa baby seat ay anak nya... sa tingin ko. Malamang,a nak nya yun, e “Mama” ba naman tawag sa kanya eh! I am just looking outside pero my attention isn’t there but into the conversation of the mother-and-child, ang cute kasi magsalita nung bata, tanong ng tanong kung sasakay daw ba sila ng tren, ano daw yung laman ng tren at kung anu-ano pa na sinasagot naman ng mommy nya. After a minute or two, I heard the child asked, “Mama, unggoy ka ba?”, at si ako naman, parang kwago ng lumaki yung mata. Parang gusto kong sumagot sa bata na tao yung mommy nya at hindi unggoy kaso, “Bakit?”, tanong nung mommy nya in a sweet tome. “Kasi sumabit ka sa puso ko eh!” O__________O Kuwaw! *O* Cheesy Line pala yun! Ang sweet! :””””””””””””””””””””> Uso pa pala ngayon ang mga cheesy lines....... :(......... A part of me felt sad... kasi naman, naalala ko na naman si Ryle... Kelan ba nila ako lulubayan ng cheesy lines? Haaaay. When will I ever forget you Mr. John Ryle Montereal? T^T

The meeting went out well. Dumiretso na ako sa office ko and... *O* Huwaw! Huwaw! At isa pang huwaw! Ang magaling ko na namang bestfriend ang syang nakaupo... I mean... natutulog sa swivel chair na trono ko! Haaaay! Tinanggal ko yung magazine na nakatakip sa mukha nya at wow ulet, tulog mantika! >.< The best way is... pinitik ko yung ilong nya and tadaaaaah... gising na ang mahal na prinsipe! “Oh! Ang mahal kong bestfriend!”, sabi nya sabay yakap sa’kin. Errrrr! Ang kapal. Tinulak ko sya while I still possess the scary look, syempre galit galitan. xD “Etong bestfriend ko naman, masyadong matampuhin! Camera ka ba?”, ayan na naman sya. Grrrrrrr! “How many times do I need to tell you na ayokong makarinig maski isang cheesy line ha?!”, sigaw ko sa kanya. Err! Ganyan kasi sya lagi! Bestfriend ko sya since sabay kaming natanggap sa company na ‘to, sales executive sya tapos marketin g executive ako. Ewan ko nga ba kung bakit ko naging bestfriend ‘tong asungot na ‘to eh! At ewan ko din ba kung bakit ako nag-open up at iknwento ko sa kanya yung tungkol sa’min ni Ryle. At ang pinakanakakabwisit pa, ang madalas pang-asar nitong asungot na Nathan na ‘to sa’kin ay cheesy lines. “Hahaha. Sorry, nalimutan ko! Haha! Sorry na ha! Bestfriend naman! I love you naman eh!”, sabi nya pa habang parang pusang ikinukuskos yung mukha nya sa braso ko. Timang lang! Hahaha xD Abnormal! xD

“Psh! Ewan!”, sabi ko habang naka-pout . Pa-hard to get muna. Wahahaha xD

“Wag ka nang magalit sa’kin, please! Ay teka!”, lumayo syang konti sabay... “Tadaaaaah!”, winagayway nya yung hawak nyang card. Don’t know what is it!

“Ano yan?”, tanong ko.

“Wedding invitation para sa nalalapit na kasal natin! :)”

“Hahaha! Baliw!”, sabay pisil ko sa long nya. Hahaha xD

“Ay ang sama. May pagnanasa ka sa ilong ko noh? Kanina pitik lang tapos ngayon pisil na! :D”

“Ay! Ang kapal mo talaga! Ano kasi ‘yan?”

“Hmmm. Kiss muna! ^____^”

“Tss! Sapak, gusto mo?”, akmang tatalikod na ko para umupo pero...

“This is an invitation for your upcoming highschool reunion!”

O__________O

My heart skips a beat after hearing what he have just said.

Highschool Reunion?

Which means...

Agad kong inabot yung card and read everything inside it...

“It says that you may bring your special someone daw dyan!”, sabi nung asungot. Grabe ha! Nauna pang nagbasa kesa sa recipient?

“Hindi ba ako aattend?”, tanong ko sa kanya. Don’t know how do I look now. Feeling ko mukha nang pinagsakluban ng langit ang hitsura ko.

“Bakit? Hindi mo kayang makita sya? Hindi mo kayang makita sya with someone else, if ever?”, Ang sakit naman! Parang tinusok ng milyun-milyong karayom si Mr. Heart ko! Oo! I admit it! Hindi ko kaya ang makitang may kasama syang iba!!!!!

“P-pero---“

“I’ll come with you...”, he took mu hand and hold it tightly.

♥IT STARTED WITH A CHEESY LINE♥Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon