The police officer

Hoofdstuk 1 (Tom)

Tom

Binnenkort zou ik Amy weer bellen voor een afspraakje. Nou afspraakje.. Ik wilde gewoon m'n mannelijke behoeftes vervullen. Ik had helemaal geen tijd voor romantische etentjes en met vrouwen daten. Ik was ook totaal geen romanticus en Amy had daar ook totaal geen problemen mee. Ze had er ook geen problemen mee dat ik haar nooit mee nam naar mijn huis. Ik nam nooit vrouwen mee naar mijn huis. Thuis was een plek wat van mij was. En dat hoefde ik niet te delen met andere. Het was mijn heilige mancave. Amy deed nooit ergens moeilijk over maar stond altijd klaar voor een snelle wip.

'Dirksen? We hebben een nieuwe zaak. Jij hebt de leiding.' De leidinggevende, Mulder stond in de deuropening.

Ik voelde trots in me opkomen. Na eindelijk zoveel jaar dingen opgevolgd te hebben kon ik eindelijk mijn eigen zaken leiden. Dat was een mooie dag.

'Het slachtoffer zit in de verhoorkamer. We wachten op jou.' Ik sloot mijn computer en mijn gedachtes over Amy af.

'Wat voor zaak is het?' Vroeg ik onderweg naar het slachtoffer. Ik was best benieuwd wat voor zaak dit was.

'Stalken. Al voor een langere tijd. Mevrouw voelt zich niet meer veilig buiten huis.' Ik zuchtte inwendig. Ik wilde iets groters, iets uitdagender. Maar dit is wat ik kreeg.

'Tom Dirksen, rechercheur.' Ik stak me hand uit. Ik bekeek de vrouw. Haar bruine haar viel over haar schouders en het leek alsof haar ogen schitterden. Ze was precies m'n type vrouw waar ik me aangetrokken zou voelen. En ik zou zeker haar zeker mee naar huis willen nemen.

'Scarlett Janssen.' Ik nam plaats tegenover haar. Deze vrouw was echt beeldschoon. Haar lippen waren vol. Daardoor kreeg ik de behoefte om met m'n duim erover heen te strijken.

'Kunt u mij het verhaal vertellen?' Ik gaf haar mijn volle aandacht maar ze was wat terughoudend. Dat zag ik aan haar houding en aan hoe ze praatte. Ik wilde dat ze open moest zijn tegenover mij. Dat ze kon zeggen wat ze kon. Wauw.. Haar lippen.. Hoe zouden die smaken? Hoe zou zij smaken?

Het was nogal moeilijk om m'n concentratie er bij te houden en mijn fantasie niet in de vrije loop te laten gaan.

'Dus als ik het goed begrijp is dit al een maand gaande, je hebt al een brief ontvangen en al meerdere berichten op Facebook.' Ze bekeek me aandachtig en knikte daarna. Ik zou haar echt mee naar huis willen nemen. Zelfs naar mijn eigen huis. Wat zei ik nou? Nee. Niemand.

Haar mooie gezichtje die me aan keek en haar volle lippen. Het was echt een gok dat ik haar verhaal goed had geschetst.

'Ik voel me samen met mijn huisgenoot niet meer veilig en eerlijk gezegd weet ik ook niet wat ik er aan moet doen.'

Het eerste wat in me opkwam was: Er is nog een plek vrij in mijn bed. Maar ik hield m'n mond.

'Ik zal rond bellen voor de beveiliging. Als u uw gegevens hier wilt opschrijven.' Mijn blik rustte op haar toen ze haar gegevens op schreef. Waarom ging het gevoel niet weg? Waarom bleef ik maar voor me zien van haar in m'n bed? Dat ik de volgende dag naast haar wakker werd?

'Dirksen?' Ik schrok op van haar zachte stem. De stem die doordrong tot in mijn diepe gedachtes. Ik keek haar weer aan.

'Wilt u mijn telefoon nummer ook?' Haar gezicht was zo.. Onschuldig.

'Ja.' Mijn stem was zo schor als een kikker. Dus ik stond op en schraapte m'n keel. Dit had ik nog nooit meegemaakt. Tot nu had ik altijd mijn werk serieus genomen. Geen enkele vrouw had bij mij nog nooit zulke gevoelens los gemaakt. En ze had zelf geen enkel idee.

Mijn collega keek me aan. Hij had in de gaten dat ik me anders gedroeg dan normaal. Normaal was ik professioneel en vriendelijk geweest maar dit keer was het niet gelukt. Ik was van m'n stuk gebracht.

'We sluiten hier mee het gesprek af. Ik ga uitzoeken wie hier achter zit en dat de beveiliging sterker aangepakt moet worden.' Ik staarde naar de grond.

Zij stond ook op en schoof haar stoel aan. 'Dat zou ik heel fijn vinden meneer Dirksen. Dank u dat u heeft geluisterd naar mijn verhaal.' Ik voelde haar ogen branden in m'n gezicht.

Kijk haar aan.

En daar waren weer haar prachtige bruine ogen. Als mijn collega hier nu niet bij was, had ik me waarschijnlijk niet kunnen inhouden. En het maakte me dan nog niet eens uit dat ze een vriend had.

Ze stak als eerste haar hand uit. 'Tot snel meneer Dirksen.'

'Zeg maar Tom.'

'Tot snel Tom.'

Toen liep ze om de tafel heen de deur uit. Ze was weg. Ik had haar moeten tegenhouden. Tegen haar willen zeggen dat ze niet terug moest. Ik zou haar beschermen. Ze kon wel bij mij blijven.

'Zeg maar Tom?' Ik hoorde mijn collega in de deuropening en hij had een dikke grijns op m'n gezicht. Dit zou ik zeker jaren aan horen.

Ik keek hem geïrriteerd aan en liep weg naar mijn kantoor. Hij liep achter me aan.

'Had je echt geen betere chantmove?' Hij stopte bij de deuropening van mijn kantoor. Ik ging achter mijn bureau zitten. Ik maakte me alvast klaar voor de opmerkingen die ik naar mijn hoofd geslingerd kreeg.

'Ze was gewoon een vrouw.' Ik schoof mijn muis heen en weer waardoor mijn beeldscherm aansprong.

'Jaja, ik zag wel hoe je naar haar keek. Maar ik geef het toe. Ze was beeldschoon.'

Ik deed alsof ik druk aan het typen was en hoopte dat hij zo snel mogelijk weg zou gaan. Ik zou dit nu niet gaan bespreken. En vooral niet met hem.