ღამის სამი საათია, კლუბის წინ ვდგავართ და თავჩახრილი მის გაუთავებელ ჩხუბს ვუსმენ რომელიც უკვე 20 წუთია გრძელდება.
-რაღაც სისულელეზე მეჩხუბები ჰარი ნუთუ ვერ ხვდები ამას- ვუთხარი ბოლოს დაღლილმა და ამოვიოხრე მან კი ზურგი მაქცია და მანქანაში ჩაჯდა, მეც დავიკავე ჩემი ადგილი.
-არ მესმის ამელია -დაიწყო საუბარი მას შემდეგ რაც მანქანა დაძრა- არ მესმის რა გემართემა ამ ბოლო დროს
-მე რა მე მემართება ჰარი?მე კი არა შენ რა გემართება ამ ბოლო დროს საერთოდ ვეღარ გცნობ. თითქმის საერთოდ აღარ გაქვს ჩემთვის დრო და ზოგჯერ ისე მექცევი თითქოს უცხო იყო ჩემთვის- ნელ-ნელა სიჩქარეს უმატებდა, იმისდამიუხედავად რომ იცოდა როგორ მეშინოდა სიჩქარის
-ეს ასე არაა მელ-ამოიხრა და საჭეს დაარტყა ხელი-მგონია რომ ამ ბოლოს დროს სართოდ ვერ ვუგებთ ერთმანეთს
-ხოდა მაშინ ჯობია რომ საბოლოოდ დავშორდეთ-ნერვიულად დავიყვირე. როგორც კი ეს ვთქვი მაშინვე სწრაფად შემომხედა დაახლოებით ხუთი წუთი მიყურებდა ასე ბოლოს კი ძლიერი სიგნალის ხმა გავიგეთ
-ჰარი-ვიყვირე ბოლოს კი რაც მახსოვს მხოლოდ ძლიერი ტკივილია.
YOU ARE READING
Changes //
Teen Fictionარ მახსოვს, არაფერი არ მახსოვს ჩემს თავში სიცარიელეა, ვცდილობ გავიხსენო მაგრამ არაფერი არ გამომდის ვერავის ვერ ვიხსენებ ვერც შენ ჰარი მინდა რომ მახსოვდე მინდა რომ ყველაფერი მახსოვდეს მაგრამ არ შემიძლია...
