თავი 1

66 2 0
                                    

ღამის სამი საათია, კლუბის წინ ვდგავართ და თავჩახრილი მის გაუთავებელ ჩხუბს ვუსმენ რომელიც უკვე 20 წუთია გრძელდება.

-რაღაც სისულელეზე მეჩხუბები ჰარი ნუთუ ვერ ხვდები ამას- ვუთხარი ბოლოს დაღლილმა და ამოვიოხრე მან კი ზურგი მაქცია და მანქანაში ჩაჯდა, მეც დავიკავე ჩემი ადგილი. 

-არ მესმის ამელია -დაიწყო საუბარი მას შემდეგ რაც მანქანა დაძრა- არ მესმის რა გემართემა ამ ბოლო დროს

-მე რა მე მემართება ჰარი?მე კი არა შენ რა გემართება ამ ბოლო დროს საერთოდ ვეღარ გცნობ. თითქმის საერთოდ აღარ გაქვს ჩემთვის დრო და ზოგჯერ ისე მექცევი თითქოს უცხო იყო ჩემთვის- ნელ-ნელა სიჩქარეს უმატებდა, იმისდამიუხედავად რომ იცოდა როგორ მეშინოდა სიჩქარის

-ეს ასე არაა მელ-ამოიხრა და საჭეს დაარტყა ხელი-მგონია რომ ამ ბოლოს დროს სართოდ ვერ ვუგებთ ერთმანეთს

-ხოდა მაშინ ჯობია რომ საბოლოოდ დავშორდეთ-ნერვიულად დავიყვირე. როგორც კი ეს ვთქვი მაშინვე სწრაფად შემომხედა დაახლოებით ხუთი წუთი მიყურებდა ასე ბოლოს კი ძლიერი სიგნალის ხმა გავიგეთ 

-ჰარი-ვიყვირე ბოლოს კი რაც მახსოვს მხოლოდ ძლიერი ტკივილია.

Changes //Where stories live. Discover now