Oblivious Feeling [On-Going]

Epilogue

nandito ko sa apartment ng friend ko. ayoko muna sa apartment ko baka masurprise nanaman ako at hindi ko nanaman mapigilan sarili ko. I woke up groggy, kakaiyak kagabe. sinong mag aakala na si Clarise would cry all night just because of a guy. hayy..

"hoy Clang! kanina pa ring ng ring phone mo! wala ka bang balak sagutin?" sabi ni Lara

"wala. hayaan mo sya hanggang malowbat" inaantok kong sagot

"tsss.. ewan ko sayo. basta ikaw na bahala sa apartment ko. pag balik ko dapat apartment paren ah!" sabi nya. tumango lang ako

"sge una na ko" sabi nya at lumabas na ng pinto

wala na ding nangungulit sa phone. natauhan na siguro sya. bahala sya! basta ako maliligo na, baho ko na ew.

after kong maligo habang nagsusuklay. may tumatawag ulet, I looked at my phone at unknown no. sino naman kaya to!

"hello?" I answered the call

"miss. kung sino ka man--"

"wala po akong pera pang ransom okay?" sabi ko I was about to hang up

"teka! hindi! may naaksidente dito sa may *toot* park at ako nakapulot ng phone at ikaw ang nasa registered calls, paki puntahan naman, nakalagay Lyre.. Lyre ata pangalan"

"what! sge po papunta na ko" nagbihis na ko sa sobrang pagmamadali ko kung ano nalang mapulot ko suot agad.

hayy.. bat ba hindi ko sya matiis..

..

andameng tao, sobrang crowded. I excuse myself at unti unti silang gumawa ng way, para bang si moses nung hinati ung dagat. at habang pinapasok ko ang crowd pag dumaan ako kumakanta sila. I think its "Be your everything by boys like girls" grabe kasing weird sila nung naaksidente

at nangmakarating ako sa gitna. nandun sya may hawak na boquet ng roses. at kumakanta din. tinaasan ko sya ng kilay. grabe nauto ako! bat hindi ko naisip na hindi ako sa ospital pinapunta.

"naaksidente pala ah. bat di ka nalang natuluyan. seesh.. isa nanaman ba to sa pakulo mo Lyre? tama na, sawa na ko." after I've said it. tinalikuran ko na sya

pero niyakap nya ko mula sa likod.

"I'm sorry I let you slipped away, I'm sorry I didn't appreciate your existence, I'm sorry for being a jerk"

"but your absence. it made me realize what you are to me.. you're my regret, that I'm scared to lose."

iniharap nya ko sakanya.

"is it late to start over again? cause. I want us to" sabi nya. I couldn't help it. I kissed him and I'm mentally overjoyed when he responded.

"can we really start over again?" tanong ko

"we'll try.."