Chapter Six point Two: Teardrops
I still can’t believe that I ruin our supposed to be bonding time with my new friends. Hay I’m very disappointed in myself, why I have to do it? Why I have to follow the man that I didn’t know when will he come back? I’m became selfish that time. And because of that many thought I fell on the floor beside my bed. Ay tokwa bakit pa ba kasi ako nagpagulong-gulong ayan tuloy sakit ng katawan ang inabot ko.
Idagdag mo pa yung palabas na inabutan ko kanina, MMK. Kasi naman nakakaiyak kaya, yung naging madre yung babae tapos naiwan mag-isa yung lalaki. Kasi akala nung babae na hindi na siya sinusulatan nung lalaki pero tinatago lang pala nung tita niya, kasi nga pinaghihiwalay sila. Romeo and Juliet lang ang peg. Pero in the end walang malafairytale na ending dahil naging madre yung babae at di sila nagkatuluyan.
Pati ba naman yun ikinuwento ko pa. Bumaba muna ko saka nagdirediretso sa kusina tapos kumuha ng hot milk. Matapos yon pumunta ulit ako sa kwarto.
Bakit ba kasi yun nangyari?
Kaasar, nasaan na ba talaga siya?
Flashback
“I-ian?”
“Alex ano ba talagang nangyayari sa iyo?” tanong ni Hannah pero di ko siya pinansin at sinundan ko lang ang lalaking nakita ko.
Mabilis siyang umalis eh.
Saan na ba kasi siya nagpunta?
Patuloy pa rin ako sa pagtakbo para makita siya kahit na sinusundan ako nila Hannah at Zhady wala akong pakialam.
Mahalaga siya, kailangang makita ko siya.
Please!
Napunta na ko sa may isang store at hindi ko pa rin siya makita.Ang dami pa namng tao kasi nga nasa bookstore pala ko.
Ayun!!!
“Ian,” sabi ko sa may isang lalaking nakahood ng blue.
Pagharap niya, “why?”
“Ay sorry po.”
Hindi siya, ibang mukha, ibang boses, ibang porma at amoy. Pero alam kong siya ang nakita ko kanina. Hindi ako pwedeng magkamali.
“Alex, where have you been?” tanong sa akin ni Zhade nung naabutan nila ako at mukha pang hingal na hingal.
“What happen?” tanong naman ni Hannah.
“Ahm sorry. Pwede bang umuwi na lang tayo.”
“Ahm sige hatid ka na lang namin,” sabi nila kahit alam kong naguguluhan din sila sa akin.
“Sorry talaga girls.”
“It’s okay.”
End of Flashback
Kaasar talaga nasira ko tuloy yung moment namin. Bakit ba kasi ako nagkakaganito? *sigh*Hindi pa ako makatulog ngayon. And feeling ko kakapusin ako ng hininga.
Lumabas muna ko at pumunta sa terrace para lasapin ang fresh air. Pero I have fear of heights. Well, sa gilid lang naman ako malapit sa glass door. Nakakatakot kaya kung dun pa ko sa dulo baka mahulog ako dun and hindi lang naman bangas ng maganda kong mukha ang mapapala ko baka dito na rin magtapos ang maganda kong kwento.
Wait lang.
Drew looks at me, I fake a smile so he won't see
That I want and I'm needing everything that we should be
BINABASA MO ANG
Never Come Back
Teen Fiction"Can you blame me? Please know first the reason why i hate you... i hate all boys but why I fall in love on you, tell me the truth. I am scared that you don't love me back, tell me that you love me too, Craig please...."
