Kalabalıktaki Yalnızlık

Kar Taneleri

.

 Bir kış sabahıydı. Hafif bir şekilde gökyüzünden dökülen kar taneleri adeta bir şarkının notaları gibiydi. Teker teker iniyorlardı gökyüzünden. Karın etkisiyle üzerimde oluşan soğukluk bir o kadar da sıcaktı. Elimdeki kahve bardağını cam masanın üstüne bıraktım. Kar, şarkı, kahve olabilecek en mükemmel üçlüydü. Bu hayatta beni tek ayakta tutan şey oydu. Müzik... Beni düştüğüm yerden kaldırıp hayata döndüren, yaşamamı sağlayan şeydi adeta. 

 Oturduğum yerden kalktım ve yatağımın üstündeki gitarı elime aldım. Gitar çalmaktan nasırlaşmış parmaklarımı, aşınmış perdelerin üstünde gezdirdim. Çok iyi olduğumu düşünmesem de bir şeyler yapmaya çalışıyordum kendimce. Ama en önemlisi bunu sevdiğim için tüm kalbimle yapıyordum. Düşüncelerimden kurtulup gitara odaklandım ve kafamdan bir şeyler çalmaya başladım. Bu melodi çok hoşuma gitmişti. Tam akorları kağıda geçecekken kapının çalınmasıyla irkildim. Annemdi. Gitarımı yatağa bıraktım ve ona döndüm. Büyük ihtimal ders çalışıp çalışmadığımı soracaktı. Zaten tek umursadıkları şey de bu değil miydi? Tek takdir ettikleri şey de buydu. Beni düşüncelerimden ayıran annemin sesi oldu. ''Yine mi gitar çalıyorsun? Biraz da ders çalışsan olmaz mı? Kafanı sadece bu tür şeylerle bozdun. Derslerin yükselmesi gerekirken gittikçe düşüyor. Şimdi buna ara veriyorsun.'' dedi ve gitarımı yatağın üzerinden aldı. ''Anne ne yapıyorsun acaba? Tek umursadığınız ders dimi? Ben yapmayı sevdiğim bir şey yapıyorum ve bu bana huzur veriyor.''dedim. Gözlerini devirerek gitarımla birlikte gitti. Kapıyı kapattım ve yatağıma uzandım. Boş boş tavanı izliyordum. Umarım beni bir gün anlarlar ve o zaman çok geçmiş olmaz. Bu şekilde bana zarar verdiklerinin farkında bile değillerdi belki de. Hep onların istediği gibi davranıp onların istediği gibi yaşıyordum.  Resmen hayatımdaki her şeyi onlar kontrol ediyorlardı. Ama arık buna son vermeleri gerekiyor. Bu şekilde olmaz. Ben müzikle hayat buluyorum. Her üzüntümde, sinir krizlerimde müzikle sakinleşiyorum. Kimsenin yapamadığı şeyleri yapıyor. Ne zaman son bulacaktı tüm bunlar? Ne zaman müziği yaşayabilecektim? Yataktan kalkıp dolabımdan beyaz montumu aldım ve alt kata indim. Anneme çıktığımı söyleyip dışarı çıktım. Bembeyaz olan yolda yavaş adımlarla ilerliyordum. Tenime değen kar taneleri süzülmeye devam ediyordu. Bir süre sonra bir gitar sesi duydum ve sesin geldiği yere doğru ilerledim. Koyu kahverengi, kıvırcık saçlı, üstünde siyah mont ve altında siyah pantolon olan biri üstü kapalı bir bankta oturuyordu. Durup onu bir süre dinledim. Sonunda beni fark edince ''Aaa merhaba. Ne zamandan beri buradasın? Gelsene.'' dedi ve yana kaydı. Yanına oturdum ve ''Merhaba baya iyisin. Uzaktan duydum ve takip ettim sesi.'' dedim. Kafasını öne eğdi ve ''Teşekkür ederim. Kendimce çalıyorum işte. Bu arada ben Kuzey.'' deyip elini uzattı. Elini sıkıp ''Ben de Melodi.'' dedim. ''Ne kadar güzel ismin var ya.'' dedi. Tebessüm edip ''Kupa kızı ve sinek valesini çalabilir misin?'' diye sordum ve kafasıyla onaylayıp '' Eşlik edeceksen neden olmasın dedi.'' Çalmaya başladı ve şarkıyı söylemeye başladı. Nakaratta ona eşlik ettim.

  ''Saçların mı ıslak yoksa ıslak mı
Yaşamak dedim
Senin için rüzgarda hep yağmur mu var
Gözlerin mi daldı yoksa sıkıldın mı
Sorulardan
Hiç geçmez mi gözlerinden bu sonbahar?

Bir kar tanesi ol, kon dilimin ucuna
Bir kar tanesi ol, eri ağzımda''  

 Gerçekten de efsane olmuştu. Alkışlamaya başladı ve ''Sesin çok güzelmiş.'' dedi. Teşekkür ettim ve tam o sırada telefonu çaldığı için gitmek zorunda kaldı. Aceleyle gitmişti. Böyle acele ettiğine göre önemli olmalı. Artık üşümeye başladığım için banktan kalktım ve bembeyaz kar tanelerinin arasından geçerek eve girdim. Merdivenlerden çıktım ve odama girip her zamanki gibi yatağıma uzandım. Aklıma şarkı söylememiz geldi. Burada yeni olmalıydı. Uzun süredir burada yaşıyorum ve onu ilk defa görüyorum. Sadece ismini biliyordum. Umarım onu bir daha görürüm. Düşünce zincirimden çıkıp ışığı kapattım ve uyudum.

..........................................................................................................................................................

Uzun süredir yazmıyordum. Bu da uzun sürenin ardından yeni bir başlangıç...