Hoofdstuk 1: de sleutel
Emma wordt wakker door de klap van een dichtslaande deur. Voor ze wist wat er gebeurde voelde ze iemand op haar bed springen. Emma had amper de plotse onderbreking van haar slaap verwerkt toen ze weer verrast werd door een kus op haar wang. Ze zag een glunderend meisje met diepe blauwe ogen en lang krullend bruin haar naar haar kijken. 'Gelukkige verjaardag' fluisterde ze in Emma's oor. 'Amber ga van me af! Ik krijg geen lucht' schreeuwde Emma. Ze voelde hoe Amber haar recht zetten op haar bed. Ze volgde Amber 's voorbeeld en keek naar haar gsm, het was 5 na middernacht. Het was 3 uur geleden dat ze ging slapen als een 17 jarig meisje en ze is nu officieel 18 jaar. Haar vader stond bij de deur met een groot cadeau in zijn handen en een grote glimlach op zijn gezicht. De man heeft kort grijs haar, dikke wenkbrauwen, bruine ogen en verbazend genoeg een glad geschoren kin. Haar vader is niet de persoon die zich zorgen maak om zijn uiterlijk. Niet dat hij zich niet wast en nagels van 10 centimeter heeft, hij trekt zich gewoon niks aan van wat andere mensen van hem denken. 'Gelukkige verjaardag' zei hij met een zachte stem. Met een glimlach nam ze het cadeau van haar vader aan. Het grote rode pak ligt nu te glinsteren op haar schoot.
Emma is geen fan van cadeau 's en verrassingen, ze is daar veel te nieuwsgierig voor. Direct willen weten wat de verrassing is, haar familie en vrienden wisten dat maar al te goed. Ze zeggen het haar nooit als ze een verrassing hebben. Bij feestdagen moet haar vader alles in een grote kast steken met een groot slot erop. Emma stond als kind 's nachts, als iedereen sliep, op om de cadeaus open te doen en te inspecteren. Toen haar vader haar eens betrapt had was het spel snel gedaan, geen cadeaus meer onder de kerstboom. Hij verstopte de cadeaus overal in het huis: onder bed, boven op de kast of in het kruipgat in de kelder. Elk vrij moment dat Emma had, als haar familie niet thuis was ging ze op zoek naar haar cadeaus. Het duurde nooit lang voor ze ze allemaal had gevonden. Maar het probleem was dat Emma ze niet opnieuw mooi verpakte. Je zag duidelijk de plakband loshangen en het inpakpapier was vaak gescheurd nadat Emma er in geneusd had. Dus was ze teleurgesteld in haarzelf toen haar vader met een lelijke oude kast binnen kwam. 'Het is niet eerlijk tegenover je zusje, zij moet ook wachten' had haar vader gezegd. Ze had die hele week proberen te onderhandelen met haar vader 'eentje maar' en 'zeg het niet tegen Amber, wat niet weet niet deert'. Met haar droevigste gezicht had ze geprobeerd, maar het kon niet baten. Dat wist ze toen haar vader het grootste slot die hij maar kon vinden op de kast had gemonteerd. 'Stop met zeuren of je krijgt geen cadeaus meer' was het laatste wat er over gezegd werd. Sindsdien hebben alle cadeaus in die kast gezeten.
Ze opent snel het grote rode pak dat op haar schoot ligt en was niet verrast dat er in dat rode pak nog een doos zit. Rollend met haar ogen neemt ze de doos op en duwt het lege rode pak van haar bed. Ze doet de tweede doos open en ziet dat de die vol kranten papier zit. Haar zus en vader stoppen al snel met lachen toen ze Emma haar rode gezicht zagen.
Met een zucht vol irritatie vindt ze een doosje dat meer dan de helft kleiner is. Ze opent het meteen en ziet haar cadeau, denkt ze... 'Wat is dit?' vraagt Emma aan haar vader. 'Ik denk dat het duidelijk is niet?' zegt haar zus giechelend. 'Dat is een sleutel' reageert haar vader. Emma kijkt naar de sleutel met een vragende blik, aan de sleutel hangt een sleutelhanger in de vorm van een parel. 'Dat was mijn idee' zegt Amber met haar hand voor haar mond om haar lach te verbergen. Iedereen die Emma kent weet dat ze niks met de zee te maken wil hebben, ze kan er niet tegen dat ze niet tot op de bodem kan kijken 'wie weet wat voor vieze beestjes erin zitten' zegt ze altijd . Ze gaat enkel het water in met haar slippers aan want de schelpen zijn scherp of er kunnen kwallen liggen. Een zwembad is geen probleem, daar kan je de bodem perfect zien en het is geen vies zoutwater. 'Het is heel mooi Amber, zeer origineel' lachte Emma 'maar waarvoor dient de sleutel?' 'Aha, dat is een goede vraag meiske, nog even geduld en alles word duidelijk. Eerst krijg je nog een cadeau van je zusje, stop met krabben' voegde haar vader er nog aan toe.
