My maffia badboy

Deel 21

BRIAN P.O.V

Ik loop Jacks kamer binnen en zie Elena met een half dichte oog op een stoel zitten, 'Heb je wel geslapen?' vraag ik haar, ik haal de pleister van Jacks wond eraf en zet er een nieuwe op. 'Ik slaap wel als Jack wakker wordt' zegt ze vervolgens. 'Elena ga naar beneden, Lydia heeft ontbijt gemaakt, ik blijf wel met Jack tot je terug bent' ze twijfelt even maar loopt dan toch naar beneden. 'Als Jack niet snel wakker wordt gaat ze gek worden' fluister ik tegen mezelf.

ELENA P.O.V

'Heyy' ik kijk haar aan en geef haar een zwakke glimlach. 'Elena?' ik val uit m'n gedachten en kijk Lydia aan 'ja?' 'er zijn al 10 minuten voorbij en je hebt nog niks gegeten' ik kijk naar mijn bord wat inderdaad nog vol is, ik kijk Lydia aan en een traan rolt over mijn wang. 'Kom hier' ze staat op en knuffelt me.

Damon Lydia en Brian zijn alle 3 weg, alleen ik en Jack zijn er nog. Ik check mijn telefoon en zie duizenden nieuwe berichten van Grayson, snel stuur ik een droog antwoord

ik: kan nu niet praten.

Als ik mijn telefoon heb neergelegd hoor ik de bel gaan, dat is raar want Damon en Brian hebben een sleutel, ik loop naar beneden en kijk via het gaatje naar buiten, er is niemand behalve de bewakers te zien. Ik doe de deur open en vindt een envelop in de brievenbus, volgens Bellamy (de bewaker) heeft de postbode het gebracht. Ik doe de deur dicht en open de envelop en zie allemaal foto's van mij en Jack op het strand...iemand bespioneerde ons. 'Ik sta er wel goed op' ik gooi de foto's in de gezicht van degene achter me...in Jacks gezicht, als ik Jack zie hou ik hem meteen in een knuffel 'P-pijn' meteen laat ik hem los, 'Jack ik ben een doelwit geworden, daarom ben je nu ook in gevaar' 'Je bent neergeschoten do-' voordat ik mijn zin kan afmaken voel ik zijn lippen tegen de mijne aan, ik ga mee met de kus met mijn handen in zijn haar en de zijne op mijn heupen. Mijn handen gaan verder naar beneden. Als mijn hand bij zijn wond is stop ik met de kus, ik kijk naar m'n hand en zie bloed. 'Jack kom je wond is open' zonder te wachten op antwoord trek ik hem mee.

JACK P.O.V
'Wat zullen we doen vandaag' vraag ik haar als ik een shirt aan doe, 'Je gaat niks doen behalve rusten' zegt ze moederig. 'We hebben echt lang niks leuks gedaan...misschien ben je gewoon te saai voor leuke dingen' zeg ik en loop met een grijns de deur uit, 'Wacht' met een bredere glimlach draai ik me naar haar om. 'We kunnen wat doen, maar niks gevaarlijks' ik kijk haar met een grijns aan, 'ga je omkleden'.

Inmiddels zitten we in de auto, uit een la haal ik een blinddoek. 'Ik wil niet eens weten waarom je dat daar hebt' zegt ze kijkend naar de blinddoek, 'Doe het aan' zeg ik vervolgens, ze kijkt me raar aan, 'doe het aan' herhaal ik. Nog steeds verward kijkt ze me aan. 'Jezus Elena doe de blinddoek aan' ze kijkt me nog steeds raar aan maar pakt dan de blinddoek uit m'n handen, 'Als je me maar niet vermoordt, ik wil de Dolan Twins nog ontmoeten' ik rol mijn ogen en start de auto.

Als we er zijn haal ik haar blinddoek eraf, ze kijkt rondt en wendt haar hoofd omhoog om me in de ogen aan te kijken. 'De fucking pretpark?!' 'Ik zei niks gevaarlijks!' voegt ze erbij. Boos kijkt ze me aan. 'Je bent cute als je boos probeert te zijn' haar wangen worden lichtjes roze, als ze dat beseft draait ze meteen om. 'We gaan maar in 1 achtbaan' zegt ze nog steeds omgedraaid.

In de achtbaan voel ik Elena shaken, ik leg mijn hand op de hare en zacht knijpt ze erin. Ze is waarschijnlijk bang voor achtbanen.

ELENA P.O.V

Als Jack maar wist dat ik niet bang ben voor mezelf, maar voor hem. Dat er iets gebeurt met zijn wond...met hem... Als de achtbaan begint kijk ik Jack aan, hij kijkt terug en zo blijven we tot de achtbaan helemaal boven is. 'Doe je ogen dicht en hou mijn hand vast' zegt hij, ik doe het en voel de achtbaan naar beneden gaan.

Als we eindelijk eruit zijn hou ik Jacks shirt omhoog, 'Elena er zijn kinderen hier..' 'Shut up' zeg ik terug met rollende ogen. Ik kijk naar zijn wond en gelukkig er is niks, 'Zullen we eten?' vraagt hij, 'Je hebt m'n gedachten zojuist gelezen' hij lacht naar me toe en samen lopen we naar een frietzaak in de pretpark.

'Ga je hun nog ooit vergeven?' ik kijk van mijn telefoon vragend naar Jack, 'Wie vergeven?' 'Grayson en Melanie'. Precies dan komt onze eten gelukkig want die vraag kan ik nog niet beantwoorden.

Als we hebben gegeten wil ik opstaan wat niet lukt, ik voel mijn armen en benen zwakker worden, 'J-Jackkk..' ik val bijna voorover maar precies dat moment vangt Jack me, mijn hartslag stijgt en witte schuim komt uit m'n mond, mijn zicht wordt steeds waziger. Ik zie Jack kijken naar ergens en dan weer naar mij, 'Alles komt goed' hij tilt me op in zijn armen en rent een richting op, 'Blijf wakker..' 'Elena blijf wakker' zijn woorden galmen door mijn hoofd heen, ik probeer zo hard mogelijk mijn ogen open te houden, 'Elena..Elena waag het niet mij dit aan te doen' en dat is het laatste wat ik hoor en het laatste dat ik zie, zijn prachtige bruine ogen, zijn pupillen die steeds groter worden elke keer dat hij me ziet. Als dit het laatste is wat ik ooit nog zie, ben ik er blij om.