CHAPTER 1: MEET THE NOBODY

9 0 0
                                    

Simula ng klase simula rin ng mga mambubully

Hi! My name is Carla Ann Gutirrez I’m 16 years old tinagurian akong nobody sa school nagsimula to ng mamatay ang taong mahal ko kasi dati normal akong estudyante katulad ng iba may friends at nakikiparty pero nung makilala ko si Andrei nagging mas mabait ako kaso sa isang iglap nawala siya sinisisi ko ang sarili ko dahil hindi ko man lang siya nagawang iligtas kahit na naroon ako

Flashback…

Graduating na kami non at graduation day na naming nandon sa bahy si Andrei para sunduin ako dahil nauna na ang parents ko sa school at tanging ako at siya lang ang nasa bahay habng nagbibihis ako ay may narinig akong kalabog mga taong nakatakip ang mukha hinahanap nila si papa takot na takot ako non kayat tinawagan ko agad sila mama at papa , nakita ako ng mga lalake na tumatawag lalapitan sana nila ako nang biglang sinuntok ni Andrei yung lalake pinrotektahan nya ako kahit bugbog nasya lalapit sana ako sa kanya ng bigla akong hawakan ng kasama nung lalake at yung isa ay pinagbubugbog si Andrei iyak lang ako ng iyak non pilit akong kumakawala sa pagkakahawak nung lalake pero yung lalakeng humawak sa akin ay naglabas ng kutsyilyo nagulat si Andrei dahil nakita nyang sasaksakin ako pinilit nyang tumayo pero hinawakan sya nung lalake maya maya ay naramdaman ko na parang may tumusok sa aking tagiliran at nakita kong pumiglas si Andrei at sinubukang agawin ang kutsilyo ngunit dahil sa ginawa nya ay naisaksak lang ito sa kanya yun nalamang ang aking nakita bago pa pumikit bang aking mata

Pagkagising ko ay nasa ospital na ako agad kong hinananap si Andrei ngunit hindi sila makapagsalita at yon nalaman kong namatay na siya kaya simula non nawalan na ako ng time para makipagkaibigan tinuon ko nalang sa pagaaral ang lahat pinilit kong maging nobody non hanggang ngayon at ayoko naring magmahal pa 1 taon narin ang lumipas

Flashback ends……

“Carla oh umiiyak ka na naman” sabi ni mama kahit sila hindi ko masyadong makausap hanggang ngayon tipid lang ako kung sumagot

“wala ho sige po tuloy na ako” pinunasan ko na ang mga luha ko at nagpaalam na kela mama,papa at kuya peter

Naglalakad lang ako pag pumapasok kahit mayaman kami hindi ako sumasabay sa kuya ko  dahil ayokong masira ang pagiging heartthrob pero para okay lang yon pero para sakin hindi heartthrob man ang kuya ko ay NGSB yon iba sya kumpara sa ibang heartthrob mabait siya at ayaw nya na may mga babaeng umiiyak kay pasimple lang ako kung umiyak super protective yon kaya parang naguiguilty ako tuwing hindi ko siya kinakausap galit ako sa sarili ko kaya pati ang iba ay nadadamay

"When my heart is taken by a GANGSTER"Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon