IMMORTAL

-1-

mood music
Chet Baker - Almost Blue

မပြင့္တပြင့္ေနဟာ လံုးလံုးကို ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္
အံု႔မႈိင္းေနတဲ့တိမ္စိုင္ေတြက အပီအျပင္ကိုပဲ မိုးေရစက္မ်ား သြန္းခ်ေလေတာ့သည္ တစ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ လာစင္ေနတဲ့ မိုးစက္မိုးေပါက္ေတြက က်က်နန ေကာ္ဖီေသာက္ေနတဲ့ သူ႔ကိုမဟုတ္ပဲ အေရွ႕ကမွန္သားျပင္ ျပဴတင္းေပါက္တစ္ခ်ပ္ဆီကိုသာ ။

ျပံဳးျပႏႈတ္ဆက္လာတဲ့ စားပြဲေလးထိုးကို သူေခါင္းၿငိမ့္ရံုသာျပရင္း ဆိုင္တံခါးကို သာသာေလးတြန္းဖြင့္ၿပီး မိုးရြာထဲလမ္းေလၽွာက္ဖို႔ကိုပဲ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္ ။

အေရာင္စံုလွတဲ့ ထီးေတြက ဟိုတစ္လက္ ဒီတစ္လက္နဲ႔ ေျခခ်င္းလိမ္မတတ္လူေတြ မ်ားလြန္းသည့္ လမ္းမေပၚေတြ သူ ေရာက္ေနျခင္းသာ ။ လူေတြၾကား တိုးကာေဝွ႕ရင္း မိုးေလေရွာင္ဖို႔ ေျပးေယာင္ေယာင္ရွိေတာ့မယ့္ ေျခလွမ္းေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ ရပ္တန္႔ပစ္လိုက္တဲ့ တီးလံုးသံတစ္ခု ။ အသံလာရာကို ျဖတ္ခနဲလွည့္ၾကည့္တဲ့အခါ လူျပတ္တဲ့နားက တူရိယာကုိယ္စီနဲ႔ ေကာင္ေလး သံုးေယာက္အုပ္စုကလြဲလို႔ က်န္တာေတြက ၾကားလိုက္ရတဲ့သီခ်င္းသံနဲ႔ လားလားမွကို မသက္ဆုိင္ ။

ျမင္လိုက္ရတဲ့ စႏၵရားရယ္ trumpetရယ္က တမင္တကာ ဦးေႏွာက္ထဲက ေမ့ဖ်ာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့ အခိုက္ေတြကို ဆြဲၿပီးႏႈိက္ထုတ္ေနအတိုင္းပင္ ။ ၾကားလိုက္ရတဲ့ သံစဥ္ကလည္း ခိုင္ခိုင္ရပ္ေနတဲ့ ေျခေတြကို အလဲလဲ ၿပိဳက်ေအာင္ လုပ္ေနတဲ့အတုိင္း ။

တရိပ္ရိပ္နဲ႔ ရုပ္ရွင္တစ္ခုအတုိင္းအတုိင္း အေျပးေပၚလာတဲ့ ပံုရိပ္ေတြက လြန္ခဲ့တဲ့ ၃၆ႏွစ္ကို ျပန္ေခၚသြားေနတယ္ ။ မညီမညာ ေရွ႕သြားေလးႏွစ္ေခ်ာင္းေလး ေပၚေအာင္ျပံဳးရင္း ဓာတ္စက္က သီခ်င္းေတြကုိ လိုက္ဆိုေနတတ္တဲ့ ပံုရိပ္ေလးတစ္ခု ။

' almost blue . .
almost all the things we used to do . . '

Chet Baker ရဲ႕ Almost Blue ကို
မ်က္လံုးမွိတ္ၿပီး ခံစားခ်က္အျပည့္နဲ႔ သီဆိုေနတဲ့ အသံခ်ိဳခ်ဳိကုိ သူ ဘယ္တုန္းကမွမ်ား ေမ့ဖူးမွာတဲ့လဲ ။ ေယာင္ပြပြျဖစ္ေနတဲ့ ႏို႔ႏွစ္ေရာင္ လက္ဇကအက်ႌေလးကို ကာကီေရာင္ စတိုင္ေဘာင္းဘီထဲ ထည့္ဝတ္ထားတဲ့ပံုေလးက ျမင္သူတိုင္း ခ်စ္ခင္ပါတတ္တဲ့ သူ႔ခ်စ္ရသူရဲ႕ ကိုယ္ပြားေလးအတုိင္းပင္၊ ထိုသံပရာျခမ္းပံုစံ ဦးထုပ္ကေလး ေဆာင္းထားတဲ့ အသံပိုင္ရွင္ဟာ တကယ္ကိုမွပဲ သူေစာင့္ေမၽွာ္ေနခဲ့တဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသံေလးႏွင့္လည္း ခၽြတ္စြတ္ကိုတူလြန္းသည္ ။

ျပန္လာၿပီလား ..?

ဘယ္သူမ်ားသိပါ့မလဲ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃၆ႏွစ္က ႏွစ္ကိုယ္ၾကားေပးထားခဲ့တဲ့ ကတိနဲ႔ဆုေတာင္းေလးက အမွန္တကယ္ကို ျဖစ္လာတာဆိုရင္ ... ။ ။

_______immortal_______

ႀကိဳးစားေရးၾကည့္ပါ့မယ္ေနာ္ အရပ္ကတို႔ေရ ㅠㅠ