Bu hayatta hayat şöyledir:
Bebek olursun hiç bir şeyin farkında olmassın.
Çocuk olursun az çok anlarsın.
Ergenlik çağına girersin her şeyin başladığı ve anladığı yerdesin.
Genç olursun her şeyin farkında ufak eksiklikler hariç her şeyi bilirsin.
Yaşlanmaya başlarsın her şeyi bilirsin etrafındakilere çektiklerini çekmesin diye öğütler verirsin.
Ergenlik çağında olan ben her şeyi bilen hatta bildiğim sandıdığım zamandayım.bedensel farklılıklar kötü yol ve alınganlığın başladığı asıl yerdeyim. Biyan önce diğer sınıfa atlamalıyım. Şuan mutlu olabilirim,gülebilirim.
Ama nerden bile bilirim göz yaşı döktüğüm, kalp kırıklığı yaşadığım günler geri gelmicek bunun bir ispatı yok ben istemezmiydim üzülmicemi bilip arkama bakmadan yoluma devam etmeyi tek kelimeyle kim istemezki?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gönül İsterdi
Teen FictionGerçekler hep bu kadar acımasız olmak zorundamı yoksa hayat sadece benim ve benim gibilerin başına mı bu kadar çaresiz ve kırıcı bir şekilde ilerliyor
