Death

DPrologue

LAGANAP na ang kasamaan sa mundo, alam ko yun. Patayan dito, patayan doon. Nakawan dito, nakawan doon. Bentahan dito, bentahan doon, lahat na ng masama, naandito na sa mundo.

Ngunit isang bagay ang pinagsisisihan kong nagkaroon ako mula nang bata palang ako, iyon ay ang pagkakaroon ko ng kakayahan kong malaman ang kamatayan ng isang tao.

Maaari kong tulungan ang sinumang nakikitaan ko ng kamatayan, ngunit sila na rin mismo ang dahilan kung bakit hindi sila naililigtas.

Matitigas ang ulo ng mga tao.

"Hindi mo alam kung kailan ka mamamatay."

"Ano naman ngayon? For sure hindi pa naman ako mamamatay kasi masyado pa akong bata."

"Walang pinipiling edad ang kamatayan, makinig ka saakin."

"Whatever."

"Kaninang madaling araw ay may natagpuang bangkay sa may talahiban malapit sa isang kilalang coffee shop. 'Di umano'y ginahasa ito at pinatay tatlong oras bago makita ang bangkay."

"Kung nakinig ka lang sana saakin, buhay ka pa sana ngayon."

"Honey, lumabas ka na jan sa room mo, dinner's ready." tawag saakin ni mom.

Pagkababa ko ay sinalubong agad ako ng dalawa kong nakababatang kapatid at ni kuya at ate.

"Wait, before ka pumunta sa dining room, we want to give you this!" may ibinigay si kuya na isang box.

"What is this for?" I asked them whil frowning.

"A gift!" sabi ni Ashley na 4 years old at tumango naman si Andrei na kambal nito.

"Happy Birthday, baby Louisa!" sabay-sabay na bati nila ate, kuya and mom and dad.

I smiled at them and thanked them. Pinauna ko silang makapunta sa may dining room so that makita ko kung ano ang laman nitong malaking box.

"Baby, later mo na yan buksan dahil marami yan!" sabay hagikhik ng ate ko.

I was about to enter the dining room when I sensed something, something that shouldn't be ignored. Something that is dangerous....death.

"Why? What happened?" nag-aalalang tanong ni papa. I looked at him at nakita ko ang itim na aura sa likuran nya.

"Saan ka pupunta after nito, dad? Or anong mga gagawin mo?" I asked him.

"I am going to Cebu tomorrow, baby. Why?" he asked.

"Don't go there, dad. Don't go there, it's dangerous." I told him.

"You know, baby, work to and I have to and I need to." sabi niya saakin.

"Dad, just listen to me. Remember?" I said.

Natigil ang lahat at tiningnan si dad. Tumango nalang siya at kumain na kami.

Kinabukasan...

"Isang eroplano ang bumagsak kaninang alas 6 ng umaga, sina---" pinatay na namin nila dad ang tv at tiningnan nila ako.

"Honey." sabi ni mom

"Yah, kelan ko lang ulit nalaman na nagsisimula nanaman ito." sabi ko at tumayo na ako papunta sa kwarto ko.

Ngayon nagsimula nanaman, nagsimula nanamang guluhin ako ng kakayahan kong akala ko'y matagal nang tapos.

Now, I can see, feel and smell death again.