Dreams came true

Bölüm 1- Geçmiş insanı yorar mı, güçlendirir mi?

Gökyüzüne baktı,  gözlerini kapadı ve rüzgarı hissedip ağaçlardan gelen yaprak seslerini dinledi. Sessizliği bozan sadece kuşlar vardı. Ahhh kuşların sessizliği hiç çekilmezdi, bilirdi. Geçen sene bu zamanlar mıydı?  Yoksa daha önce miydi? Yine böyle dışarıdaydı. Hatırlıyordu ama arkası gelmiyordu.Sanki kocaman bir denizde tek başına boşa kürek atıyormus gibi hissediyordu. Gözlerini sıkıca kapadı.  Hatırlamaya çalıştı, hatırlamalıydı. dışarı çıktı,  gökyüzüne baktı dolunayı gördü ve korna sesi ??! düüüt. Aa bu ses de neyin nesi?!! Yonca! ne işi vardı burda? kaç kere daha söylemesi gerekiyodu hatırlamadığını.

-Bi gelişme var mı?

dedi yonca.

-Yok. Ne o akşamı, ne o kazayı, ne ailemi, ne de O nu hatırlamıyorum. Hatırlayamıyorum. Zorladıkça başım ağrıyor.

-tamam daha fazla zorlama istersen. Gel içeri, biraz dinlenmek iyi gelir.

-peki.

İçeri girince içi kararıyodu neden anlamıyodu ki sanki?! Birazdan yonca çıkınca o da her zaman ki gibi hastaneye gitmeliydi. Belki O'nu görmek bir şeyler hatırlamasını sağlayabilirdi. Yonca çıktıktan sonra hazırlanıp dışarı çıktı.

~~

Bu trafikte neydi? Otobüste daha fazla kalmayacağını düşünüp dışarı çıktı. Oh Temiz Hava... Yavaş adımlarla yürümeye başladı. Ve bir evin önünden geçerken birden bir ses duydu. Neydi bu ses? Başı neden ağrıyodu? Bi görüntü geldi gözünün önüne. Birisi dans ediyordu bu şarkı eşliğinde.Kimdi ki ? Bi şeyler mi hatırlamaya başlamıştı yoksa? Dans eden kişi sanki yüzünü dönüyooor ve döndü!!! "Hayır bu olamaz, mantıksız olamaaaz. " diye bağırdı ve koşmaya başladı. O kadar yetenekli bir dansçı olabilir miydi? Ama nasıl?Peki neden dans eğitimine dair hiçbir şey hatırlamıyordu? Hiçbir sesi duymayıp sadece koşuyodu. Birkaç kişiye çarptı ama fark etmedi bile. Sadece koştu, koştu... Derin düşünceleriyle koşarken bi ses. ah olamaz!!! Neredeyse araba çarpacaktı! Başı tekrar ağrıdı, göz bebekleri büyüdü. Bir görüntü daha gördü. Ama bu seferki diğeri kadar güzel, hoş ve rahatlatıcı değildi.  Bu sefer galiba kazayı hatırlamaya başlamıştı. Peki bu iyi bir şey miydi? kötü bir şey miydi? Zihni nasıl oyunlar oynuyordu böyle?!Peki ezilen oysa cinayet nasıl işlendi? Kim işledi? işleyen kendisi miydi? Peki O kimdi? Neden bu halde?Aklında neden, niçin, nasıllar uçuyordu yine... Ve en son gördüğü şey yine gökyüzü oldu ve bilincini kaybedip yerde baygın bir halde uzandı.