فاطمه تانى يوم لقت حد بيصحيها بتبص لاقته هارى
فاطمه : ايه يا هارى عايز ايه سبنى انام
هارى : لا قومى يلا
فاطمه : هو انت عمرك ما تصحى متأخر ابداا
هارى : لا
فاطمه : عايز ايه طيب ؟؟
هارى: يلا عشان نفطر
فاطمه : كمان شويه
هارى : لا مش كمان شويه قومى يلا بطلى كسل
فاطمه : يوووووه ادينى قومت
هارى : ايوة كدا
فاطمه قامت
هارى : ها بقى اقعد جنبك ولا اقعد ف حته تانيه
فاطمه : بطل رخامه عشان انت عارف هتقعد فين
هارى : اه بس بستهبل الصراحه
فاطمه : لا والنبى ماشى
هارى : تصدقى رغم ان الجواز ده مكنش مقبول من الطرفين بس طلع حلو
فاطمه : اه جدا
هارى : شوفى رغم انه كان جواز مصلحه بس طلعت احلى مصلحه ف الدنيا
فاطمه : ليه يعنى وبعدين انت قولت انك مش بتحب الكلمه دى
هارى : ايوة بس برده متنسيش ان لولا المصلحه دى مكنتيش انتى حبتينى دلوقتى ولا انا حبيتك
فاطمه : هههههه لا ده خلانى انا الى احبك انت كدا كدا اصلا كنت بتحبنى من زمان
هارى : نعم قصدك ايه ؟؟
فاطمه قامت من على السرير ومشيت قدام شويه وبعدها
فاطمه : قصدى !! هارى بس بقى انا فكراك كويس اوووى
هارى قام وقف وبعدها
هارى : فكرانى ازاى يعنى انتى مش فاقده الذاكرة
فاطمه: ماهو بصراحه
هارى : ايه ؟؟
فاطمه : بصراحه كدا الذاكرة رجعتلى
هارى : رجعتلك طب فين وازاى وامته ؟؟ وليه مقولتليش ؟؟
فاطمه مردتش
هارى : ردى
بصوت عاااالى
فاطمه : بصراحه يوم ماتعبت ورحت المستشفى
أنت تقرأ
I Will Never Give Up
Romanceاكتشفوها بنفسكم ملحوظة : القصة دى مش انا اللى كتبها صحبتى اللى كتبتها
