bariyerler (girlxgirl)

bariyerler - tanıtım

"Git, bir daha gelme! Senden utanıyorum." Kapının arkamdan hızla çarpılmasının etkisiyle yerle buluştum. Üzerime atılmış çanta ve kollarımdaki morluklara bir göz gezdirdim. Asla anlayamayactı değil mi? 

Kimse tarafından saygı gösterilmeyen bir şekilde, muamele görmeyi? Normal olduğumu biliyordum, ama onlar bana normal olduğumu hissettirmiyorlardı. Belkide bu ülkede çok zordu. Bilmiyorum, yabancı yerlerde saygı görebilirdim, ama burda doğmuştum. Bu üzerime lanetlenmişti sanırım. 

Gitmek için param olsaydı belkide, buradan hemen ayrılmıştım. Herşey paradan ibaretti. 

Etrafta dolanmaya başladım. Yağmur çiselerken cebimdeki yirmi lira ve yirmi beş kuruş ile ne yapabilirdim ki? 

Bir banka kıvrıldım ve heybetli bir şekilde kıyıya çarpan dalgaları izlemeye başladım. 

Bütün homofobik düşünceler beynimi sulandırıyor, etrafımda dönüp duruyordu. Küçük beyinleri sadece, ben ve benim gibilere karşı nefret büyütüyordu. Bazen ben bile normal olmadığımı düşünüyordum. 

Deniz... herkes sever değil mi? Usultuyla taşlara doğru çarpan dalgalarını ve çarşaf gibi süzülen görüntüsüyle, kimse sevmez ki? En azından izlemeyi. Uzaktan baktığınızda; denizin içindeki yüksek girintilerde deniz mavisinin tonu değişir. Bende o tonun değiştiği girintideki küçük bir yıldızım işte. Başkalarıyla itilip kakılarak bu girintiye atılmış, bizim mavimiz farklı. 

Çantamın içini karıştırırken kredi kartını buldum. Annem, en azından içindeki ufak bir iyilikle koymuş olabilirdi bunu? Belkide başka bir şehre gitme zamanım gelmişti, ülkeye olmasa da...

Okulda bana iğrenerek bakan insanları, ailemi unuturdum belki. 

Önümdeki bariyerleri yıkıp, beynimi sulandıran cümleleri delip, kendime yeni bir hayat kurardım. Bu küçük şeyle. Elimdeki sıfırı, başka bir sayıyla değiştirebilirdim sadece. Yalanın arkasına saklanıp; belki diğerleri gibi davranabilirdim. 

Belki, değil. Yapabilirim.