I am nobody L. T. & H. S.

deel 34

Na de les, ga ik naar mijn kluisje, waar ik mijn vest uittrek om hem vervolgens weer dicht te doen. Als ik Louis aan zie komen lopen, glimlach ik meteen en voel hoe hij mijn hand voorzichtig vast pakt om me vervolgens lief aan te kijken.

"Heb je zin, om wat te gaan doen met z'n tweeën?" Vraagt hij lief, zijn diepblauwe ogen kijken me -zoals altijd- vrolijk aan.

"Sorry Louis, maar ik kan niet. Ik moet studeren, maar we kunnen samen studeren? Als je wilt tenminste?" Geloof me ik wil hem niet teleurstellen, maar het moet. Mijn tante komt over enkele dagen langs om te checken of alles goed gaat met Bram, Bas en mij. En als ze erachter komt dat ik niet genoeg leer, wilt ze alsnog dat ik bij haar kom wonen, samen met mijn broertjes en dat wil ik haar niet aan doen en mezelf eigenlijk ook niet.

"Natuurlijk, wil ik met je studeren babe. Gaan we naar jou?" Vraagt Louis, terwijl zijn hand een pluk van mijn haar uit mijn gezicht strijkt.

"Vind ik een goed idee. Mijn broertjes zijn toch niet thuis, logeren met wat vrienden, dus we hebben het hele huis voor ons alleen. Laten we gaan." Ik lach en pak zijn hand steviger vast als ik hem naar buiten trek. Maar natuurlijk kan het ook nooit een keer goed gaan en knalt Louis tegen iemand aan, wat eigenlijk mijn schuld is. Als ik op kijk zie ik meteen wie het is en weet ik niet of ik nu opgelucht of bang moet zijn.

Harry.

"Ik dacht dat we het hier over hadden gehad, Liza." Begint hij en meteen pak ik Louis' arm vast, die ondertussen al is opgestaan. Harry loopt dreigend op me af en aan zijn blik te zien is hij niet meer zo aardig als laatst.

"Gast, laat haar hier buiten, ik knalde tegen je op," zegt Louis, die beschermend zijn armen vanachteren om me heen slaat. Ik voel zijn warme lichaam tegen mijn rug aan en het voelt veilig.

"Het maakt me niet uit, ik heb nog wat goed te maken," antwoord Harry zonder medelijden en dan bedenk ik me alles wat hij ooit in zijn botte hersens heeft gehaald.

Hoe hij Skyler bang heeft gemaakt, Michelle voor schut gezet heeft -terwijl dat zijn zus is- en dat hij mij vanaf het begin nooit heeft gemogen terwijl daar geen enkele rede voor is.

En dan opeens, voel ik al mijn adrenaline door mijn aderen stromen. Een rode waas vormt zich in mijn zicht en mijn hand schiet  in een flits als vuist naar voren, totdat hij zijn doel raakt.

Daar is dan weer een hoofdstukje, iets langer deze keer. :)