แสง สี เสียง ณ พระราชวังเมล่อนในค่ำคืนนี้ เต็มไปด้วยเหล่าองค์ชาย ขุนนางชนชั้นสูงต่างๆมาร่วมงานเต็มไปหมด และในคืนนี้ก็จะมีโชว์ต่างๆมากมาย จากวงดนตรีพื้นบ้าน หรือแม้แต่นางรำจากเมืองอื่นๆ แต่ว่าจะมีโชว์พิเศษที่สุด ที่ทุกคนตั้งตารอคอย และนั่นก็คือโชว์รำพัดพื้นบ้านจากนางรำที่มีชื่อเสียงโด่งดังแห่งเมืองปูซาน
"คืนนี้จะมีโชว์พิเศษอะไรบ้างรึ"
"มีโชว์รำพัดจากนางรำแห่งเมืองปูซานพระยะค่ะ"
"อืมมม งั้นหรอ โอเค" องค์ชายคิมแทฮยองพยักหน้ารับให้กับข้าบริวาร
เวลาผ่านไปชั่วโมงนึง โชว์ต่างๆก็ได้จบลง จนมาถึงโชว์พิเศษสุดท้ายของค่ำคืนนี้แล้ว คือโชว์รำพัดสุดอลังการจากนางรำแห่งเมืองปูซานที่ทุกคนได้เล่าขานไว้
แสงไฟดับลงก่อนการแสดงจะเริ่ม และทำให้เห็นเรือนร่างลางๆของนางรำคนนั้นเตรียมมายืนรอบนเวที ส่วนองค์ชายคิมแทฮยองก็นั่งจิบชาและตั้งใจรอดูโชว์ที่จะเกิดขึ้นเป็นอย่างมาก
และทันใดนั้น เสียงดนตรีพื้นบ้านและแสงไฟได้เปิดขึ้น เผยให้เห็นนางรำคนนั้นอย่างชัดเจน นางชั่งงดงามยิ่งนัก ระหว่างแสดงองค์ชายก็ไม่สามารถละสายตาออกจากนางได้เลย นางรำพัดได้เก่งและลีลาดีจริงๆ ส่งสายตายั่วยวนชวนให้ทุกคนหลงไหล ตอนนี้องค์ชายคิมแทฮยองก็เหมือนโดนมนต์สะกดจากนางไปเสียแล้ว
และแล้วการแสดงก็จบลง ทุกคนปรบมือให้กับนางรำคนนั้น เธอก็โค้งขอบคุณทุกคน และก่อนนางจะเดินกลับหลังเวทีไป นางยังส่งสายตามายั่วยวนองค์ชายคิมอีกครั้งนึงอีกด้วย หึ ยั่วเก่งแบบนี้ข้าจะทนได้อย่างไรเล่าแม่นาง
"เจ้าไปพานางรำพัดคนนั้นมาหาข้าที ข้ามีอะไรจะให้นาง"
"ได้พระยะค่ะ องค์ชายคิม"
"ข้าจะไปรออยู่ที่ห้อง"
"พระยะค่ะ"
จากนั้นองค์ชายก็เดินไปรอนางรำที่ห้อง ข้าไม่รู้หรอกนะว่านางมองข้าแบบนั้นเพราะอะไร ต้องการอะไร แต่ข้าเป็นคนที่มีความอดทนต่ำ ถ้ามีคนมาส่งสายตายั่วยวนข้าแบบนั้นแล้ว ข้าก็ทนไม่ไหวหรอกนะ
