RUH ( Yeni Baştan Yazılacaktır )

Ada

Sanki bir rüzgar eser arkamdan,
Koştum ama yetişemedim .
İçimde bir korku birikti dağların arkasından yol aldım taa bir denize yaklasanakadar. Oraya gittim ne kadar yaklaşsam sanki etimi tirnağımdan ayıracaklarmış gibi hissetim . Oraya geldiğim de babam ve annemi gördüm . Şöyle diyorlardı : kızımız öldü o an başımdan aşağıya bir tencere kaynar şu döküldü. -Anne ben yaşıyorum dedim ama beni sanki ne görüyorlar ne de hissediyorlar . Sonra eve
dödüler. Tabi ben de! bir bedeni yıkadılar sonra tabuta koydular ve el elle taşıyarak bir çukur açarak içine koydular bende merak ettim ölen kim diye. Annem babam kardeşim ağlıyor feryat ediyorlardı . Bir fatiha okudum ölen kişinin ruhuna ve hemen tabuta girip baktım . Olamaz ben ölmüşüm."Şok geçirdim" hemen tabuta çıkıp herkese bağırdîm.Ben ölmedim anne ,baba, amca,hala ,teyze dedim. Kimse beni ne işitiyor nede görüyordu adeta .Ve ben bir ruh olmuştum artık.o denize gidip : yani hayallerimin bittiği yere gidip, bir ruh olarak karanlığa bürünen o denizde! ebediyen yaşadım.