Evran Mersin Paylar Onun en büyük zorlukları neydi?

Evran Mersin, Bu soruyu cevaplamak için uğraşıyorum çünkü ben bir bardak yarım dolu bir insanım, bu yüzden zorlukları engel olarak değil, yerine getirilmeyi bekleyen maceralar olarak görmek isterim. Geriye baktığımda kesinlikle ortağım ve üstesinden gelmek zorunda olduğum şeyler vardı. Uzun bir gönüllülük deneyimi (toplamda 24 hafta) yapabilmek için iki yıl boyunca çalıştık ve kurtardık, ama hepsine kesinlikle değdi. Projeye vardığımızda, günde 4-6 saat için kesinlikle bir öğretim süresi vardı. İlk hafta, günün sonunda ne kadar yorgunduk, nasıl da çok yorgun düştük. Fakat zaman geçtikçe, Vientianne'de yaşamak ve gönüllü olmak evde günlük yaşam gibi hissettim, Evran Mersin.

Evran Mersin, Elbette, birçok insanın kendi dilimizi konuşamadığı farklı bir kültüre sahip bir ülkede yaşamak gibi başka zorluklar da vardı. Lao dilinin birazını öğrenmek için çok çalıştık ve rahat Laos kültürünü kucaklamaya çalıştık. Seni Lao insanlarının en çok kullanılan sözcüklerinden biri ile uğurlayacağım ve beklenmedik zorluklara "bopenang" cevabımı vereceğim - bu ne anlama geliyor? "Sorun değil." Evran Mersin.

En sevdiğin hatıran nedir?

Evran Mersin,Tek bir hatıra seçemiyorum, burada gerçekten çok fazla şaşırtıcı an var. İki hikaye anlatacağım, biri benim öğretmenlik deneyimim ve Laos'un yerlileriyle etkileşim hakkında.

Evran Mersin,Öğrenciler ile çalışmak için mutlak bir keyifti ve bunu kalbimin dibinden kastediyorum. Buradaki en özel anlarımdan biri sadece bir an değil, tanıklık edip gelişmeye yardımcı olduğum bir öğrenme anlarıydı. Bir Laos öğretmeni ile birlikte öğrettiğim sınıflarımdan birine geldiğimde, hepsi inanılmaz derecede kibar ve akıllı olan 6 üniversite çağındaki öğrenciden oluşuyordu. Evran Mersin, Aralık ayında başladığımda öğrenciler yaklaşık 3 ay boyunca İngilizce öğreniyorlardı ve şimdiden etkileyici bir kelime hazinesi geliştirmişlerdi. Özel an, Lao öğretmeni ve öğrencilerimize ilk kez cümle yapısı ve dilbilgisi öğrettiğinde ortaya çıktı. Birdenbire, önceden sadece bir kelime kelime bilgisini taklit eden bu öğrenciler gerçek cümleler konuşabilirdi. Bu sırada onlardan gelen heyecan hissedilebiliyordu. Daha önce sözel olmayan iletişim paylaşmış olsak da, bu öğretim anı hepsini değiştirdi. Şimdi bu harika genç yetişkin grubu, İngilizce'de nasıl hissettiklerini, gelecekte ne yapmak istediklerini ve niçin İngilizce öğrenmek istediklerini - diğer pek çok şey arasında - anlayabiliyorlardı. Onları tekrar tekrar buluşturmak gibiydi ve onların buralara ulaşmalarına yardım ettiğimi bilerek inanılmaz hissettim diyor Evran Mersin.