Unexpected Meeting

Chapter 2

Celine: Hay nakoo! May ginawa nanamang kababalaghan yun noh!?

Mommy: Y-yung kapatid mo kasi, pumunta sa america magisa eh. Baka may mangyari nanaman sakanyang masama.

Dati kasi nung bata pa si Trina, muntik na siyang makidnap buti nalang may nagsagip sa kanya...

Mommy: Baka hindi pa siya kumakain, pano kung mqligaw siya? Baka may mangkidnap ulit sakanya kagaya ng dati. Makikidnap siya tapos ipabili siya... Wala na! Finish na siya!

Celine: Ay grabe ma, advance mag-isip masyado much! Bakit di mo tawagan?

Mommy: Oo nga no, sige tawagan mo na siya at may pupuntahan pako.

Celine: Eh bakit hindi ikaw?

Mommy: Basta gawin mo nalang!

Celine: Ehhh. Tinatamad ako eh...

Mommy: First of all, kapatid mo yun okay. Second alam kong wala kang gagawin and lastly, its your kuripot month, so bawal kang mag mall or anything and wala karing jowa okayy!! (Unless kung kailangan) WALA KANG GAGAWIN, EH MAY GAGAWIN AKO. KAYA TAWAGAN MO NA!!

Celline: Hayy suss nako, ang rami mo pa dyang sinasabi eh baka mahimatay ka pa diyan. Sige na nga tatawagan ko naa...

Pagkatapos na pagkatapos ng sinabi ko, umalis si mama at tinawagan ko namang si Trina.

Kung sinasbi mong hindi ko mahal si mama... mahal ko naman siya di lang halata, pero mahal niya ba ko?... charot.

Tungkol naman sa kuripot month, para hindi ka i gumastos ng marami nagisip si mommy nang paraan para naman makaipon kami, ngayon ang month nayon at next month naman kay Trina bale alternate kami.

*Ring...
*Ring...
*Ring...

Busy ba siya bakit walang sumasagot?...

After so many tries kinuha na rin yung receiver.

Celine: Huy kanian pa kita tinatawag di mo lang man kinuha!

Trina: S-sorry hindi ko napansin...

Celline: Oh bakit hingal na hingal ka?

Trina: Wala. Ano bang gusto mo?

Celline: Bakit ka kasi pumunta diyan?

Trina: Nakalimutan mo bang birthday ni lola?

Celline: Ay oo nga noh! Babatiin ko siya pupunta ako diyan.

Trina: Bakit naman? Diba kuripot month mo?

Celline: Ayyss.. bala... boring dito ehh, impotant naman yan eh, magbaabkasyon narin ako sabagay malapit nanamanmagtapos yung month nato.

Trina: Di wow. Suit yourself.

Celline: Oh bakit parang bad mood ka?

Trina: Tss... ang rami kasing lalakeng nakatingin sakin dito... nakakainis!

Dahil kasi sa muntik na siyang makidnap, hindi na siya nagtitiwala sa mga lalake. (Common sense: lalaki po yung kikidnap sakanya, buti nalang sinagip siya nij!)

Celline: Ahh... di wow rin.

Trina: Sige bala ka na dyan bye!

Celline: Aokiee byeee!

After that, pumunta ako sa kaibigan kong anak ng mayari ng airport na "Akara". Buti nalang mabait yubg papa niyang si sir Wilbert, parang papa ko narin sya, kaya pwede akong pumunta kahit saan, minsan free pa nga ehh.

30 mins later...

Pumunta ako sa bahay niya..

Mark: Oh bakit ka nandito?

Meet my friend Mark Andez, 20 years old at isang photographer.
Info- kahit na pilot at stewardess ang kanyang dalawang kapatid, naging photographer siya, supportive rin naman yubg kanyang parents ehh.
Bossy pero sweet at masayang kasama. Naging kaklase kami dati, dun ko sya nakilala.

Celline: D-diba wala tatay mo? Puwede bang sumakay papunta america?... free?...plsss!

Mark: Give me one important reason first.

Celline: Well... birthday ni lola ehhgusto ko lang siyang makita ulit.

Mark: Suree... pero treat me for my dinner when your kuripot month is finished.

Celline: Sige okayy lang!!

😀

Pagkatapos nun pumunta ako sa airport, at hindi lang yun, binigyan pako ni Mark ng private plane, thankss naman...

1000 years later....

Sa wakas andito narin ako!

IM BACK AMERICA!!

Note
Hay salamat tapos narin too, nakakatamad palang magsulat.