Zayn, Zayn, Zayn. De hele dag hoor ik deze naam in mijn hoofd. Als ik aan Zayn denk word ik blij. Maar nu begin ik er een beetje gek van te worden dat ik steeds aan hem denk. De hele dag denk ik eraan hoe cool het zou zijn om hem te meeten. Sowieso lijkt het me cool om One Direction te meeten. Maar ik word gek van die gedachte omdat ik weet dat het nooit zal gebeuren. Ik denk dat iedere fangirl er van droomt om haar idool te ontmoeten. Ik voel me soms ook jaloers op mainiacs omdat zij gewoon Nederland door reizen zodat ze hun idool kunnen meeten. En ik, een directioner, moet helemaal naar Engeland om Zayn te kunnen zien. Ik weet niet eens waar hij woont. En als ik dat kon weten zou ik niet eens naar Engeland toe mogen van mijn moeder. Soms vraag ik me af waarom ik nou zo weg ben van Zayn. Ik bedoel Niall is toch ook super schattig en Harry is toch ook super knap. Louis en Liam zijn ook grappig en leuk, maar nee ze zijn allemaal super leuk en knap maar Zayn... Ugh ik weet niet wat t is. Ik word uit mijn gedachten gehaald door mijn moeder. "Hey schatje, (ik haat t als ze me zo noemt maar goed) ik moet je iets vertellen." Haar lieve gezichtje verandert in een ernstig gezicht. Fuck wat is er aan de hand?! Oké laat ik nou maar rustig afwachten. "Ehm oké." zeg ik zo gewoon mogelijk. "Ehm ik heb geen idee hoe ik het moet zeggen.. eh oké daar komt het niet schrikken alsjeblieft." WAT GAAT ZE ME NOU VERTELLEN DAT ZE ZWANGER IS OFZO?! "Ga verder" zeg ik rustig tegen haar. "Oké, voordat papa en ik jou en Ashley kregen (Ashley is mijn tweelingzus) is er nog een jongen geboren. Papa en ik zaten in een moeilijke tijd toen en we konden niet voor hem zorgen. Hij is geadopteerd door een ander gezin en later toen we jullie kregen twijfelden we om het jullie te zeggen of niet. We hebben besloten om het niet te doen. Toen papa en ik gingen scheiden wilden we het jullie niet aandoen om het jullie in deze tijd te vertellen maar nu vind ik dat het tijd is om te vertellen. Onze zoon, jouw broer dus, heet Zayn en is geadopteerd door de familie Malik." Tranen komen en vloeien over mijn wangen. Mijn moeder schrikt vanwege mijn reactie maar ik kreeg geen woord uit mijn mond. "Ga weg alsjeblieft." zeg ik tegen mijn moeder. Mijn moeder doet wat ik zeg en zodra ze weg is begin ik nog harder te huilen. Ik pak mijn kussen en ga er keihard in gillen. Niemand snapt dit ooit maar dit is het ergste wat er in je leven kan gebeuren. Ik ben dus mega fan van mijn broer. Als ik daaraan denk, begin ik nog harder te huilen. Altijd heb ik ervan gedroomd om hem te meeten en nu moet ik er niet meer aan denken. De gedachte dat ik mijn broer van 21 voor t eerst zie maakt me misselijk. Ik kokhals en ren naar de wc. Gadver ik haat kotsen en kots nooit zomaar alleen als ik echt ziek ben. Nu kan je je wel bedenken hoe kut ik me voel. Het lijkt wel alsof de tranen niet meer weg gaan ofzo want ze blijven stromen. Ik pak mijn telefoon, ga naar whatsapp en app Ashley waar ze is. Ashley. Ashley. Ashley. Thank God dat ik een tweelingzus heb. Ashley komt online en antwoordt: ik ben weggelopen, maybe weet je waarom. Waarop ik antwoordt: Ehm ik heb geen idee wat je met "maybe" bedoelt maar ik denk dat we hetzelfde in gedachten hebben. Mijn tranen zijn inmiddels gestopt en ik besluit naar beneden te lopen. Beneden zie ik mijn moeder huilend op de bank. Ik vind het altijd vreselijk om mijn moeder te zien huilen. Ik besluit om naast haar te gaan zitten en haar te troosten. "Sorry lieverd, ik had het je veel eerder moeten vertellen ma-" verder laat ik haar niet praten. Ik hoef haar hele verhaal niet nog een keer te horen. Ik vraag haar of ze het ook al aan Ashley heeft verteld waarop ze met een ja antwoordt. Ik loop naar boven pak mijn telefoon en vraag waar Ashley is. Ashley antwoordt: ik ben bij Sarah. Als je wilt dat ik naar je toe kom moet je het zeggen. Je mag ook naar Sarah toe komen. Ik heb totaal geen zin in Sarah dus zeg ik: Ehm ik blijf liever even hier denk ik, maar hoelaat kom je naar huis? Ashley antwoordt: vanavond ik zal er niet te laat zijn. Need you. Love youu byee xx. Ik: okee tot vanavond. Need you too. Loveyouu moree xx. Ashley is echt de liefste zus die je je kan wensen. Toen onze ouders gingen scheiden, hebben Ashley en ik elkaar zo erg gesteund. Er wordt op mijn deur geklopt waarop volgt: "Kom je zo even eten?" Mijn moeder. "Ik heb geen trek." "Kom maar gewoon ik heb pizza besteld." "Oké, oké ik kom zo." Ik heb geen trek maar mijn moeder bestelt NOOIT pizza dus dit is lief bedoeld. 5 minuten later kom ik beneden. Mijn moeder zit al aan tafel en ik ga tegenover haar zitten. Ik eet mijn pizza, ook al krijg ik geen hap door mijn keel, ik doe het voor mijn moeder omdat ik weet dat ze het "nieuws" liever eerder had verteld. Ik weet dat mijn vader het niet wilde vertellen. "Weet jij waar Ashley is?" vraagt mijn moeder ineens. "Ehm ja ze is bij Sarah. Ze komt straks naar huis. Ik denk niet dat ze veel tegen je zal zeggen." Mijn moeder begint te huilen en ik leg mijn hand op die van haar. "Ik ben niet boos op je mam. Ik weet dat het door papa komt. Ik weet dat papa het niet wilde vertellen." zeg ik. "Papa heeft hier even niks mee te maken schat." Op dit moment vind ik het even niet zo erg dat ze me schat noemt. "Hoe oud was Zayn toen hij werd geadopteerd?" vraag ik heel voorzichtig. "Hij was net 3 jaar. Hij praat dus een klein beetje Nederlands." 3 jaar. 2 jaar later werden Ash en ik geboren. Mijn tranen komen weer en ik heb geen idee waarom maar ze stromen over mijn wangen heen. "Gaat het lieverd?" vraagt mijn moeder. Waarop ik simpel nee schudt. Mijn moeder komt naast me zitten en wrijft met haar arm over mijn rug. Ze knuffelt mij en doordat ze dat doet begin ik nog harder te huilen. Wanneer komt Ashley nou? Ik heb haar nodig. Nu. Waarom moet ze nou naar Sarah. Sarah is de vriendin van Ashley maar Sarah en ik mogen elkaar niet echt. Vroeger waren Sarah en ik vriendinnen maar door een ruzie zijn we geen vriendinnen meer. Sarah zeurt altijd zo en toen mijn ouders gingen scheiden heeft ze me ook niet gesteund. Ashley weet dat maar zegt dat Sarah verandert is. Ik kan Sarah niet meer vertrouwen. Ding-Dong. De bel. Ik ren zo ongeveer naar de deur en doe hem open. Ik wil Ashley in haar armen vallen maar gelukkig zie ik net op tijd dat het niet Ashley maar mijn vader is. Ugh. Mijn vader. Hij vraagt wat er met me is. Waarschijnlijk omdat mijn mascara is uitgelopen. Ik negeer hem en loop naar boven. Ik ga op mijn bed liggen en voel mijn ogen dichtvallen.
A/N
Bedankt voor het lezen. Ik hoop dat jullie t leuk vonden :) sorry als er spelfouten in staan. xx
JE LEEST
He's my brother//Zayn Malik fanfic⇨completed✔
FanfictionMijn moeder komt ineens mijn kamer binnen. Ze doet ineens heel anders en vertelt me iets waardoor mijn hele leven veranderd. Mijn leven was eerst heel normaal, maar nu. Nu is het een leven van een meisje met een wereldberoemde broer. Zayn.
