He's my brother//Zayn Malik fanfic⇨completed✔

Chapter 10

>Ashley POV<

Ik zie dat Amy ook slaapt dus ik sluip de kamer uit. Ik loop naar het woongedeelte en ik pak wat te drinken. Ineens word ik gebeld, wat ik heel raar vind want in een vliegtuig heb je toch geen bereik? Ik zie dat het Sarah is en druk haar weg. Na ons laatste gesprek heb ik geen zin meer in haar. Het ging erover dat ze het niet eerlijk vond dat ik nadat ik bij haar ben geweest niks meer heb verteld over Zayn ofzo. Nou zelf vertelt ze ook nooit iets. Ik schrik me dood van de stem van de piloot "Over 5 minuten gaan we dalen, doe alvast je gordel om." Snel ren ik naar de bioscoop en maak Zayn wakker. Dan ren ik door naar de slaapkamer en haal Amy uit het hemelse bed. Als we alle drie op de bank zitten met onze gordel om gaan we dalen. Stijgen en dalen vind ik maar niks. Ik ben blij als ik straks weer met mijn voeten op de grond sta. Ook al ga ik dit vliegtuig 'missen'. Amy zit alweer spastisch met haar mond te bewegen en ik zie dat Zayn alweer slaapt. Heeft hij een jetlag ofzo? Ineens slaapt hij super veel. Nou ik laat hem lekker. Weer begint dat hele vliegtuig te schudden. Nu veel erger. "Am, is dit wel goed?" "Ja, Ash weet ik veel." Amy is helemaal wit en ik denk dat ik nog witter ben. Zayn wordt wakker, waarschijnlijk door het geschud en kijkt ons met verschrikte ogen aan. "Meiden, er is niks aan de hand, gewoon de wind." "We zitten midden in een hevige bui, maar we zijn bijna bij de grond. Wees niet bang en raak zeker niet in paniek." Wordt die piloot zelf nou niet een keer bang? Het vliegtuig begint nog harder te schudden en ik begin te huilen van angst. Zayn houdt mijn hand vast en ik zie dat Amy ook waterige ogen heeft. Plotseling stopt het toestel met schudden en ik haal opgelucht adem. We zijn weer veilig op de grond. "De bui is gestopt. We moeten nu nog een kwartiertje en dan zijn we weer veilig op de grond." Verkeerd gedacht dus. Nog een fucking kwartier in dit enge ding. Ik hoop dat ik het laatste kwartier ook overleef. "Poeh, dat was even schrikken zeg." Zayn kijkt ons opgelucht aan en ik knik alleen maar want ik krijg geen woord uit mijn keel. "Wow, ja ik dacht echt dat we gingen neerstorten." Amy is alweer vrolijk. De piloot komt ineens aanlopen en ik schrik me dood, want wie bestuurt nu het vliegtuig? "We zijn geland." Dan loopt hij weer weg. Ik sta op, doe de deur open en ren van de trap af. Ik voel me ineens heel misselijk en ik heb geen idee waardoor het komt. Ik loop weer naar binnen, pak mijn handtas en pak mijn flesje water. De misselijkheid zakt al een beetje maar nog steeds voel ik me niet goed. Misschien komt het door het geschud van daarnet. "Ash, gaat het?" Hoe kan Zayn dat nou weer zien? Ik schud nee en voel mijn eten omhoog komen. Ik zie een bosje aan de overkant en ren er snel naartoe. Ik zal de details voor me houden, maar iewl dit is vies. Zayn komt naar me toe gerent en pakt me bij mijn schouders. "Ash, what the fuck is er met je aan de hand?" "Ik weet het ook niet, toen ik naar buiten stapte werd ik ineens misselijk. Nu gaat het wel weer." "Misschien kwam het door het geschud van dat vliegtuig. Kom, we gaan even een broodje eten binnen." Ik knik en loop met Zayn mee. Amy komt achter ons aan gerend. "Jongens, wacht even." hijgend staat ze achter ons. "Wat is er?" Ik begin spontaan te lachen. "Zayn, Amy heeft gewoon geen conditie dat is alles." "Nou, ik ga niet kotsen als ik uit een vliegtuig stap." "Stop maar weer meiden." Jeetje, alsof ik er wat aan kan doen dat ik misselijk word als ik naar buiten stap. Amy doet ineens heel anders sinds Zayn er is. Nou, ik snap haar ook wel. Laat maar gaan, we zijn in Engeland! "Loop maar weer verder." Amy staat al weer vrolijk naast ons. Ik zie dat de piloot eraan komt met onze tassen op het karretje. Als we binnen zijn lopen we naar de subway. Mensen, ik houd van subway, maar nu, het ruikt echt goor in deze zaak. "Gadver, kunnen we alsjeblieft ergens anders gaan eten?" Ik knik instemmend. "Waar willen jullie heen dan?" "Volg mij maar." Zayn en ik lopen achter Amy aan. Ik heb geen idee waar ze heen wilt gaan want ze is hier ook nog nooit geweest. We belanden bij een plattegrond. Slim bedacht. "Hier zit een burger eettentje." zegt Amy terwijl ze op de plek wijst waar het burgertentje zit. "Lekker, loop maar vooruit." Zayn kijkt haar met een grijns aan. "Ben je gek ofzo? Ik kan geen kaart lezen. Ik heb geen idee welke kant we op moeten." Ik rol met mijn ogen. Soms hè, soms is Amy zo dom. "Amy kijk even achter het bord." Ze snapt denk ik niet wat ik bedoel want ze loopt een rondje om het bord en staat de achterkant van het bord te lezen. "Ja, knap van je. Nu omdraaien." "Yeeey, ik kan kaartlezen!" Ik zucht een keer diep en Zayn staat naast me te grinniken. We lopen het burgertentje in en ohh, die geur van burgers is zooo lekker. We lopen naar de kassa of balie, jeweetwel zo'n ding die je ook bij de Mc hebt waar je dan je eten besteld, en we bestellen drie burgers met drinken. Als we aan een tafeltje zitten, neem ik gelijk een hap van mijn burger. "Dwit iws zwo lwekker." Amy en ik kijken Zayn vragend aan, omdat we echt niet hoorde wat hij zei. "Dit is zo lekker." herhaalt hij nog een keer. Ik knik alleen maar omdat ik net een hap van mijn burger neem. Als ik mijn burger op heb, voel ik me al gelijk een stuk beter. Ik had beter ook geen pizza kunnen nemen, ik vind pizza's heerlijk hoor maar ik word er altijd misselijk van. En ja, met dat geschud erbij. Maar een burger doet me altijd goed. "Zullen we gaan meiden?" "Ja." Amy staat met een grote glimlach op haar gezicht op en loopt met haar dienblad naar de prullebak. Dan lopen we naar buiten en ja hoor, typisch Engeland, het regent super hard. "Blijf maar even binnen wachten, ik bel de piloot zodat hij met de tassen en de auto hierheen kan komen." En ja hoor, 5 minuten later staat de piloot met de auto voor ons neus. De tassen staan denk ik in de achterbak. Dit keer ga ik voorin zitten en Amy achterin en Zayn staat nog even te praten met de piloot, alweer. Dan stapt hij in en als hij de auto start, stopt het ineens met regenen. What the?! Eerst regent het keihard en dan stopt het ineens? "Hoe kan dat?" "Tja Ash, dat is nou typisch Engeland." Zayn kijkt me aan met een blik van verder-kan-ik-het-niet-uitleggen. Dan let hij weer op de weg. Mijn telefoon gaat weer over en ik zie dat het weer Sarah is. Ik neem maar op want anders wordt ze alleen nog maar bozer. Ik zucht een keer diep en neem dan op. "Hey Saar." "Ashley, waar ben jij in vredesnaam?" Oh god. Helemaal vergeten te zeggen tegen haar. "Uhm ja, ik ben in Engeland met Zayn mee naar Perrie voor weetikveel hoelang en ik was het vergeten tegen je te zeggen na onze ruzie." "Ash, serieus. Weet je, ik ben helemaal klaar met jou. Veel plezier met je leven verder. Dag Ashley." "Dag Sarah, aan jou heb ik-" Ja en toen hing ze op. Ik ben kwaad, echt kwaad op haar. Ze geeft mij de schuld van iets waarik niks aan kan doen. Ik had naar Amy moeten luisteren. Sarah geeft niks om je. Zayn en Amy hebben hun ogen op mij gericht. "Wat?!" Zayn richt zijn ogen weer op de weg. "Ash, wat is er aan de hand?" "Nou Am, ik had naar jou moeten luisteren. Sarah laat me keihard vallen." Amy zegt niks en ik weet wel waarom. Ze weet dat als ze zegt dat ik zeker naar haar had moeten luisteren, ik boos op haar word, omdat ik weet dat het de waarheid is. "Dus, jij en Sarah hebben ruzie?" "Nee, ik hoef dat kind nooit meer te zien. Ik ben klaar met haar Zayn. De vriendschap is over." "Aha." De auto stopt en ik zie dat er een een mega mooi huis naast ons staat. We stappen uit en pakken de tassen uit de achterbak. "Wow, is dat jouw huis?" "Ja, en daar gaan jullie de komende tijd doorbrengen." Hij grijnst naar Amy en ik krijg geen woord uit mijn keel. Ik hoop dat het allemaal niet te awkward word, maar dat zal wel niet. Ik voel mijn hoofd draaien en neem snel een slok water. Er komt echt veel te veel op me af de laatste 2-3 dagen. Perrie doet gelijk open en als ik haar zie, wordt alles zwart voor mijn ogen...

A/N

Heyy, Ik heb nu al meer dan 150 reads :O

Thanksss en comment/vote/readd

Ik ben slecht in autors notes dus ja, doeii x