Uyandığımda hava aydınlıktı.Her yerim toz toprak içindeydi.Kalkıp ormandan bir çıkış yolu bulmak için yürümeye başladım.Uzakta bir yol görünce sevinçli bir şekilde oraya doğru koşmaya başladım.Biraz bekledikten sonra ilk gelen arabayı elimle durdurdum.
-Beni evime götürür müsünüz lütfen?Watsonlar'da. dedim arabayı kullanan adama.
-Tabi,bin arabaya.
-Çok teşekkür ederim.
Ön koltuğa yerleştim.Araba benden pisti.Ama tek şansım buydu.Çünkü bu yoldan çok az araba geçiyordu.Biraz sessiz kaldıktan sonra adam konuşmaya başladı.
-Ben Philppe. Bu aralarda bir çiftliğim var.Avcıyım.Senin ne işin vardı buralarda?
Dün geceyi hatırlamaya çalışıyordum.Sonra birden aklıma Max'in beni ormanda bırakıp kaçtığını ve bir canavar gördüğümü hatırladım.Ama adama çaktırmadım.Daha doğrusu ona canavar gördüğümü söylersem beni deli zannetmesinden korktum.
-Ben kayboldum.
-Dikkatli ol,bu orman çok tehlikelidir.Senin sağ çıkman bile bir mucize.
-Tehlikeli derken?
-Bu ormana giden bir daha sağ çıkamaz..10 yıl önce karımı bu ormana odun toplamaya gitmişti ve birdaha da dönmedi.
Korkmaya başlamıştım.Hatta başlamak doğru bir kelime olmazdı,korkuyordum.Cevap vermedim.Aklıma o yaratık geldi.O insanları demek o yedi.Peki ya neden beni yemedi?
