Eflin'in anlatımıdan
Küçüklüğümden ailemle geçirdiğim zamanların hiç bitmeyeceğini,sonsuza kadar süreceğini sanardım ama herşey bir anda oldu ve 6 yaşında hem öksüz hem de yetim kaldım.
Ülkenin tamamını hatta dünya genellini etkileyen bir deprem olana kadar, deprem sırasında ailem benim hayatımı kurtarmak için kendi hayatlarından vaz geçtiler görevliler beni ve ailemi depremden 2 gün sonra açlıktan ölecek'ken arama köpekleri sayesinde buldular,beni ve ailemi bina kalıntılarından çıkardıklarında ailemin beni korumak için kendi hayatlarından vaz geçtiklerini o zaman fark etmiştim,ailemden başka akrabam yoktu ve daha çok küçük olduğum için beni yetimhaneye gönderdiler.
Şimdiki zaman
Birinin beni dürttüklemesiyle gozlerimi açtım,arkamı dönmemle beni uyandıranın Beril olduğunu gördüm.
"Ne var Beril karga bokunu yemeden neden beni uyandırıyorsun "
"Neden bahsediyorsun Eflin saat nerdeyse 10.00 oldu "
"O kadar oldu mu "
"Oldu,hadi kalk kahvaltıya " diyerek beni kolumdan tutarak çekiştirmeye başladı,kolumu Beril'den kutararak işleri mi halletmek için tuvalete gittim,geri geldiğimde Beril'in yatağımın üstünde otururken buldum onu boş verip dolaptan kıyafetlerimi alarak giyinmeye başladım,giyindikten sonra saçımı saçma salak toplayarak bağladım,Beril hazırlandığımı görünce yataktan kalkarak yanıma geldi,beraber kahvaltı için yemekhaneye gittik.
Beril ile ben yetimhane de tanıştık,ailemi kaybetmenin acısı yüzünden yetimhanede kendimi herkesten soyutladım, 3 ay sonra yetimhaneye Berin adında bir geldi kendisi de benim gibi depremde ailesini kaybetmiş buraya gelmesinin nedeni önceki yetimhande,hademe tarafından birçok kez taciz edilmiş ama bir sonra hademenin yaptığı tacizlere dayanamayarak bunları müdüre anlatmış müdür yetimhanenin adının lekeneceğini düşündüğü için hiç bir şey yapmamış, hademe Beril'in onu şikayet ettiğini öğrenince bu sefer onu dövmeye başlamış orda çalışan öğretmenlerden biri müdürün yaptığı hoşgörüye dayanamayarak yetimhanedeki müdürü ve hademeyi yetkililere şikayet etti, yetimhanede yapılan bu davranışlardan dolayı hademe ve müdür yetkililer tarafından hapse gönderildi ve yetimhanede kapatıldı bu yüzden ordaki çocukları başka yetimhanelere naklettikleri için Beril de bu yetimhaneye gönderilmiş ilk başlarda o da benim gibi kimseyse konuşmazdı sonradan benimde onun gibi kimseyle konuşamadığımı görünce benim de onun gibi olduğumu sanmış bu yüzden benimle arkadaş olmaya çalıştı.
Ilk başlarda onu da diğerleri gibi görmezden geldim,ama ısrarla benimle konuşmaya çalıştığı için en sonunda vaz geçip bende onunla konuşmaya başladım, zamanla iyi birer arkadaş olduk.
Beril ile ne kadar normal olarak herşeyi mi anlatmak istesemde yaşadığım trajediden sonra her gece gördüğün korkunç rüyalar yüzünden uzun bir süre yine kimseyle konuşmadım bu zaman boyunca Beril beni hiç yanlız bırakmayarak bana destek oldu,zamanla gördüğüm rüyalar azalınca yeniden eski halime döndüm ama şu anki sorunum bu değil yakında 18 yaşına gireceğim için yetimhanden gönderileceğiz ve bizim gidecek hiç bir yerimiz yok aslında Beril ile bir kafede çalışıp beraber eve çıkmak için para biriktirmeye başladık çünkü ikimizde biliyoruz ki 18 yaşına gelince yetimhane bizi acımadan kapı dışarı edicekler,Beril ile yemekhaneye geldiğimizde sıraya girerek yemeklerimizi aldık kahvaltıda öyle abartılacak birşey olmadığı için hemen atıştırıp işe gitmek için hazırlandık Beril ile durağa kadar geldikten sonra farklı minübüslere binerek ayrıldık Beril bir kafede garson olarak çalışıyor ben ise kitapçıda kasiyer olarak çalışıyorum.
Aylık olarak Beril'den daha az alıyorum bu yüzden Beril her zaman kitapçıda ki işimi bırakmamı ve onunla beraber garson olarak çalışmamı istesede ben kalabalık yerleri sevmediğim için şuan ki işimi seviyorum.
Gün boyunca kitapçıya fazla kişi gelmediği için bende rahatça kitap okuyup,yorulmuyorum bundan güzel iş mi olur kitapçıyı kapatma vakti gelene kadar ilginç bir şeyle olmadı sadece düzenli müşteriler dışında gizemli bir adam geldi daha önce görmediğim için dikkatimi çekmiş olabilir ama baya tuhaf birine benziyordu onun dışında ilginç bir şeyler olmadı mesaim bittikten sonra biraz çarşıda dolaşıp evlere bakmaya başladım hiç bir şey bulamayınca yetimhanedeye geri döndüm,biraz geç kaldığım için müdürden azar yemeyi ihmal etmedim tabi neymiş efendim 'dingolun ahırımı burası böyle geç gelmeler' falan filan sanki çok umrunuzda da 18 gelince bizi direk kapının önüne koyacağı günü beklediğini adım gibi eminim.
Müdürün yanından yatakhaneye gittiğimde Beril'de beni haşlamayı unutmadı, akşam yemeğinden tabi ona yemek denilirse,direk yatmaya gittim.
Yorum yapmayı ve Oy vermeyi unutmayın sizleri seviyorum💓💓