Krótkie Opowieści

Kości

Zawsze chciałem dowiedzieć się, jak to działa, tak dokładniej, przyjrzeć, zajrzeć, wkopać.
Zdecydowanie, wykopać.
Siedzenie całymi dniami przy stoliku, ciasnej stodoły, mój dom, dany mi, przez moich właścicieli. Życie ciecia-ogrodnika, nie jest tak owocne i przyjemne. Moją zapłatą jest przestrzeń życiowa, jedzenie oraz chwila czasu wolnego między dziewiąta wieczorem a wschodem słońca. Lubię zwiedzać, krążyć po zmroku, szukać ciekawych rzeczy, miejsc, poluję też, ale uważnie i ostrożnie, inna zwierzyna, może równie mocno chcieć mnie znaleźć.
Bądź co bądź, mój pan utrzymuje mnie, ale raczej oszczędza na strawie i nie odwiedza mojego "domu", gdzie zajmuję się zwierzyną, padliną, pięknymi kamieniami. Za swoimi drzwiami, w ciszy i spokoju, zajmuje się nimi, czasami przyprowadzam je nawet żywe, uspokajam i oporządzam, samo mięso w nie jest najważniejsze, chodzi o coś innego. Piękne, twarde, niezwykle urokliwe, służą mi jako kolekcja, do której wzdycham, ma jedyna własność. Kopiąc, pod jedną sosen w poszukiwaniu króliczej nory, znalazłem nawet ludzkie szczątki, kobiety, jej resztki, owitę w drogi materiał, już przeżerany przez robactwo, teraz stoi koło mojego łóżka.
Jej suknia, miała piękne zdobienia, inicjały mojego Pana, wyszyte skromną nicią
To w sumie dobrze, zawsze mnie ciekawiło gdzie znikła, gdy jej mąż dowiedział, się o tym młodym stajennym - płodny, młody, dobrze im się rozmawiało, za to pan bezpłodny, a ona brzemienna.
Kości, tak małego, niedorozwiniętego istnienia, są tak delikatne.