-chapter 43-
°1 year ago°
Wonnie's POV
"Wonnie !!!"
Tawag saakin ni Verona...
Ano bayan nagluluto pa ako e...-,- bytheway...isa na nga pala akong chef dito sa restaurant namin...syempre isang taon na ang nakalipas ng lisanin ko ang Korea at ang---basta!...
Ano ba kailangan nito?! At sigaw ng sigaw?!
"Bakit?" Pasigaw Kong tanong..
"May tawag para sayo!". Pasigaw naman na sagot nito...
Ha?!tawag para saakin?sino naman tatawag saakin?e nandito naman sila mama at papa kasama ko?..haysss
" paki halo muna to" bilin ko dun sa ahenten namin dito at pumunta sa kay Verona...
"Sino bayun?"
Tanong ko ng nakakunot ang noo
"Ewan basta oh!kausapin mo muna dumadami na ang customers"
Pagmamadali ni Verona sabay umalis
Tinanggap ko ang telepono
"Hello?"
Tanong ko
"Hello?wonnie?w-wonnie how are you?I really miss you..ano ng gina--"
Di pa tapos magsalita ung NASA kabilang linya ng bigla akong magsalita dahil sinenyasan ako ni mama na kailangan na daw ako sa kusina...
"Sino ka ba?aissshhh!bye bye na nga!"
Sigaw ko sabay ibinaba ang telepono...
At bumalik ako sa kusina..
Maya Maya pa ay naubos na rin lahat ng tao at pagkakataon ko ng magpahinga...:>
Maya Maya pa ay may tumawag sa phone ko..
Walang pangalan pero sinagot ko na rin na.....
"Hello?" Malamig Kong tanong
"H-hello wonnie?it's been 1 year na Hindi na tayo nagkikita kamusta ka na pinapahirapan ka ba ng mga tao Jan?OK lang ba ang kalusugan mo?" Tanong nung nasa kabilang Linya...
Luhhh sino bato bat ako kilala?
Nagulat ako kung bakit nya ako kilala pero parang kaboses nya si----
BINABASA MO ANG
💓Falling Inlove with Them💓
Fanfictionprologue Yess! Nakapagtapos na ako ng pagaaral🎓 Sooo ngayon kailangan ko nang maghanap ng trabaho at tulungan sila mama at papa...dito sa gastusin sa bahay only child lang kase ako👱..kailangan ko talaga eee yung tipong kahit alalay lang ako...
