Het Verdict van de Maan [Short story]

Een jammerende wind dwaalt over de boomloze steppe van Alaska. Het lijkt iets te willen aankondigen. Een diepe trilling verspreidt zich over het aardoppervlakte en dringt door tot de kern van de aarde. Vanaf de horizon lijkt op het eerste gezicht de zon op te rijzen, maar waar dit op het vroegst van de ochtend geen vreemd gezicht zou zijn, zo vreemd is het nu het duister nog regeert. De duistere materie die eerst zorgeloos in de hemel hing, wordt opgevangen door het ronde gevaarte en  vindt een rustplek in de zovele kraters die het egale oppervlak bruut onderbreken, zijn ware gedaante onthuld. De maan.

De maan, een lantaarn die de aarde 's nachts voorziet van slechts kleine hoeveelheid licht. Voldoende om de mens ervan gerust te stellen dat zij het oog is dat waakt over hen allen. Maar naast lichtbaken speelt zij een andere grote rol. De aarde en de maan worden enkel van elkaar gescheiden door een eeuwig aanwezig veld; het aardmagnetisch veld. Eens in de zoveel tijd komen de Aarde en de Maan zo dichtbij dat het invloed heeft op het elkanders magnetische veld. Vaak niet merkbaar voor de mens, maar zodra er geen loze ruimte tussen de twee aanwezig is en de velden elkaar raken, kan het gevolg zijn dat de polen ontregeld raken, misleidt door de innige omhelzing van de twee. De Noord en Zuid pool veranderen plotsklaps van plaats. Dit gaat niet ongemerkt voorbij. Zo zal het het leven van twee mensen compleet veranderen, door iets wat ze vanaf hun geboorte al bij zich dragen en hen alleen maar zal tegen werken op de momenten dat het verlangen groot is.