Lucy's Eyes

hoofdstuk 6.

"HEY!" Schreeuwt zijn luide stem nog voordat hij een klap tegen zijn kaak krijgt. De jonge agent spuugt het bloed uit zijn mond en balt zijn vuisten. "Jij gaat nou toch godver-"
En opnieuw ontvangt hij een klap. Hij vouwt dubbel door de krachtige klap tegen zijn buik aan. Hij verzet zijn gedachten, pakt de linkerhand van de man beet en draait die op zijn rug. "Bij deze arresteert ik u voor het mishandelen van een agent en het verstoren van een moordonderzoek." Hij smijt de man tegen de zijkant van de auto aan en klikt de handboeien op slot voordat hij hem de auto ingooit en ermee naar het bureau rijdt.

"Cameron?" De jonge man draait zich om en trekt de blauwe rubberen handschoenen van zijn handen af. "Ja, wat is er?" De vrouw geeft hem een plastic zakje aan waar haren inzitten, vermengd met wat lijkt op opgedroogd bloed. "Mogelijk DNA. Stuur maar op naar het lab." De vrouw knikt en Cameron schudt kort zijn hoofd. De mening van Maureen zou hij waarderen. Nog een maand en dan is haar verlof voorbij. Hij krabt aan zijn voorhoofd en zucht diep. Al bijna 10 maanden zijn ze bezig met het onderzoek van Lucy. Zijn telefoon trilt langzaam in zijn broekzak en hij neemt op. "Ja, nee. Prima, ik kom eraan." Hij rolt zijn ogen en loopt naar zijn auto toe. "Ik kan godverdomme geen antwoorden aan je geven Michael", sist hij zijn telefoon in. "Nee, het spijt me. Prima, ik kom eraan en praat met hem."
Gespannen loopt Cameron het bureau in en stapt hij een kamer in, waar een man zit die mogelijk Michael mishandelt heeft. "Naam?" is het eerste wat hij dan simpel zegt. "Niek", antwoordt de man dan. "Oké, Niek", zegt hij dan ietwat spottend. "Wat is je achternaam?" De man lacht kort. "De Boer", zegt hij dan kortaf. Cameron knikt. "Kan je me uit leggen hoe je het in je hoofd krijgt om een officier te mishandelen?" vraagt hij dan kortaf aan Niek. Schichtig kijkt hij rond. "Ik mag het niet zeggen", zegt hij dan, en plots slaat het karakter van Cameron om. "Wat mag je niet zeggen?" vraagt hij dan geïnteresseerd als hij de man recht aan kijkt. "Alles", zegt hij dan plots. "Meneer, als ik u vertel dat u veilig bent, en dat u het aan mij kan vertellen-"
De man schudt zijn hoofd. "Dan komt hij ook achter u aan, en laat hij u allemaal dingen doen."

"Wat doen, Niek?" vraagt hij dan, en hij zet een opneem apparaat aan. "Ik zie het nog steeds", vertelt hij dan. "Wat zie je?"
Cameron gaat steeds verder op de rand van de stoel zitten als hij luistert naar wat de man zegt. Door het ademhalen heen probeert de man een zin te voeren. "Het bloed", brengt hij moeizaam uit als hij uiteindelijk naar zijn handen kijkt, en uitademt. "Van wat?" vraagt Cameron dan aan hem en de man kijkt hem aan. "Er was een meisje", zegt hij dan. "Een ontsnapt meisje." De hoofd van de man begint ongekend heen en weer te schudden, alsof er geen rem op zit. "Kalm aan", zegt Cameron dan en het schudden wordt langzamer. "Welk meisje?"
"L...", brengt hij moeizaam uit, alsof hij langzaam van binnen stikt. "Lucy", spuugt hij dan ook uit. "Lucy", herhaalt Cameron dan, dit is de eerste aanwijzing. "Wiens bloed?" vraagt hij dan. De man zijn ogen rollen naar achteren. En op een gegeven moment, zit hij stil en kijkt hij glazig voor zich uit. "Niek, wiens bloed?" Zijn ogen volgen Cameron aandachtig. "Het bloed van haar ouders", zegt hij dan plots met een valse grijns. "Wie zit er achter u aan?"
"Ik heb al te veel gezegd, en morgen heeft u mijn bloed aan uw handen", zegt hij dan simpelweg. Cameron staat op en verlaat de kamer, met de opname in zijn handen. Hij krabt aan zijn wenkbrauw en kijkt naar zijn scherm, van de computer. De stoel tegenover hem is leeg, en hij heeft het advies van Maureen echt nodig.

"Alles goed?" Vraagt de plaatsvervanger van Maureen, Michael dan. "Ik denk dat Niek achter de moord zit, maar dat iemand het hem heeft opgedragen." Michael kijkt hem geschrokken aan. "Verder alles goed?" Cameron schudt zijn hoofd. "Bekijk de camera beelden en luister de audio, ik wil je mening weten."

Michael blijft ongeveer een half uur weg. "Wat bedoelt hij met het laatste?"
"Blijkbaar als je teveel vertelt over de moord, komt hij achter je aan." Nonchalant zakt hij onderuit in zijn stoel en klikt hij de pen. Keer op keer.
"Oke, wie?" Nerveus krabt Michael op zijn achterhoofd, en dat valt hem op. Hij heeft al vaker nerveuze trekken gehad in dit onderzoek. "Is er wat?" Vraagt Cameron dan aan hem, als hij opstaat en voor hem gaat staan.

"Dat mag ik niet zeggen", valt uit de mond van Michael, en even snel heeft hij zijn hand voor zijn mond geslagen. "Waarom niet?"
"Vraag alsjeblieft niet door", smeekt hij dan. "Hoezo?"
"Dan doet hij me zeer", zegt hij als hij naar de camera's wijst. Cameron snelt naar het beveilergshok, wat normaal op slot zit. Alle schermen staan aan, en de stoel, die draait nog. Alsof er iemand met haast is weggegaan. Snel scant hij door alle beelden, maar hij ziet niemand die hij niet herkend. "Michael, ga naar huis. En blijf thuis", zegt hij als hij gespannen terug loopt. "Maar het onderzoek dan?"
"Jij bent er zojuist een deelnemer van geworden. Blijf thuis." Hij legt zijn hand op de schouder van Michael en kijkt hem doordringend aan. "En in Gods naam, houd jezelf veilig." De jonge offcier knikt langzaam en verlaat het gebouw.

"Hey, Maureen. Met mij, ja, ik heb je hulp nodig. Oke, ik kom eraan." Hij hangt de telefoon op, pakt alle documenten, de audio opname rn zijn laptop. Daarna rijdt hij door naar haar huis aan de rand van Hoogeveen. "Hey!" Zegt ze dan vrolijk als ze de deur opent.  Ze heeft een gezonde, grote zwangere buik gekregen. "Hoe is het met de kleine?" Vraagt hij dan als ze plaats nemen in haar kantoor. "Met beide allemaal goed. Lucy heeft zich goed aangepast, en deze groeit alleen maar door." Hij lacht kort en begint met de spullen uit zijn tas te halen. "Ik ben bang dat de tijd opraakt om dit te onderzoeken." Ze luistert aandachtig mee met de opname. "En je zei dat Michael ook al begon?" Vraagt ze als ze de koptelefoon op tafel legt. "Ja, Maureen, ik kan dit niet oplossen zonder jou."

Ze glimlacht kort. "Dat is een lief compliment, maar Cameron ik ben met verlof. Ik mag niet in stress komen, als dat gebeurt-"
"Ik weet het. Alsnog, de tijd raakt op." Ze knikt. "Begin bij die Niek, zorg ervoor dat hij alles aan je vertelt. Kom terug met de video beelden daarvan, en een audio opname, als hij het heeft over iemand die niet zichtbaar is, is hij wel hoorbaar."

Cameron knikt, blijft nog even zitten om nog een kop koffie te drinken en verlaat dan het huis met nog meer vragen als daarvoor.