Kai အကုန္လံုးကို bar မွာခ်ိန္းထားတာမို႔ ဒီညလူစံုတက္စံုျဖစ္ေလၾကေလရဲ႕ ~
Chanyeol:ေျပာပါဦး ခ်ိန္းထားတယ့္အေၾကာင္းရင္း
အဲ့ဒီအခ်ိန္ သူတို႔ထိုင္ေနတဲ့ ဝိုင္းကို ေရာက္လာတယ့္sehun ေျပာလိုက္တယ့္စကားေၾကာင့္ အကုန္လံုး
ေၾကာင္သြားပါေလရဲ႕Sehun: မင္းတို႔က ငါမပါဘဲ ဝိုင္းေထာင္ၾကေတာ့မလို႔လား
Kai: Wei? မင္းျပန္လာပီ sehun? ငါတို႔ကို ဘာလို႔မေျပာတာလဲ?
Baek: ျဗဳန္းစားႀကီး ေရာက္လာလိုက္တာ။ ျပန္လာမတာ အေၾကာင္းမၾကား ဘာမၾကား
Chanyeol: ျပန္လာတာ ဝမ္းသာတယ္ကြာ
Duo: ျပန္လာတဲ့ အေနနဲ႔ ဒီည အပီေပ်ာ္ၾကတာေပါ့
Sehun: cool! ေပ်ာ္စရာေတြ ဖန္တီးၾကတာေပါ့ cheer..
All: cheer
Kai: အဲ့ဒါဆိုေတာ့ လူစံုတက္စံုမွာ ၿပီးျပည့္စံုသြားၿပီဆိုေတာ့ ေျပာမယ္လုပ္ထားတာကို ဆက္ေျပာရတာေပါ့
ငါနဲ႔Duo ေစ့စပ္ေတာ့မယ္ ေနာက္ႏွစ္ရက္ေနရင္Baek: wei' ဒီေန႔surprise ေတြမ်ားေနပီေနယ္
Chanyeol: Wow'ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ congratulations မင္းတို႔အတြဲနဲ႔ ျပန္လာတယ့္ sehun အတြက္ေကာ။
All: then cheer (😂 ေသာက္ႏိုင္လြန္းၾကတယ္ )
အကုန္လံုး ေသာက္လို႔ၿပီးလို႔ အိမ္ျပန္ဖို႔ ကားေမာင္းထြက္သြားတယ့္ အခ်ိန္မွာ ကားပါကင္မွာ chanyeol ကားေပၚ ကားေမာင္းေပၚေရာက္ေနတယ့္ baek~
Baek: ေျပာ ဘယ္ကိုေမာင္းရမွာလဲ ( ေျမကြက္ကိစၥနဲ႔ ဒီအေတာတြင္း chanyeol ေဘးမွာ အလုပ္လုပ္ေနရတာ)
Chanyeol: မင္းကားေပၚကဆင္း
Baek: Wei? မင္းကားေမာင္းရမယ္ဆိုလို႔ ငါကားေတာင္ ယူလာတာ မဟုတ္ဘူး။ မယုတ္မာနဲ႔ park chanyeol shii
Chanyeol: ငါက ဆင္းဆိုဆင္း။ မင္းကခုခ်ိန္မွာ ငါခိုင္းသမ်ွ လုပ္ေပးရမယ္ဆိုတာ မင္းေမ့မ်ားသြားတာလား
Baek pov: shitt သူေတာင္းစားေကာင္
ငါ့ကိုဒီကေန ထားၿပီး ကားေမာင္းၿပီး ျပန္ေတာ့မယ္စိတ္ထဲမွာ ေတာ့က်ိန္ဆဲေနေပမဲ့ ကားတံခါးကို ေဆာင့္ပိတ္ၿပီး ေဆာင့္ေဆာင့္ေအာင့္ေအာင့္ထြက္လာတယ့္ baek
အဲ့ဒီအခ်ိန္ chanyeol ကားေမာင္းတယ့္ေနရာကို တက္လိုက္တယ္။ကားစက္ကို ႏႈိးလိုက္တယ္။ ျပတင္းေပါက္ခ်ပီး
Chanyeol: yrr Byun Baekhyun
ဦးေႏွာက္ မ႐ွိဘူးေျပာရင္လည္း ဘဝင္ျမင့္အံုးမယ္
ကားေပၚမတက္ဘဲ အေအးပတ္ၿပီး ေသခ်င္လို႔လားအဲ့လိုေျပာလိုက္ေတာ့ baek တစ္ခ်က္ျပံဳးၿပီး ကားေပၚတက္ၿပီးတယိ့ေနာက္
တိတ္ဆိတ္ေနတယ့္ကား တစ္စီးကေတာ့ ေမာင္းထြက္သြားေလရဲ႕....
YOU ARE READING
Final Result
Non-FictionYaoi ေတြဆို အရင္ကသေဘာမတူခဲ့ဘူး။ လက္လည္းမခံခဲ့ဘူးေလ...... ဘာလို႔မ်ား သဘာဝတရားျကီးကိုဆန္႔က်င္ခ်င္ျကတာလဲ မျဖစ္နိုင္တာျကီးဆိုပီး နားမလည္ခဲ့ဘူး... ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီခံယူခ်က္ေတြက သူနဲ႔မေတြ႔ခင္ကပါ! က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ ခံယူခ်က္ေတြက သူနဲ႔ေတြ႔မွ တစ္ျဖည္းျဖည္းကြယ္ေပ်ာက္ခဲ...