Okul
Neredeyse her akşam hayal dünyama yeni bir arkadaş ekledim . Ortaokulda arkadaşlarıma anlatırdım yazdıklarımı. Beni çok severlerdi taaki ... hikâyelerimden sıkılana kadar. Son seneme yaklaştığında okuldaki arkadaşlarım beni hâyali arkadaşları olan bir ucube olarak görmeye başlamıştı. Kimse beni sevmiyor , kimse benimle konuşmuyordu . Okuldan nefret eder hâle gelmiştim. İyice defterime yoğunlaşmıştım . Sınavlar , ödevler , dersler benim için bir yükten ibaretti . Geleceğimize defterimdeki arkadaşlarımla geçirmek istiyordum ...
2 sene sonra
İstediğim gibi geçen iki sene . Defterime le geçen iki sene. Defterim dediğime bakmayın .2 senenin de yararıyla defterlerim olmuştu sayısız arkadaş edinmiştim . Okula giderken ,okuldan gelirken hatta uyurken bile aklım sadece hâyâli arkadaşlarımdaydı. Bütün günümü onlarla geçirirdim . İnsanlardan daha iyi arkadaşlık ederlerlerdi bana . Onları başkaların anlatmak benim için ortaokulda yaptığım bir hata olarak kalmıştı. Ailem liseye gittiğim için ergen olduğumu düşünüp davranışlarını önemsememişlerdi. Takı sene sonu notlarımın her geçen sene nasıl düştüğü sorusu akıllarına gelene kadar. Herkesin sabırla beklediği okulun son günü benim için bir kabustan ibaretti. Evdeki bağırışlar " Biz senin bankacı olmanı istiyoruz sen matematikten 25 alıyorsun" dediğini hiç unutmuyorum annemin . Okuldan alıp bi akrabamızın yanına çalışmaya verdiler. Cehennemden' de beter 3 ay geçirdim . 11. Sınıfın başlamasına yakın yeni bir okula yazdırdılar. Okulun açılmasına 1 gün kala bütün defterlerime el koydular . Çok ağladım , çok bağırdım . Önce herşeyim elimden alındı mutsuzluğuna girdim daha sonra herşeyi 5-6 defter olan bir ezik öldüğümü düşündüm . Siz hiç biranda bütün arkadaşlarınızı kaybettinizmi ? Nasıl bir his biliyormusunuz? Kalbiniz paramparça olur ve en kötüsü de kimse birleştirmeye uğraşmaz . Okadar dolarlı aklınız saçma sorularla , nefes alanı unutursunuz. . Sabah oldu . Uyumak değil ama hani yorgunluktan gözlerinizi açamzsınız ya tam o aralıkta 30 40 dk kaldıktan sonra kalktım. Okulun ilk günüydü ve benim uykum vardı. Yeni okul , yeni çevre , yeni arkadaşlar ve benim yıpranmış ruhum bariz bir şekilde aynı günde barınmak istemiyordu. Tek istediğim arkadaşlarıma kavuşmaktı. Onları şimdi kim okuyacaktı...
Annemin söylenmeleri eşliğinde hazırlanıp evden çıktım . Annem okuldan kaçmam konusunda okadar endişeliydiki , sırf eve yakın olduğu için çok düşük puanlı bir okula yazdırdım .
Okulu annemden kaçmak için kullanır hale gelmiştim . İlk haftalarda hiç arkadaşım yoktu. Bu öğretmenlerin ilgisini çekmiş olmalıydı çünkü her hafta arkadaş edinebilmem için yerimi değiştiriyolardı. Bu da işe yaramayınca 2. dönem sınıfımı değiştirdiler.
Notlarım can sıkıntısından ders çalıştığım için iyiden iyiye yükselmişti. 2. Döneminde sonuna gelindiğinde ortalamam okadar yükselmişti ki okul 2.si olmuştum . İnsanın hiç konuşucağı biri olmayınca ödev yapmak ve müzik dinlemekten başka işim kalmıyordu. Bu duruma ailemde çok sevinmişti . Geçen seneden çok daha farklı 3 ay geçirdim . 12. Sınıfta olmak herkesin kabusuydu ama benim değil. Üniversite sınavından oldukça yüksek bir not aldım . Ailemin istediği bankacılıkla ilgili iyi bir okula gittim . Bi bankada işe başladım . 4 sene'nin ardından müdür yardımcısı daha sonra müdür oldum . Herşey mükemmeldi . Hayat mükemmeldi .
